Nefes, Saniye'nin yüzüne bakarak dişlerini sıktı.
''Annee. '' dedi, uyarır bir tonla.
Nazife, Nefesin eli ve Saniye'nin bakışları arasında mekik dokurken, Maya öldürücü bakışlarını sinsi bir gülümsemeye gizledi. Nazife'nin Nefese uzanan elini kavrayıp sıktı.
''Merhaba ben de Maya. '' dedi. Hiç inandırıcı olmayan tebessümü ve içtenliği Nazifeyi minik bir şoka sürüklemişti. Çok zaman geçmeden o da gülümseyerek döndü Mayaya.
''Memnun oldim. Nazife. ''dedi.
Nefes, Maya'nın alnında atan damarı, hızlı soluklardan hareketlenen göğsünü görünce ortaya bir gürültü atmak niyetiyle öksürdü.
''Oo sarmalar falan var burada ya. '' dedi, bahçedeki masaya ilerlerken.
Saniye, el çantasını kolları arasına sıkıştırıp, gururla başını kaldırdı.
''Nazife kizum etmiş. Uşağum için. '' dedi.
Nefes derin bir iç çekip;
''Nazife zahmet etmeseymiş keşke anne dimi? Ne gerek vardı. '' derken kaşlarıyla da Saniye Hanımı uyarıyordu. Saniye hanım, gelininin mesajını tümüyle alsa da, inatla silkti omuzlarını.
''Zahmet olir mi? '' diyip, saçını kulakları arkasına sıkıştırdı Nazife.
Maya ayıplar gibi kızın yüzüne bakıyor, dudaklarını kemiriyordu. Bu ne rahatlıktı canım böyle. Tencere dolusu sarma getirip, çocuğun annesine sunmak da neyin adetiydi?
''Ah Nazife ahh. Tamam kızı, hadi geçin içeri dikildik kaldık böyle. '' diyerek kafasını salladı Nefes.
Hala yitip, dinmeyen şeylere içleniyordu. Genç kızları, evlilik vaadiyle büyüten ailelerin, kızlarını attıkları ateşi düşündükçe su olup yağası geliyordu Nefesin.
Nazife, neşeyle Saniye Hanımın koluna girip içeri girerken Maya, Nefes öfkesini anlar diye yüzüne bile bakamadan dışarıdaki sandalyelerden birine oturdu.
Nefes açtığı kapının eşiğinde Mayayı bekliyordu. Kafasını içeriden dışarıya hafifçe uzatıp;
''Maya? '' diye seslendi.
Maya usulca kafasını kapıya çevirdi;
''Hı? '' dedi.
''Kızım niye girmiyorsun içeri? Seni bekliyorum burada. ''
''Ben gelmiycem Nefes Abla. Biraz hava alıyım. '' diyen Mayaya gülümseyerek baktı Nefes. İçeridekilerden sakınmak için kapıyı ardından hafifçe çekip bahçeye çıktı.
''Beni Saniye anneyle yalnız bırakmak istediğine inanamıyorum Maya. '' derken, ellerini oturan Maya'nın saçlarında gezdirdi.
Maya sessizce güldü.
''Biraz soluklansam iyi olucak. Kafam dağınık çok. Yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum içeride. '' dedi.
''Anladım. '' dedi Nefes, gözleri Mayayı takip ederken;
''Yiğit aynı Yiğit. Her zaman nasıl konuşuyorsan yine öyle konuşucaksın. Fazla düşünürsen, hata yaparsın. '' dedi fısıltıyla.
Maya'nın, Yiğit'i gördüğü an öğrendiklerinin gafletiyle telaşa kapılacağını biliyordu. Yiğit'e nasıl davranması gerektiği konusunda sıkıcaktı kendini. Derdini anlayabiliyordu.
