SIR MUHAFIZI-MAVİ

Bölüm 2/Geçit Korucuları

 

Bölüm 2

TAR OVALARI/ Geçit Koruyucuları

      Gün boyu yolculuklarını çekilmez hale getiren yakıcı yaz güneşinin nihayet öfkesi dinip de parlak sarısı koyu turuncuya dönmeye başladığında, batı yaylalarının hafif esintisini ısınmış bedeninde hisseden Balay, biraz olsun rahatladı. Huran savaşçısı gün boyu koşturduğu atını rahatlatmak için öne eğilip aygırın yelesinden aşağıya doğru terlemiş boynunu kaşıdı. Tırnaklarının arasında yağız atın sıcak ıslaklığını hissederken, temiz havayla karışmış ter kokusu genç Huranlının burnunu doldurdu. Serinleyen havaya kendinden çok can paresi safkan Huran Aygırı için sevinen Balay, küçük bölüğün diğer atlarının da kendisininkinden farklı olmadığını biliyordu.

       İki gece öncesinde, Huran geçidindeki nöbetlerinin son gününde eve dönmeye hazırlanırken, Tar ovalarının bu kadar içlerine yapacakları bu yolculuk hiç birinin aklından geçmezdi. Sabaha karşı geçitteki kamplarına saldıran kraliyet muhafızlarını uzak gözcülerin uyanıklığı sayesinde layığınca karşılamış ve baskın niyetindeki seçme birliği büyük bir beceriyle yok etmişlerdi. Ezeli düşmanlarının geçide saldırmaları alışılmadık değildi fakat alışılmadık olan, bu kadar az sayıdaki özel savaşçıların adeta feda edilmesiydi. Tar Orduları, zaman zaman kalabalık piyade birlikleriyle gövde gösterisi niteliğinde geçide seferler düzenlese de, bu baskın girişimi diğerlerinden farklı görünüyordu. Şu an süvari birliğinin en önünde at süren Tam Kalgar Bey, yere serilmiş cesetleri incelerken sakalsız yüzünü sıvazlamış, düşünceli alnı elli yılın derin çizgileriyle kırışmıştı. Saldırının önemli bir şeyleri koruma amacıyla yapıldığına hükmeden beyleri, nöbetteki birliğinden otuz süvariyi yanına alıp Büyük Diyar yoluna kadar Tar ovalarına dalmayı göze almıştı.

      Tam Kalgar avuç içi açılmış sol elini havaya kaldırıp kantarmasını makul sertlikte çektiği atını yavaşlattığında, sert yüzlü süvariler atlarını dinlendirme düşüncesiyle rahatladılar. Mola için seçilen Suveren ağaçlarının oluşturduğu ufak koru, dinlenmek için uygun olmasının yanı sıra gölgesiyle savaşçı grubu yabancı gözlerden gizleyebilecekti. Atının eyerinden taşan köpükleşmiş teri gören Balay'ın içi burkuldu. Can yoldaşı saydıkları atlarının üzerine titreyen Huran halkı, bu özel hayvanları sebepsiz yere zorlamaz, kendilerinden önce onların bakımını yaparlardı.

      Savaşçıların en genci, suveren ağacının gövdesinde bolca bulunan suyu, çelikten yapılmış huni şeklindeki özel bir aletle açtığı delikten kuzu derisi sağlam tuluma doldururken, bir başkası yumuşak ağaçtan kestiği kalın daldan ustalıkla kullandığı baltasıyla, atların su içmesine uygun bir yalak oyuyordu. Susadıkları muhakkak olan hayvanlar, su içmek için terlerinin soğumasını beklemek zorundaydı.

      Tam Kalgar, savaşçılarının sıkı düzen uğraşına aldırmadan keşfe gönderdiği iki atlısını gözlüyordu. Huran Beyinin beklediği ileri gözcüler göz alabildiğine uzanan yeşil düzlükte göründüğünde, teri kurutulmuş savaş atları sulanmış, doğal yeşillikte otlanmaktaydı. Açık renk elbiseleriyle uzaktan bile fark edilen öncüler, dörtnala sürdükleri atlarını Tam Kalgar'ın bir kaç adım önünde durdurarak liderlerine selam verdiler. Taş katılığındaki heybetli duruşuyla gelenleri karşılayan Huran Subayı, tek kaşını kaldırıp adamların vereceği haberi bekledi.

      Yılların verdiği alışkanlıkla Tam Kalgar'ın rapor beklediğini anlayan gözcü, beyini bekletmedi.

       " Kraliyet Muhafızlarına rastladık Beyim, bu tarafa geliyorlar"

      Atlarını öldüresiye zorladıkları iki günlük uzun yolculuklarının sonlandığını hisseden tecrübeli savaşçı, daha ayrıntılı bilgi istedi.