My Big Brother (Dutch Niall Horan Fanfiction) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 38

A/N Sorry dat het zo lang heeft geduurd voordat dit nieuwe hoofdstuk erop stond, het spijt me heel erg!! Ik had het de afgelopen weken zo druk. Ik zit hier ook als een soort zombie achter mijn iPad, zo moe ben ik. Maar ik moest van mezelf een nieuw hoofdstuk schrijven, hij wordt waarschijnlijk niet zo lang. Maar het volgende hoofdstuk wordt leuker! Beloofd! love yaa all!xx

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Isa P.O.V.

Ik vergeef Daan, want ik geloof wat hij net zei. Ik kon aan zijn stem horen dat hij het meende wat hij zei.

Hij heeft nog steeds zijn armen om me heen geslagen en ik begraaf mijn hoofd in zijn shirt. Als hij me loslaat kijk ik in zijn ogen, zijn mooie blauwe ogen... Maar al gauw merk ik dat ik hartstikke duizelig ben en ik laat me snel weer terug vallen in bed. Ik besef eigenlijk nu pas dat ik niet thuis ben en ik kijk om me heen. Ik schrik als ik zie dat ik in het ziekenhuis lig. En al snel komen alle herinneringen weer terug en wordt het duidelijk waarom ik hier lig. Ik kijk bang naar mijn pols en zie er een groot wit verband om zitten. Ik begin te huilen en Daan slaat zijn armen weer om me heen. Hij gaat naast me in bed liggen en ik leg mijn hoofd op zijn borst. Alle emotie komt eruit en ik huil net zo lang tot mijn tranen op zijn. Door het huilen

voel ik mijn ogen langzaam dichtzakken...

~~~~~~~~

Ik word weer gillend wakker en ik voel dat Daans armen zich nog strakker om me heen slaan. 'Sssshhh..' zegt Daan en ik merk dat ik meteen weer rustiger ben nadat ik merk dat hij bij me is. Na een paar minuten komt er een dokter binnen en een zuster. Ze geven me allebei een hand. 'Isa, hoe gaat het?' vraagt de dokter. 'Goed, alleen duizelig en misselijk' geef ik toe. 'Dat is begrijpelijk na een volledige narcose' zegt de dokter vriendelijk. 'Wanneer mag ze naar huis?' vraagt Daan. 'We gaan nu alle draadjes van je af halen, en als het daarna allemaal goed gaat mag je vanavond nog naar huis toe' glimlacht de dokter. En ondertussen is de zuster alle draadjes aan het loskoppelen. Als de dokter weg is kijk ik Daan aan. 'Wat is er babe?' vraagt hij. 'Wil je dit alles alsjeblieft niet aan Niall vertellen?' vraag ik en als ik aan Niall denk voel ik meteen mijn tranen al in mijn ogen komen. 'Nee is goed, dat doe ik niet. Het was gewoon een ongelukje in de keuken, oke?' zegt hij en ik knik. De tranen stromen weer over mijn wangen. Daan veegt ze weg met zijn duim. 'Don't cry baby' zegt hij. Ik zucht en doe mijn ogen weer dicht en binnen een minuut slaap ik weer.

~~~~~~~~

Ik word wakker doordat Daans mobiel afgaat. Hij kijkt op zijn schermpje en loopt voorzichtig de kamer uit. Op de gang hoor ik hem praten, maar het is net te zacht om goed te verstaan. Als hij terug is heeft hij een grote glimlach op zijn gezicht en ik wordt steeds nieuwsgierig. 'Wie was dat?' vraag ik. 'Oh diegene ken jij niet' zegt hij. 'Ohw oke' zeg ik. 'Trouwens ben je wakker geworden door mijn mobiel?' vraagt hij. Ik knik. 'Ohw sorry babe' zegt hij en hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ik kijk op de klok en zie dat het al half 8 is en ik voel mijn maag knorren. Blijkbaar heeft Daan het gehoord want hij loopt de kamer uit. 'Ik ga even eten halen' zegt hij. Na 10 minuten komt hij terug met een diemblad in zijn handen. Hij gaat op de rand van het bed zitten. Hij heeft het dienblad vol met broodjes en een flesje water. Ook ligt er een aspirientje op het dienblad. Ik ga bij hem op schoot zitten en merk dat ik een beetje duizelig word als ik rechtop ga zitten, maar de duizeligheid is al snel weer weg. Ik pak eerst een crackertje met kaas maar al gauw heb ik hem op en pas als ik het crackertje op heb merk ik dat ik echt heel erg honger heb. Ik pak een broodje met salami en eet die snel op. Ook eet ik nog een paar stukjes meloen en besluit om daarna weer bed te gaan liggen en ik kijk hoe Daan zijn broodje op eet.

