GİRİŞ 2
"Buna sevindim," derken ki erkeksi tok sesi mideme kramplar sokuyordu. "Çok düşüncelisin gerçekten." Gülümsedim. Yaklaşımından yüz bularak bir iki adım daha atıp aramızdaki mesafeyi en aza indirdim. Fırsatım ayağıma kadar kendi isteğiyle gelmişken değerlendirmeden geri yollayamazdım. Her adımımda kaşları çatılmış yüzü gerilmişti lakin duruşundan ödün vermeden aynı yerinde duruyordu.
"Ne yapıyorsun?" diye sorduğunda alt dudağımı dişledim. "Hiçbir şey ben sadece..." Derin bir nefes alıp başımı yere eğerken çenesinin ucu anlıma sürtünmüştü. Tenim bu ufak temasla karıncalandı.
"İzin verirsen eğer..." Gözlerim gözlerine tırmandı. "Her ne kadar teşekkür etmemden hoşlanmasanda ben yinede teşekkür edeceğim." Aklımdan geçeni uygulamayı düşünürken Alparslan'ın buna nasıl bir tepki vereceğini bilmiyordum ama yine de yapmak istiyordum. Ellerimi kollarına koyup bedenim bedeniyle temas edinceye kadar yaklaşıp gözlerimi kapatarak dudağımı yanağına bastırdım. Dudaklarım hala yanağına temas ediyoru. Alparslan'ın sıklaşan nefesinin buğusu boynuma çarpıyordu. Ellerinin varlığını belimde hissettiğimde gülümsedim...
KAMU SEDANG MEMBACA
İHANET |TAMAMLANDI|
Fiksi UmumGüçlü, her şeyin üstesinden gelebilen, deneyimlediği kötü şeylere ve yaşadıklarına rağmen ayakta kalmayı başarmış, kızına ve kocasına tutunan ve onların varlığıyla yaşadığı zorlu günleri unutmaya çalışan iyi bir eş, fedakar bir anne... Çisem Zor. K...
