Güçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor.
K...
Yeni yıl süprayzzzzzı. Şimdiden 2019 yılının hepimize güzellikler getirmesini diliyorum. Sağlıklı mutlu huzurlu sevdiklerimizle olacağımız güzel yıllara...
Bu arada instagramda harika bir sayfa açıldı karakterler hakkında haberler, bilinmeyenler ve çok daha fazlası... Takip etmek isteyenler için \yağmurtaslakhikayeleri \
Şahsi hesabım: yagmurtaslakk KAME içinde ufak bir kesit bıraktım.
Mükemmel afişin sahibi asilyezzaHer daim kalbimi feth etmeyi başarır. ❣
S e v i l i y o r s u n u z 💙
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çisem'den
Naz'ın arayıp olanlardan haberdar etmesiyle soluğu evde alan abim ve Asaf deli bir öfkeyle korumaları bir araya toplamış evdeki çalışanları sorguya çekmiş ve bu işte parmakları olup olmadıklarını sorgulamışlardı, ellerine geçirdikleri üç adamı ne yaptıkları hakkında ise en ufak bir fikrim yoktu.
Asaf'ın sesinden korkup yeniden bir ağlama krizine giren kızımı alarak odama çıkmıştım. Küçük bedenine sıkıca sarıldım. Yanımdan bir saniye bile olsun ayırmak istemiyordum. Kızımı benden almayı kafaya koymuş bir adam vardı ve adım kadar emin olduğum bir şey daha vardı, o da istediğini elde etmeden durmayacaktı. ‘Giremez, edemez, güvendeyim,’ dediğim evde bile bana ulaşabilmişti bu korkmam gereken bir durumdu. Ne yapacağımı bilemez haldeydim. Durmayacaktı, ondan boşanmış olmam dahi beni ondan kurtarmaya yeterli olmayacaktı. Yaptığı girişim elimi kolumu bağlıyordu.
Onunla adam akıllı konuşmalı bu ruh hastası hareketlerine bir son vermesi gerektiğini söylemeliydim aksi taktirde bu böyle devam etmezdi, edemezdi. Her dakika bugün ne olacak, huzurumu bozmak için ne yapacak tedirginliğiyle yaşayamazdım.
Aşağıdan yükselen seslere kulak kesildim. Aralarından çekip aldığım annemle babamın sesi oldu. Ne zaman gelmişlerdi hiçbir fikrim yoktu. Nasıl olduğumu merak edip yanıma gelmeyişlerine içerledim. Göz yaşlarımı silip kabaca burnumu çektim. Kendimi ruhen çökmüş ve boşluktaymış gibi hissediyordum.
Burada boş boş oturmak beni yalnızlığa çekip umutsuz düşüncelere itiyordu. Buna daha fazla devam edemezdim. Beni zayıf noktamdan vurmaya çalışıp yıkmaya çalışan adama istediğini vermeyecektim, bunu istemiyordum. Yataktan inip kapıya doğru ilerledim, aşağıya inip Naz'a da bakmak ve nasıl olduğunu görmek istiyordum. Burada oturmaya devam ettiğim sürece delirmenin eşiğine gelmem kaçınılmaz son olacaktı, tam da Alparslan'ın istediği gibi.
Kapıyı açıp uzun geniş hole çıktım. Yorgun ve yavaş adımlar attım, sabah ne kadar mutluysam sonrası zehirdi.
“Hayır.”
Fısıltılı bir ses dikkatimi çekti.
“Alparslan Bey yapmayın, lütfen.”
Duyduğum fısıltıların arasında yakaladığım isim ayaklarımı olduğu yere çaktı. Etrafıma bakındım, ses çok yakından geliyordu. Yanında durduğum odanın kapısına arkasında her kim varsa görebilecekmiş gibi dikkatle baktım, sessiz adımlar atarak kulağımı kapıya yaklaştırdım ancak bu yaptığımın güzel bir davranış olmadığının bilincindeydim.
