KARTAL TİMİ ( ASKIDA )

27. BÖLÜM

Üstüm değiştirip evde beni bekleyen misafirlerim için karargâhtan çıktım. Time haber verdikten sonra Tuna komutanın odasına gitmişlerdi. Ben de konuşmadan yırtmak için misafirlerimi bahane edip izin almıştım.

Benim içindi biliyordum ama bu göreve isteseler de istemeseler de gidecektim. Beni kimse tutamazdı. Görev için üstüme ne düşüyorsa daha fazlasını yapacaktım. Bu benim vatana olan borcumdu bir kere.

Arabayı park edip evime çıktım. İlk olarak üstümü değiştirip daha sonra Bahar teyzelere geçecektim.

Kırmızı kazak ile siyah bir pantolon bugünü idare ederdi herhalde. Saçlarımı açık bıraktım. Dalgalıydılar zaten. Cici kız olmuştum. Hafif bir makyaj ile tamamdım be.

Evden çıkıp bu sefer Bahar teyzelere sürmüştüm. Aramızda ki mesafe çok olmadığı için beş dakikaya orada olurdum. İleride çevirme olduğu için yolda trafik vardı. Saate baktığımda beş olduğunu görünce rahatladım. Daha erkendi.

Çalan telefonuma baktığımda arayan Hazar'dı.

"Efendim canım"

"Güzelim neredesin alayım mı seni şimdi çıktık bizde karargahtan"

"Gerek yok ben yola çıktım. Birazdan orada olurum. Siz bizimkilerle geleceksiniz değil mi?"

"Evet, çıktık şimdi yola."

"Tamam, ben beş dakikaya oradayım. "

"Dikkat et kendine güzelim. " dediğinde görmediğini bilsem bile göz devirdim.

"Ciddi misin sen Hazar ya ne olabilir sence. Şu an sadece araba sürüyorum"

////////////////////////////////////////////////////////////////////

"Bakın baş komiserim ben de komutanım niye böyle yapıyorsunuz Allah aşkına" ellerimde kelepçe ile baş komiserin odasında kendimi anlatmaya çalışıyordum. Bir şey de yapmamıştım oysaki.

"Kızım tamam yaptığını affedebilirim ama yalan sevmem. İyi de bir kıza benziyorsun."

"Sağ olun baş komiserim ama haklıyım yani kim olsa aynı şeyi yapardı eminim." Dediğimde kızgın bakışlar ile baktı bana.

Sanki ne yapmıştım ki. Hazar ile konuştuktan sonra çevirmeyi geçince Bahar teyzeye giderken bari elim boş gitmeyeyim diye tatlı almaya karar vermiştim.

Tatlı mı aldım tam arabama binecekken atılan çığlık sesi ile hızla çığlık sesinin geldiği yöne doğru koşmaya başladım. Önümde kadını sıkıştırmış zorla kapkaç yapan bir adam vardı. Hem de silahlıydı.

Bende olaya hemen müdahale etmiştim doğal olarak. Eminim siz de olsanız aynısını yapardınız. Adamın ilk kendimi döndürüp elinde ki silahı uzağa fırlattım. O anki gazla sen git bu adamın ağzını burnunu kır.

İki genç beni durdurunca etrafıma baktığımda oluşan kalabalığa baktım. Bana doğru koşan kilolu şapkalı adam kızgınlıkla bana baktı. Yerde ki adamla da hemen ilgilenmeye başlamışlardı.

Meğerse üniversite öğrencilerinin hazırladığı bir kısa filmin ortasındaymışım da benim haberim yokmuş. Kendimi ifade edemeden polisler dibimde bitmişti. Üstüne üstelik üstümden çıkan silahlar ile bileklerime kelepçe takılmıştı bile.

Kesinlikle şansızdım.

"Adam şikayetçi senden bu gece ziyaretçimiz sin" dediğinde gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.

"Bakın beni bir araştırırsanız gerçekte kim olduğumu öğreneceksiniz. İzin verin bir telefon kullanayım." dediğimde polis bey amca kararsızlıkla bana baktı.