İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 5.BÖLÜM

S e v i l i y o r s u n u z 💙

Ela'dan

İlk defa bir erkeğin peşinden koşuyordum. İlk kez bir erkek beni bu kadar çok etkilemiş ve peşinden koşturmuştu. Böyle yaparak beni kendinden itmiyordu, aksine beni kendine daha çok çekiyordu ama haberi yoktu.

Ben her zaman istenilen taraf olmuştum, isteyen taraf değil lakin bu sefer işler biraz değişmişti. Bunu yapansa evli ve çocuklu olması gram umrumda olmayan Alparslan'dı.

Üç gece önce beni o yamyamın elinden kurtardığı, siyah kuzgunlarını gözlerime dikip beni kendine çektiği sırada sergilediği cesur hareketiyle etkilenmiştim ondan. Gelin görünki beni fark etmeyen, görmezden gelmeyi tercih eden hatta selamımı dahi almayan bir adamdan bahsediyorum. Bu onu benim için ulaşılmaz yapıyor yasak elmaya dokunma isteğimi daha fazla körüklüyordu. Zoru seviyordum ve o adamı kafama takmış elde etmeden de durmayacaktım. Evlerinin dış kapısını net görebildiğim tek cama yaklaşıp perdeyi sıyırdım. Diğer sabahlarda olduğu gibi evden çıkmasını bekliyordum.

Sabah erkenden kalkıyor sırf onunla karşılaşabilmek için bilinçli tesadüfler yaratıyor konuşmaya çalışıyordum ama nafile. Söylediğim gibi zor bir adamdı ama kendime güvenim tamdı benim, emindim bir kere baksa onu etkileyebileceğimi biliyordum. Ama adam bakmayı bırakın duvar gibi dümdüzdü tepkisiz ve somurtkan dururken, ördüğü aşılması güç duvarlarına toslayıp durmaktan ileriye gidemiyordum. O adamı istiyorsam pes etmemeliydim. Pes etmek, vazgeçmek lugatımda yoktu bir şeyler düşünmem gerektiğinin farkındaydım. Kolay elde edilecek adam olmadığını anlayalı çok olmamıştı.

"Eninde sonunda benim büyüme kapılacaksın Alparslan Zor, kaçışın yok."

Düşünüp bulduğum ilk seçenek aralarına sızmaktı. O sünepe karısıyla istediğim zaman evlerine girip çıkabileceğim kadar yakın arkadaş olabilirdim ya da daha farklı şeyler düşünüp planlayabilir, Alparslan'ın aklını kısa sürede çelip kendime çekebilirdim. Ne yapmam gerekiyorsa Asaf gelmeden önce yapmalı o adamı elde etmeli ve amacıma ulaşmalıydım. Sadece birkaç günüm kalmıştı bu kadar kısa sürede elimden geleni yapıp o adamı yatağıma alacaktım.

Kapıda gördüğüm hareketlenmeyle aceleci hareketlerle perdeyi çekip karısının kapı dışında yüzündeki gülümsemeyle kravatını düzeltişini daha sonra öpüşmelerini hoşnutsuzca izledim. "Ben seni ondan daha fazla mutlu edebilirim halbu ki." Yüzümü buruşturdum adama koala gibi yapışmış hala sarılıyordu.

"Bana öyle bir tutulursun ki sana karını, kızını, herkesi unuttururum. Benim için yanıp tutuşursun." Karısı ve kızı beni görmüyor oluşunun nedeniydi ve ikisi benim şimdiden nefretimi kazanmaya başlamışlardı. Ulaşmam gereken avıma giden yolda en büyük iki engelim onlardı...

Sonunda adamı rahat bıraktığında, "Nihayet," diye homurdandım. Çisem'in içeriye girdiğinden emin olduktan sonra, Alparslan'ın arabasını evinin bahçesine değilde sitenin çıkışına park ettiğine sevinerek çantamı aldığım gibi evden çıktım. Arabasını neden site dışına bıraktığını bilmiyordum ama işime yarayacağına yüzde yüz emindim. Aklımda şimdiden planlar oluşmaya başlamıştı bile.

Demir kapıyı ardımdan kapatıp evin sınırlarını geçtim. Oda bahçeden yeni çıkış yapıyordu. Karşılaşmamız için oyalanacak bir şeyler ararken buna gerek kalmadığını bana oldukça yakın bir mesafede olduğu zaman fark ettiğimde sanki yeni çıkmışım gibi ilerledim.

Beni fark ettiğinde katran karası gözlerini üzerime çevirdi. Çantamın kulpuna sıkıca tutunup derin bir nefes alıp yanına yürüdüm. Yine cevap vermeyip beni görmezden gelerek yanımdan geçip gideceğini göze alarak, rutin haline getirdiğim faslı gerçekleştirip, "Günaydın," dedim. İfadesizce yüzüme bakıp, takındığı tavırdan ödün vermeden beni görmezden gelmeyi bu defa es geçip, "Sizede," diyerek cevap verip beni oldukça şaşırtmış, ayrıca mutlu da etmişti.