İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 37.BÖLÜM

"Eskort muydu?"

Ceylan hayretle soludu, aynı şaşkınlığı ben de yaşıyordum. Etiketinin tescillenmesini hiç mi hiç beklemiyordum bu yüzden şaşırmıştım. Ela eskorttu ve bir mekanda çalışıyordu, buraya kadar her şey tamamdı ama Asaf'ın onu oradan çıkartıp hayatına dahil ediyor ve o kadına güvenmeyi tercih ediyor olması, olmuyordu.

Ne olduğunu bilerek nasıl bir kadın olduğunu bilerek hayatına dahil ettiği kadına gerçekten güvenmeyi istemiş olmalıydı. Söylediği gibi kalbinde ben varken o kadınla nasıl olabilmişti?

Düşüncelerimin gittiği yönü fark ettiğimde başımı olumsuz anlamda sallayarak hızla toparlandım. Bunlar yasak düşüncelerdi, zihnime girmelerine izin vermemem gereken yasak düşünceler... Bunlar beni hiç ilgilendirmezdi.
"Asaf onu oradan çıkarttı ve şimdi o onu yeniden oraya tıkmak istiyor, Ela'da bu yüzden sakatım diye yalan söyledi ve böylelikle kurtulacağını sandı. Ne karışık anlamsız işler bunlar?" Asaf ve Ela konusunda tek yorum yapan ve soru soran Ceylan'dı, ben geri planda durmayı tercih ediyordum.

"Asaf’ı bunun için yargılayamayız," dedi Cem, Asaf'ı savunarak.

Bunun da altında başka bir hikaye yatıyor olmalıydı, en azından ben böyle düşünüyordum.

"Yargılamıyorum, yargılamıyoruz da zaten sadece onu sevmediği kesin."

Bu kısımda nedense taşın bana geldiğini hissetmiştim?

"Ama neden o? Öyle bir kadın?"

"Bu kısımdan sonrası Asaf'ın özel hayatı, yaşadıklarını anlatmak hoş olmaz. Siz şu anlık sadece bu kadarını bilin yeterli."

"Yani?"

"Kısaca özet geçecek olursak durum bu. Bu tatsız konuyu kapatabilir miyiz artık?" dedi.

Uzun süren sessizliğimi bozdum. "Bir daha karşıma çıkarsa onu bu sefer öldüreceğim." Ayağa kalkıp salonun çıkışına yürüdüm.

"Böyle bir şey tekrarlanmayacak merak etme güzelim."

"Umarım." Umarım bir daha karşıma çıkmazdı, yoksa bu sefer kimse onu benim elimden alamayacaktı.

Yatak odasına gidip kapıyı yavaşça araladım. Ayaklarını havaya kaldırarak değişik sesler çıkartan kızımın uyanmış hatta sessizce yattığı yerde kendince oyun oynadığını gördüm. Tüm gün neredeyse görmemiştim bu yüzden kızımı çok özlediğimi fark ettim. Kucağıma alıp yanaklarını doyasıya öptüm. Burnumu anlına dayayıp kokusunu içime çektim. "Annesinin aşkı... Anne seni çooook özledi."

Yüzünü boyun girintime soktu.

"Biliyor musun ev buldum ve çok güzel. Sana ait bir odan olacak, kendi ellerimle sana çok güzel bir oda yapacağım."

Mırıltıları yükseldi.

"Elbette göreceksin. Çok az kaldı yeni evimize gideceğiz."

Başını geri çekip yüzüme baktı. Minik ellerini yüzüme koyup gözlerini gözlerime dikerek beni izlemeye başladı.

"Sen konuşayım mı istiyorsun? Seninle konuşmak bana huzur veriyor ve sanırım sesimi duymakta sana." Burnunun ucunu öptüm. Burnundan öpülmek hoşuna gitmiyordu, yüzü şekilden şekile girerken küçük bir çığlık attı. Başını göğsüme yaslayıp tepesine dudaklarımı bastırdım.

"Hadi gidelim."

Ayakları hiç durmuyordu sürekli hareket halindeydi.

Kapıyı arkamdan çektim. Salona girdiğimde abimin oturduğu yerden kalkıp Ceylan'ın yanındaki az önce benim oturduğum boşluğa kurulduğunu gördüm. Sanırım bu duruma kolay kolay alışamayacaktım.