''Peki bu ? ''
''A ''
''Aferin Boracığa, peki bu? ''
''D''
Maya'nın kucağına oturmuş, renkli oyun defterinin sayfalarını şevkle takip ediyordu Bora. Maya, parmağının ucuyla sayfanın tamamını kaplayan harfleri gösteriyor ve Boranın onları tekrar etmesini bekliyordu.
''Bu..bu bu '' diyerek ısrarla parmağını sayfanın köşesine sabitledi Bora.
''Hangisiymiş o bakalım. Hmm o Z. Z. Söyle bakalım. ''
''Z.''
''Aferin işte bu kadar. ''
Mayadan takdir aldıkça ellerini çırparak, en saf gülüşüyle evin içini ısıtıyordu Bora.
Zile iki defa üst üste basıldığında, ikisi de kafasını kapıya doğru çevirdi. Mutfaktan koşarak çıkan Mercan, kapıyı aralamış sonra da bir tanıdıkla konuştuğunu belli edercesine gülerek tekrar içeri girmişti.
''Yarım saat dediler. Oyalanıyım dedim. '' diyen Nefesin sesi, kulağına çalınınca tuhaf bir heyecanla doğruldu Maya.
''Nefes geldi Nefeees. ''diyerek çoktan ayaklanan Bora, sevinçle paytak adımlarını, mutfağa kadar sürüdü. Yürümekten daha ziyade koşuyor, neşeli sesler çıkarıyordu. Maya elindeki oyuncakları, oyuncak sepetine bırakırken Boranın heyecanına güldü.
''Ah benim küçüğüm de buralardaymış. Yakışıklıma bak ya. '' diyerek aynı coşkuyla kucakladı Borayı, Nefes. Kocaman kocaman öpüyor, öpücükler arasında da uzun uzun kokluyordu minik Borayı.
''Sabahtan beri ablasının canına okudu, canına. '' derken uzun süredir uğraştığı kurabiyeleri, saklama kabına diziyordu Mercan.
Maya gülümseyerek yanlarına geldi.
''Nefes abla hoş geldin. '' derken gülümseyerek omzuna dokundu Nefesin.
''Hoş buldum Mayacım. Nasılsın? ''
''İyiyim. Siz? ''
''İyiyim ben de. Elizya için bir tablo yaptırıyorduk da, doğum gününde verelim diye. Aksilikler çıkmış, yarım saat sonra teslim ederiz dediler. Ben de burada bekliyim dedim. '' dedi Nefes, kucağında Borayla birlikte mutfaktaki sandalyelerden birine otururken.
''Elizya bugün daha sinirlidir eminim. En son bıraktığımda küs oldukları listesi çıkarıyordu. '' dedi Maya, gülerek.
Bu sırada Mercan da gülerken;
''Bak sen cimcimeye. Bir şeylerden haberi olmayınca nasıl da huzursuz oluyor. Kime çekti acaba? '' diyerek gözlerini Nefese çevirdi.
''İyi bir huy bu galiba, o zaman kesin bana çekmiştir. '' derken gururla kaldırdı başını Nefes.
''Tamam hadi lafa tuttun zaten beni. Çıkıcam ben şunları bırakıcam, çarşıya uğrıycam. '' dedi Mercan. Telaşla, kurabiye kabını poşetledi.
''İyi Mayayı ben alıyorum o zaman. Elizyanın küsmediği bi o kaldı, belki işime yarar. '' dedi Nefes, Mayaya göz kırparken.
Maya, konuşulan hiçbir şeyi anlamıyor ama Nefesin yanında olma ihtimali doğduğu için, gülümseyerek izliyordu onları.
''Tamam tamam. Maya seninle gelsin, akşam zaten görüşürüz. Hadi oğlum gel bakalım, gidelim biz. '' diyerek Borayı kucakladı Mercan. Bora annesinin omzuna başını yatırıp, şarkı söylermiş gibi mırıldanmaya başladı;
