SIR MUHAFIZI-MAVİ

Bölüm 13/Kristal Taşıyıcısı

Bölüm 13

KAZAL DÜZLÜKLERİ/Kristal Taşıyıcısı

      Asar kızgın bir homurtu çıkarınca Aybar can yoldaşı Erduga'nın yakınlarda olduğunu anladı. Huysuzlandığında önüne geçilemez bir öfkeye kapılan aygırın bu huyunu bilen Aybar, hayvanı teskin etmek için kulağına eğilerek "Sakin ol oğlum" dedi.

      Ne zaman Erduga yakınlarda olsa huysuzlaşan Asar, ehlileştiği günden bu yana genç Huranlının yumruğunu unutmamıştı. Aybar'a sonsuz bir itaatle bağlı olan hayvanın, diğer insanlara, özellikle de Erduga'ya karşı pek nazik olduğu söylenemezdi. Tüm huysuzluğuna rağmen Asar nerde duracağını bilecek kadar zekiydi. Fırsatını bulduğunda ısırmak istercesine Erduga'ya uzanan aygır hiçbir zaman sonuna kadar gitmez, sadece dişlerini göstermekle yetinirdi. Erduga ise Asar'ın kendisine olan sevgisinden(!) zerre etkilenmişe benzemiyordu. Tam Kalgar'ın yeğeni her defasında güçlü aygırla dalga geçmeyi kendine huy edinmişti.

      Huran Yaylasından Kazal düzlüklerine indiklerinden bu yana yolun kuzey hattı boyunca uzanan Kara Orman daha bir gürleşip vahşileşmişti. Ormanın içinden çıkıp Huran diyarını birkaç parçaya bölen büyük nehri geçene kadar birlikte ilerleyen Kazal Boyu, nehirden sonra irili ufaklı obalar halinde kendi yurtlarına doğru ayrılmaya başlamıştı. Aybar'ın emriyle yüksek kayın ağaçları boyunca keşfe çıkan Erduga ve erleri sanki ormanı korurcasına gür ağaçların gölgesinden uzaklaşarak tekrar birliklerine katılmışlardı.

      Yaz sonu şenliklerinde yaylanın yiğitleriyle birlikte yay geren Aybar, akağaç ve kızıl manda boynuzundan yapılmış sert yayıyla babasının menzilini iki yüz on üç adım geçmiş, yaylanın düzlüğündeki en uzak noktaya kendi menzil taşını diktirmişti. Henüz on yedi yaşındaki genç Huranlı o günden sonra Tam Kalgar'ın yüz savaşçısının başına geçmişti. Böylece Aybar artık Balay Bey'in oğlu olmaktan öte, Koru Bey'in komutanlarının ve beylerinin arasına girmişti. Tam Kalgar bu yıl kabul edilen gençlerden sekseniyle birlikte tecrübeli savaşçılardan yirmisini onun komutasına bırakırken, gençlerden istediğini seçmesine de izin vermişti. Ancak Aybar sadece can yoldaşı Erduga'yı seçmiş, diğerleri arasında ayrım yapmamıştı. Bu davranışıyla bile takdir toplayan Aybar, yeni yetmelerin tereddütsüz sevgisini ve bağlılığını kazanmıştı.

      Bey obasının çoban köpekleri büyük bir dikkatle mesul oldukları sürünün kafilenin hızına uygun şekilde ilerlemesini sağlıyordu. Aybar'ın sürülerine çobanlık yapan Kocabaş da, kafilenin yüz adım kadar güneyinden ilerliyordu. Sürüdeki iyice semirmiş koyunlar arasında bile rahatlıkla seçilecek irilikteki çoban köpeği düz arazideki hafif bir yükseltiden etrafı kolluyordu. Hayvanın bej renkli sıkı kürküne karşın, yüzünü kaplayan tüyler siyah bir maske gibi görünüyordu. Cins hayvanın kıvrılmış kalın kuyruğu çoban köpeğinin istim üzerinde olduğunu gösteriyordu. Kocabaşın liderliğindeki son dört yılda Bey obasının sürülerine hiçbir kurt grubu yaklaşamamıştı.

      Obanın sürülerine yapılan son saldırının ardından, Kocabaş'ın babası olan Duman, kurt sürüsünün peşine düşerek Kara Ormanın derinlerine doğru gitmişti. Onurlarına çok düşkün olan bu çoban köpeklerinin sürülerine saldıran kurtları takip edilmesi görülmemiş bir durum değildi. Ancak büyük kurt sürüleri karşısında fazla şansı olmayan köpeklerin bu intikam güdüleri, çoğunlukla onların sonu olurdu. Huranlılar bu zeki yoldaşlarına atlarına olduğu gibi düşkün olduklarından, kıymetli köpeklerini sonu olmayan bir uğraşın peşinde kaybetmek istemezlerdi. Hele ki Duman gibi türünün en iyisi olan bir safkan kolayca gözden çıkarılamazdı. Tam Kalgar da Duman'ı göndermek istememiş, bu yüzden saldırının ardından hayvanı kalın zincirlerle bağlamıştı. Ancak hiçbir zincir Duman'ı durdurmaya yetmemişti. Daha o gecenin sabahında cins hayvan zincirini kırarak ormanda kaybolmuştu. Beklenenin aksine, güçlü köpek haftalar sonra yara bere içerisinde ama intikamını almış olarak evine geri dönmeyi başarmıştı. Ne yazık ki Dumanın aldığı ölümcül yaralar çok derindi ve şifacının hünerleri hayvanı kurtarmak için yeterli olmamıştı. Aybar'ın sezgileri, şimdi sürülerine hükmeden Kocabaş'ın da babasından aşağı olmadığını söylüyordu.