İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 11.BÖLÜM

S e v i l i y o r s u n u z 💙

Ela'dan

Sıcak bir ten ve boynuma vuran kordan nefes uykumdan çekip alırken beni gözlerimi kırpıştırarak araladım. Derin bir nefes çektiğimde ciğerlerime dolan erkeksi kokuyla henüz uyku sersemliğimden arınamadan sersemledim. Üzerimde uyuyamaya devam eden adamı görmek için kalkmaya çalıştım. Siyah saçları terden göğsümün üzerine yapışmış dudakları hafiften tenime değiyor değdiği yeri adeta yakıyordu.

Şu anda hissettiğim duyguların hiç birini tatmamış dün gece aldığım zevki hiç bir erkekten buna Asaf'ta dahildi almamıştım. Bir kere tatsan hevesin geçer bırakırsın diyen arkadaşlarımın ne denli yanıldığını yine bedeninde akışkan hale gelmeyi istediğim adamla, beraber olmak için tutuşan bedenimin gönderdiği sinyallerden anlamak zor değildi. Şu an için fark ettiğim durum ise bu adamla milyonkere beraber olsam yine onu isterdim. Bunu kendime itiraf etmekten çekinmiyordum kesinlikle.

Bu anı uyanarak bozmasını istemediğim için geriye doğru uzanıp bacaklarımı bacaklarına doladım ve sıkıca bedenine sarmalandım. O noktamda hissettiğim şey kasıklarıma sızlama olarak geri dönerken sürtünmemek için kendime zorlukla hakim oluyordum. Dün gecenin anıları gözlerimin önüne bir, bir düşerken dudaklarımı ıslatıp dişlerimin arasına alarak ısırdım. Görüntüler altında kıvranmak isteyen bedenimin isteğini köreltmemde hiç yardımcı olmuyor aksine isteğimi daha çok kamçılıyor ve beni tahrik ediyordu.

Bu hissi seviyordum.

Erkekliğinin baskısını hassas noktamın girişinde hissettim. Bedenime titreşimler şeklinde yayılan heyecan dalgasının kıyısına vururken gülümsemekle yetindim. Uykuda bile sertleşen adamı ne denli etkilediğimi görüyor olmak bilmediğim bir şekilde bana haz ve heyecan veriyordu.Alparslan uyku mahmuru sesiyle bir şeyler homurdanarak başını diğer tarafa çevirdiğinde bedenini bedenime bastırarak kıpırdatmış ağırlığının tamamını olduğu gibi zayıf bedenime yükleyerek soluğumu kesmişti.

"Hey."

Uyanmasını istemediğim adamı eğer şimdi kaldırmazsam nefessizlikten altında can vereceğimi düşünüyordum.

"Alparslan." Diye fısıldadım.

"Hım."

"Çok ağırsın nefes alamıyorum." Diyerek konuştum. Biraz daha böyle kalmaya devam ederse gerçekten ölebilirdim. Tepkisiz kalmayı tercih ettiğini ve hala uyumaya devam ettiğini görmemle kolunu dürtükledim.

"Kalkar mısın? Ciddiyim çok ağırsın nefes alamıyorum." Gözlerini hızlıca açıp bir süre boşlukla bakıştı. "Alparslan?" Belimin iki yanında duran ellerinden destek alarak üzerimde doğruldu. Kalkmasıyla beraber çıplaklığımız gözler önüne serilirken başını eğip çıplak bedenlerimize baktı. Hızla alıp verdiği solukları çıplak göğüslerimi mesken tutarken titreşen uzun kirpiklerine bakarak verdiği tepkileri izledim.

"Alpars-"

Keskin gözleri atmaca misali yüzüme tırmanırken, "Ne oluyor lan!" diyerek yüzüme karşı resmen kükredi. Sesi eko yaparak odada yankılanmış benide korkuyla yerimden sıçratmıştı. Muhtemelen kafasında binlerce soru işareti fink atıyor şu anki durumumuzu sorguluyordu.

"Sakin olur musun?" dedim ılıman ses tonumu kullanarak. Bedenini yanıma atıp çarşafı üzerimden çekerek beline sarmış beni açıkta bırakmıştı. Bu durum beni rahatsız etmediği için karşısında anadan doğma bir şekilde çırıl çıplak durmamda bir sorun yoktu. "Sakin mi olayım!" Öfke dolu soluklarını burnundan sertçe bırakıyordu. Gözlerim gerilen sırt kaslarında gezindi.