'Hoe gaat het eigenlijk met je arm?' vraagt hij als hij klaar is met eten. 'Het klopt een beetje maar het gaat wel' zeg ik. 'Maar ik moet wel heel nodig naar de wc' zeg ik en ik sla mijn benen over de rand van het bed heen en sta op, maar ik sta te snel op waardoor ik in een keer enorm duizelig wordt en bijna door mijn benen zak. Gelukkig vangt Daan me net op tijd op en legt me weer terug op bed. 'Rustig, we hebben alle tijd' zegt hij een beetje bezorgd. Na een paar minuten is de duizeligheid gelukkig een beetje weggetrokken en dit keer ga ik langzaam rechtop zitten en doe alles in stapjes. Als ik naar de wc loop houdt Daan zijn arm achter mijn rug voor het geval dat ik weer val. Als ik terug kom en weer in bed ga liggen komt de zuster binnen. 'Ik moet even je verband verschonen' glimlacht ze en pakt een stoel en zet die naast mijn bed neer. 'Leg je arm maar even op de dekens neer' zegt ze. 'Dit moet trouwens komende week iedere dag gedaan worden, en misschien is het handig dat iemand anders dat even doet want het is nogal lastig om zelf te doen. Misschien kun jij het dan het beste even doen' zegt ze tegen Daan. Hij knikt en komt erbij zitten. Ze haalt eerst het oude verband eraf. En ik schrik me helemaal kapot als ik de snee zie. Hij is zo'n 5 a 6 centimeter lang. Er zitten 12 hechtingen in. 'Eerst moet er een gaasje op de wond zelf en daarna het verband eromheen. Het is niet zo heel moeilijk' zegt de zuster en binnen een paar minuten zit er weer een nieuw verband om. De zuster legt een tasje met verband en gaasjes voor de komende week op mijn nachtkastje. 'Volgende week moet je even de hechtingen eruit laten halen en dan weet ik zeker dat de wond goed geneest' zegt ze. De zuster loopt weer de kamer weer uit maar draait zich weer om. 'Trouwens de dokter komt zo en als alles goed is mag je naar huis toe' verteld ze en ja hoor net nadat ze de kamer uit is komt de dokter de kamer binnenlopen. Hij doet een paar testjes en oefeningen. 'Alles ziet er goed uit, je mag wel naar huis toe' zegt hij. 'Kan een volwassenen jullie komen ophalen?' vraagt hij. Daan schud zijn hoofd. Hij heeft Manon al proberen te bellen maar die neemt niet op. 'Ik zal even een taxi regelen' zegt hij. 'Oke bedankt' zegt Daan. 'Veel beterschap Isa' glimlacht de dokter en hij verlaat de kamer. Nadat de dokter weg was ben ik weer in slaap gevallen.

~~~~~

Ik wordt wakker doordat ik opgetild wordt. Ik knipper een paar keer met mijn ogen. Ik zie dat Daan een arm onder mijn knieën en onder heeft gezet en hij draagt me naar de deur toe. 'Ik kan zelf ook wel lopen' zeg ik. Maar Daan schud zijn hoofd. We stappen in de lift en als we beneden zijn lopen we naar de uitgang toe. De koude lucht van buiten voelt als een klap in mijn gezicht en ik verberg mijn hoofd in Daans shirt. Al gauw is de kou weg en zie ik dat we in een taxi zitten. Daan geeft het adres door en wat er verder allemaal gebeurt krijg ik al niet eens meer mee want ik val al snel weer in slaap...

~~~~

Het is nu al weer 2 dagen geleden dat ik in het ziekenhuis lag en ik ben blij dat ik weer thuis ben. Ik zit in de keuken op mijn mobiel en Daan is aan het gamen ofzow. 'Babe kom je even, ik moet je verband vervangen' zegt hij en ik loop naar de kamer toe waar hij alles al heeft klaargelegd. Hij haalt het ouder verband eraf, de snee is al een stuk mooier geworden. Daan legt er een gaasje op en draait er een verbandje omheen. 'Thank you' zeg ik als ik klaar ben. En ik geef hem een kusje op zijn neus en hij begint te glimlachen. 'Geen probleem' zegt hij en op dat moment gaat zijn telefoon af. Hij staat op en loopt de kamer uit. Het duurt even voor hij terug komt. En als hij terug komt heeft hij een grote glimlach op zijn gezicht. 'Isa ga je koffer inpakken, morgenochtend gaan we vliegen...'

--------------------------------------------------------

Oehh waar gaan ze heen? Degene die het als eerst goed heeft geraden krijgt het volgende hoofdstuk aan zich opgedragen :) Trouwens zijn jullie ook al zo zenuwachtig voor vanavond?

Ik wel heel erg haha. Nouja HUP HOLLAND.

Vote & comment

xxx Vera