BLOG #37

24 11 0
                                    

THIS IS NOT A LOVESTORY!

Masaya akong naglalakad papuntang favorite spot namin ni Arturo-- ang aking boyfriend. He texted me earlier na magkita daw kami ngayong uwian sa tambayan naming dalawa dahil may importante siyang sasabihin.

We met each other last year and one year na kaming magjowa. So far so good, pinaparamdam niyang mahal niya ko at ganun din ako sakanya.

He's my first ever boyfriend because my parents told me that I should study first and graduats before having a boyfriend. Pero pinatunayan namin sa kanila na kaya naming pagsabayin at imaintain ang aming school grades. Nakilala na namin yung magulang ng isa't isa and I can tell na walang tutol sa pagmamahalan namin.

We're both happy kasi healthy ang relationship namin, well infact, parehas kaming honor students.

I just can't imagine na magbbreak kami ng dahil sa mababaw na dahilan.

As I said, papunta nako sa spot namin ni Arturo and I can see him sitting and leaning his back at the mango tree.

We gave some kiss to each other at tumabi sa kinauupuan niya.

"Anong sasabihin mo?" Jolly kong sambit at humarap sakanya ng nakangiti. I was looking forward na may mangyayaring masaya ngayong araw.

"Nagugutom kaba? Gusto mo bang kumain muna?" Ok, he is giving me the doubt feelin', at bakit nagiba yung atmosphere?

"No, I'm fine. Anong nga sasabihin mo? May problema kaba?" I asked. Nagwoworry ako sa susunod na mangyayari. Baka kasi may ibang twist si mareng fate, kinakabahan ako

"A-ano kasi Kristina..." He shuttered his words. Wait, what's happening?

"Kasi?" Kahit na kibakabahan, I remain calm and steady.

"I want to broke up with you..." My world fell over. Ano? Please, his joking right? Please, tell me this is just a illusion. Please!

"Nagbibiro kalang Arturo diba?" Nagawa ko pang makipagbiruan sa lalaking ito. Please take back what you had said Arturo.

"No, I'm serious. Gusto kona makipagbreak sayo Kristina" He continue talking.

Kristina, please stay strong at wag kang iiyak. Makipagusap ka, ayusin niyo ito.

"P-pero bakit Arturo???" I'm puzzled kung bakit gusto niyang makipagbreak. Masaya naman kami, healthy naman relationship namin. But...

"Hindi na kita Mahal Kristina" It really percolated through my heart.

"HINDI NA KITA MAHAL KRISTINA" Those words, those words punctured me and it feels like I'm dying emotionally.

"AAAAAAAAHHHHH!" I shouted! Hah! I t was a dream! Naalala ko nanaman. Naalala ko nanaman yung break up scene namin ni Arturo happened one month ago.

After ng break-up namin uminom ako ng uminom. I never thought na ang lakas ng impact niya sakin. Like? Minahal ko siya! Lahat ng pagmamahal ko sakanya binigay ko! Tapos ganto?

Nakipagbreak siya sakin kasi may mahal na siyang iba at ginamit niya lang daw ako para maging consistent honor student siya. HAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH ANG USEFUL KO NAMANG BABAE!

I never thought na magiging ganto ako.
After non, lagi nakong umiinom at laging nang pabaya sa sarili ko. I kept this routine on my parents because for sure, pag nalaman nila ito itakwil pa nila ako.

But beside from this routine there's Christian-- my suitor who's there to save me from sadness.

We met on the computer shop. Nakirent lang kasi ako ng computer non and Christian was there. Anak siya ng may-ari ng computer shop.

Uhmm, pogi si Christian, mabait, responsable. But to keep things balanced may disability siya.

He is blind.

Nung nalaman ko na di siya nakakakita naturn off ako sakanya kasi ayokong magkaasawa nang bulag. But love can't be explained. Kung titibok yan, titibok yan.

One day, I was woke up with flooding messages coming from him.

Nakakapagtaka pano niya ko namessage ng ganto e wala na nga siyang makita. He explained na ginising niya ng maaga yung kapatid niya at yung kapatid niya yung nagtype ng mga yon. I felt special again that time.

Unti unti nakong nagiging komportable sakanya. Nagagawa ko na siya mahalin ng pakonti konti. Napapasaya niya ko.

And to tell you, nililigawan niya na ko. He helped me to recover from Arturo.

"Babe, gusto na kitang makita." We are here at the park. I smiled and looked at him.

"Makakakita kadin, malapit na" then I kissed his forehead

"Alam mo babe, may plano ako idonate tong mata ko sayo...para makakita kana" Nagulat siya sa sinabi ko.

"W-wag babe, maghahanap nalang tayo ng owner." He refused.

"Hindi! Gusto ko ngang ibigay to sayo. You deserve to see the beauty of the world" I said and I smiled again.

One time nagising ako na puro puti ang nakikita ko. Nasa hospital pala ako. Confined and may dextross ako.

"T-tita? Ma?" I said. Nanghihina pako. Di makapagsalita ng maayos.

"A-anak!" Sambit ni Mama at nakita ko nalang na humagulgol si Tita.

"B-bakit tita?" I asked weakly but something's strange...

"T-teka p-po n-nasaan si C-christian?" I was confused on what's happening.

"W-wala na si Christian anak" Bulong ni mama sakin

My eyes widened and my heart was melting. No! It couldn't be! Pleasd this is a joke....again...a prank.

"H-hindi totoo y-yan!" Sigaw ko!

"Totoo nak."

"T-tita, a-anong nangyari" My tears are staring to race up.

"Idodonate ko pa nga tong mata ko para makakita siya eh!" Hindi ko na nakayanan at nagsilabasan na ang luha ko.

"He save you Kristina." Tita Girly said.

"He save you from liver cancer... He donated his liver just to keep you alive....but unfortunately he didn't survived just because his body was weak." Nabigla ako sa nangyari, sa nalaman ko.

Christian save me?

Babe...I'm sorry.

Babe...Thankyou

Babe...Iloveyou

A/N: Thank you for reading and I hope you love it! Don't forget to click the VOTE BUTTON below and if you have requests and suchs just COMMENT it below. Loveyou. Muah!

BLOGS AND CONFESSIONS (Extended Version)Where stories live. Discover now