Sosyetik Güzel

Sosyetik Güzel - 39. Bölüm

Hikaye bana çok sıkıcı gelmeye başladı. Size de öyle geldiğini düşünmeye başladım. O yüzden bu bölüm biraz ortalık karışık şimdiden demesi. :)

Yorum istiyorum. Yorum, yorum, yorum....

Keyifli okumalar! :)

❤️❤️

Tüm gece kendimi eskisi kadar medyatik biri olmadığım konusunda ikna etmeye çalıştım. Eskisi kadar dikkat çekmiyor ve konuşulmuyordum. Unutulmuş sayılırdım. Bu durumda o fotoğrafların paylaşılması kimseye bir şey kazandırmazdı öyle değil mi? Odanın içinde volta atarken Erkan'la telefonda konuşuyorduk. Beni eve bıraktıktan sonra evine gitmişti. Tek başıma evde içim içime yiyeceğinden biraz da onun başını yemeğe karar verdim. "Lara, saat kaç oldu? Lütfen paylaşılırsa da paylaşılsın ne olacak?" diye sordu. Sesi uykulu geliyordu.

"Tabi sana demesi kolay, rezil olan benim." diye homurdandım.

"Dudağında kırmızı ruj olan benim farkındasın değil mi? Asıl bunu sorun etmesi gereken benim ama inan umurumda değil. Uyumak istiyorum. İnsanlar ne düşünürse düşünsün sen benim sevgilimsin ve teknik olarak da nişanlımsın, onlar bizi nişanlı biliyor." Sesi bıkkın geliyordu çünkü bunu en az on defa söylemişti. Haklıydı ama yine de içim hiç rahat değildi. Endişem bir başkasının tepkisinden çok annem ve babamın vereceği tepkiydi. Diğerlerinin görmesi işime bile gelirdi. Arkamdan Erkan ile birbirimizi sevmediğimizi düşünen insanlara güzel bir cevap olmuştu. "Hadi, yarın sabah korkunç göz torbalarıyla uyanmak istemiyorsan, sen de uyusan iyi edersin." diyerek beni hassas yerimden vurdu.

"Tamam tamam,"

"İyi geceler, sevgilim."

"İyi geceler, orman kaçkınım," dediğimde kıkırdadı.

"Bu da bir gelişme," dediğini duydum.

Telefonu kapattığımda kendimi yatağa bıraktım. Pozitif düşünmeye çalıştım. Annemlerin gelmesine daha var, diye düşündüm. Onlar gelene kadar bu haber eskirdi. Böylelikle onlar da görmemiş olurdu.

***

"Lara Hanım," diye seslendi Nevi,

Gözümdeki uyku bandını hafifçe yukarı kaydırdım. Adımı ezberlemek ister gibi en az on defa söylemişti. Yüzüm yastığa yapışık, boğuk bir sesle "Biraz daha uyuyacağım," diye mırıldadım. Uyanmama ne gerek vardı ki? Bugün bir işim de yoktu. Dün gece de geç yatmıştım.

"Anne babanız geldi. Sizi kahvaltıya bekliyorlar." dediğinde gözlerim kocaman açıldı. Etrafıma baktım. Bu bir rüyaydı öyle değil mi? Annem ve babam gelmiş olamazdı. Ben bir kabusun içindeydim. Doğruldum ve kolumu cimcikledim. Acıyla sıçradım. Kabus değildi tam aksine gerçekti. "Ben rüya görmüyorum değil mi?" diye sordum Nevi'ye.

"Hayır, Lara Hanım." dediğinde yaptığım hareketlere tuhaf tuhaf bakıyor ve bir anlam çıkarmaya çalışıyordu. "Size sürpriz yapmak istemişler," dediğinde ağzımdan bir hanımefendiye yakışmayacak küfür çıktı. Sürpriz yapacak zamanı mı bulmuşlar? Uzanıp telefonumu elime aldım. Saat on bir olmuştu. İçimden sürekli olarak fotoğrafımla karşılaşmamayı dileyerek sosyal medya hesabıma girdim. Paylaşımlara göz atarken bir sürü gönderiye etiketlendiğimi gördüm. Dahası birçok yorum ve mesaj bildirimi gelmişti. İnsanlar benimle alay ediyordu. Yemeden içmeden hakkımızda bir sürü caps hazırlanmıştı. "Hay ben..." diye mırıldandım. Kalbim yerinde değil resmen boğazımda atıyordu. O kadar umursamaz duruyorduk ki, farkında olmadığımız belliydi. Dün sabah istediğim olmuştu. İnsanlar tekrardan beni konuşuyordu ama bundan sonra ne istediğimi dilerken kesinlikle daha dikkatli olacaktım. Şu şekilde bahsedilmektense unutulmayı tercih ederdim. Lütfen, biri beni yatağıma gömsün ve bu olay unutulana kadar da oradan çıkartmasın. Elimdeki telefonu yatağın üzerine fırlattım.