SIR MUHAFIZI-MAVİ

Bölüm 45/Demir Kral

Bölüm 45

SARİN/ Demir Kral

      Baharın gelmesiyle adeta uyanmış olan orman, zeminde çılgınca açmış çiçeklerin renk cümbüşüyle görenin başını döndürecek bir canlılıktaydı. Nulila büyükannesinin istediği turuncuya kaçan sarılıktaki papatyalardan yeterince toplamıştı. Eğirilmiş yün ipliklerle birlikte kaynatılacak bahar kokulu çiçekler sarının en canlı tonlarıyla boyayacaktı yün çilelerini. Kendisinden sadece papatya istenen genç kız kan mantarlarından toplamak hevesine yenik düşmüş ve ormanın bu kadar içlerine gelmişti. Nefis tondaki kırmızısıyla bu civarda bulabileceği en parlak rengi veren koyu kırmızı mantarlar sadece bu mevsimde ve birkaç haftalığına ortaya çıkıyorlardı. Nulila bu harika kırmızı tonları kullanarak büyükannesine kendisi için elbiselik kumaş dokutacaktı.

      Geniş gövdeli çam diplerinde aradığı kan mantarlarını bulan genç kız mutlulukla gülümsemekten kendini alamadı. İçi renkli papatyalarla dolu çuvalını yere bırakan Nulila, hevesle yerdeki mantarları toplamaya başladı. Orman tenha olmakla birlikte, içinden geçen Asira yolu yüzünden sık sık yolculara rastlanırdı. Nulila yabancılardan hoşlanıyordu. Arada sırada kendisine yol soran, bazen erzak temin edebilecekleri yer arayan yolculara o yüzden hep sıcak davranırdı. Üstelik Lord Aribu'nun şehrine giden yollar her zaman güven içerisindeydi. Henüz on yedi yaşında olan Nulila büyükannesinin anlattığı savaş ve kaos günlerini neyse ki hatırlamıyordu. Hiç görmediği babası o savaşlarda can vermişti. Yüzünde hep hüzünlü bir ifadeyle hatırladığı annesi de, çocukluğunda terk etmişti Nulila'yı ve bu diyarı.

      Anne babasını kaybeden genç kızı büyütmek yaşlı büyükannesine kalmıştı. Doğrusu Nulila hem annesini, hem babasını büyükannesinde buluyordu ve bu haliyle mutluydu. Üstelik çocukluğundan bu yana âşık olduğu demircinin oğlu Sirol de genç kızın farkındaydı artık. Oysa Nulila gözü doru aygırıyla babasının kılıçlarından başka şey görmeyen oğlandan ümidini kesmişti neredeyse. Ta ki geçen hafta Sirol'un her sabah çeşme başında kendisini beklediğini fark edene kadar. Atını sulamak bahanesiyle sabahları çeşmenin yalağına gelen genç delikanlı, her nasılsa doru atının sulanmasını Nulila'nın su testisini doldurma zamanına denk getiriyordu. Sirol en son dün sabah utanarak da olsa bir karanfili genç kızın eline tutuşturmuş, ince dokunmuş mendile sarılmış bir şeyi de Nulila'nın avuçlarına bırakmıştı.

      Küçük hediyelerini verdikten sonra biraz daha cesaretlenen oğlan, yine de mahcup bir şekilde "Beğenirsin umarım" demişti.

      Nulila en çok o zaman kanının kaynadığını hissetmişti ve utancından Sirol'e cevap bile verememişti. Nasıl karşılık vereceğini bilemeyen genç kız, ateş basan yüzünden ve kaçamak gülümsemesinden Sirol'un cevabını almış olmasını umuyordu. Yüreğini ısıtan bu hatıralar gözünde canlanırken "Kafasını atlarla kılıçlarla bozsa da o kadar aptal olamaz" diye düşündü.

      Sirol'un hediyesiyle ne yapacağını bilemeyen Nulila, nefes bile almadan koşarak eve dönmüş ve ince dokunmuş mendilin katları arasında, maharetle yapılmış nefis bir kemik tarak bulmuştu. Uzun siyah saçlarını hep bu tarakla tarayacaktı bundan sonra, tıpkı az önce olduğu gibi. En son bu günün sabahında erkenden Büyükannesinin toprak testisini doldurmaya gittiğinde de Sirol çeşme başında onu bekliyordu. Dalgalı kumral saçları ensesine kadar inen oğlanın yüzünde Nulila'nın bir önceki günden aşina olduğu mahcup gülümseme vardı.

      "Bu gün Asira'ya gidiyorum" demişti Sirol heyecanını bastırarak, "Babamın yaptığı silahı Lord Aribu'ya teslim edeceğim" diye devam ederken sesinde yapacağı işten duyulan ufak bir böbürlenme de fark ediliyordu. Ama bu böbürleniş oğlanda çok sevimli duruyordu. Üstelik duyduğu gurur mahcubiyetini yenmesine de yardım ediyor gibiydi. Ne söyleyeceğini bilmiyormuş gibi ya da söylemek istediğini nasıl söyleyeceğini bulamamış gibi bir süre susan Sirol, sözünün kesilmesinden korkar gibi, "Döndüğümde babama senden bahsedeceğim Nulila, eğer sen de izin verirsen" deyivermişti.