My Big Brother (Dutch Niall Horan Fanfiction) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 15

De volgende ochtend wordt ik wakker gemaakt door Harry. De nachtmerries zijn echt een stuk minder geworden de laatste tijd, dus slaap ik weer alleen.

'Isa wakker worden' zegt Harry. Aarrrgg ik heb helemaal geen zin om op te staan, dus ik doe net of ik nog slaap. 'Isa, wordt nou wakker' zegt Harry nog een keer en hij schud me door elkaar. Ik draai me om en ga weer onder de dekens liggen. 'Je vraag er zelf om' zegt Harry en hij loopt mijn kamer uit. Gelukkig, hij is weg. Maar een minuut daarna wordt er opeens een koude plens water over me heen gegooid en ik begin te gillen. In een no time staan alle jongens om me heen me uit te lachen. 'Dit is echt niet grappig ofzow' schreeuw ik en de jongens beginnen nog harder te lachen. Wacht eens even, ik heb een plan om ze terug te pakken. Ik draai me om in bed en begin luid te nep huilen. Ze trappen er allemaal in en komen naar me toe. 'Het was maar een grapje Isa sorry' zegt Harry. Het is even stil. 'Sorry' zegt Harry nog een keer. Als ik merk dat ze heel dichtbij staan, schreeuw ik opeens heel hard 'BOE' en de jongens schrikken zich helemaal dood. Ik begin hun uit te lachen, ik lach zo hard dat mijn buik er pijn van doet. 'Jul-lie gez-zicht-ten hahah' zeg ik stotterend door het lachen. 'Ik schrok me helemaal dood' zegt Liam. 'Ja ik ook' zegt Niall. 'Nu krijg je de kieteldood' zegt Louis en ze beginnen me te kietelen. Ik begin nog harder te lachen. 'S-s-stop-p' krijg ik er lachend uit. 'Zeg genade' zegt Harry. 'Ge-enad-de' zeg ik en de jongens stoppen met kietelen. 'Kom opschieten, je moet zo naar school' zegt Liam als ik uitgelachen ben. Ik kleed me snel aan, nouja snel, zo snel als ik kan met 1 arm in het gips. Als ik helemaal klaar ben, kijk ik op de klok. Shit ik moet nu opschieten. Ik zeg de jongens gedag en ik fiets zo snel als ik kan naar school.

Als ik op school ben zie ik dat het plein al leeg is. Ik zet snel mijn fiets neer en ik sprint naar binnen, ik hoop dat de leraar er nog niet is. Toch is er wel een voordeel aan bijna te laat komt, Melanie en de rest kunnen me dan niet pesten. Ik ren het aardrijkskunde lokaal binnen en zie dat de leraar er nog niet is. Als ik zie dat Melanie en een paar andere trutten om Daan heen staan krijg ik een steek van jaloezie door me heen. 'Hey Isa' zegt Daan als hij me ziet binnenkomen. 'Hey' zeg ik. De leraar komt het lokaal binnen. 'Sorry dat ik zo laat ben ik moest nog even iets doen' zegt de leraar. 'Ja tuurlijk, als een leraar te laat komt maakt dat niet uit en als een leerling te laat is moet je je gelijk melden' zegt een jongen uit mijn klas en ik hoor de rest instemmend mompelen. 'Doe niet zo brutaal Jesse!' Zegt de leraar. 'En nu allemaal gaan zitten ik wil beginnen met de les'. Ik ga naast Daan zitten en hij schenkt me een warme glimlach en ik glimlach terug. Aahww wat is hij lief als hij lacht. Ik pak mijn boeken.

De dag gaat snel voorbij, naast Daan is het super gezellig! Alleen toen hij vroeg hoe ik aan mijn gips kwam heb ik gewoon gezegd dat ik gevallen was. Ik had geen zin om het hele verhaal te vertellen.

Als de laatste bel gaat staat iedereen op. 'Je gaat met mij mee toch?' Vraagt Daan. Ik kijk hem vragend aan. 'Het geschiedenis verslag' zegt hij. Oja, we zouden het vanmiddag maken, helemaal vergeten. 'Oja, dat was ik helemaal vergeten, maar ik moet eerst nog nablijven' zeg ik met een treurig gezicht. 'Waarom' vraagt Daan. 'Vertel ik nog wel'. Hij knikt. 'Maar ga jij maar naar huis, als je je adres geeft, kom ik na het nablijven naar jou toe' zeg ik. 'Oke is goed, maar ik wil ook wel wachten' zegt hij. Ik schud mijn hoofd. 'Nee jij gaat gewoon naar huis, en ik kom straks naar jou toe je hoeft niet op mij te wachten.' Hij geeft mij zijn adres en hij loopt naar beneden.

Ik loop naar het kamertje van de rector en ik klop op de deur. 'Binnen' zegt hij en ik loop naar binnen. 'Oh hi Isa ga maar aan dat tafeltje zitten en ga maar iets doen' zegt de rector. Ik loop naar een tafeltje in de hoek en ik ga zitten. Ik kijk in mijn agenda, we hebben geen huiswerk dus ik heb niks te doen. Ik speel wat met m'n pen en ik verveel me helemaal dood. Na een uur mag ik eindelijk gaan.

Als ik naar beneden loop zie ik opeens Daan tegen een muur staan. 'Daan? Wat doe jij nog hier?' Vraag ik. 'Ik wachtte op jou' zegt hij en hij glimlacht. Aahww hij heeft dus een heel uur op mij gewacht! Dat is zo lief. 'Maar ik zei toch dat je naar huis moest!' Zeg ik een beetje boos. 'Ik heb thuis toch niks te doen, dus waarom zou ik naar huis gaan?' Zegt hij. 'Oja ik moet nog even naar huis bellen dat ik later thuis ben' zeg ik. Hij knikt en ik bel Niall: