My Big Brother (Dutch Niall Horan Fanfiction) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 25

Isa P.O.V.

*piep*piep*piep* De wekker gaat. Ughh ik heb nog helemaal geen zin om op te staan. Ik druk de wekker uit en val vervolgens weer met mijn gezicht in mijn kussen. Ik val half in slaap. Ik kijk weer op mijn wekker. Shit ik moet nu opschieten anders ben ik te laat op school. Ik rol met dekens en al uit bed. *pok* shit de vloer is harder dan ik dacht. Ik sta op en loop naar de badkamer. Ik plens een hand water in mijn gezicht en meteen ben ik helemaal wakker. Ik ga terug naar Daan's kamer. Want ik ben nog steeds bij Daan. Ik pak wat kleren en ik doe ze aan. Ik borstel mijn haren en ik doe mijn schoenen aan. Ik loop naar beneden naar de keuken en ik smeer een broodje. Ik ga aan de ontbijttafel zitten en ik ontgrendel mijn mobiel. Op de achtergrond heb ik een foto van mij en Daan die een cupcake aan het eten zijn bij het bakkertje. Ik glimlach. Daan en Manon zijn eergisteren vertrokken. Vanmiddag is de begravenis en als het goed is komen ze morgen avond of over morgen sochtends weer terug. Ik stuur daan een smsje om hem sterkte te wensen:

~ Heyy, heel veel sterkte vandaag. Lovee yaa xxIsa~

Ik stuur Manon ook een sms'je:

~ Heyy, heel veel sterkte vandaag meiss. xx Isa~

Ik leg mijn mobiel weg en eet mijn brood op. Als ik mijn brood op heb poets ik mijn tanden en daarna stap ik de fiets op. Als ik op school aankom is het plein al leeg. Snel ga ik naar binnen. Shit welke les heb ik? Oja geschiedenis. Nouja dan kan ik rustig aan doen. Mijn leraar geschiedenis mag mij dus ik zal wel geen te laat briefje hoeven te halen. Ik loop naar het lokaal. Als ik binnenkom zit iedereen al. Iedereen kijkt me aan van 'jaa jij moet een briefje halen'. Maar meneer zegt: 'Oh hoi Isa ga maar gauw zitten'. Ik ga snel zitten. Vlak na mij komt Sophie binnen met een rood hoofd. 'Sorry meneer maar mijn ketting lag eraf' zegt Sophie. Sophie wil gaan zitten maar meneer houdt haar tegen. 'Sophie je bent te laat dus ga maar een briefje halen'. 'Maar, maar' zegt Sophie. 'Niks te maren, briefje halen' zegt hij. 'Maar meneer Isa hoefde geen briefje te halen en Sophie wel, dat is toch niet eerlijk' zegt Melanie. Meer mensen beginnen te protesteren en binnen een paar minuten is het een groot kippenhok in de klas. 'IEDEREEN STOP! IEDEREEN GAAT NU PARAGRAAF 2.3 MAKEN. EN DE EERSTE DIE IK HOOR PRATEN GAAT ERUIT EN MAG DE HELE WEEK NABLIJVEN.' schreeuwt meneer. Iedereen is meteen stil en gaat aan het werk. Als Sophie de klas in komt lopen. Kijkt ze me boos aan. Als blikken konden doden, was ik nu dood geweest. Ik glimlach arrogant terug. Ze begint tegen het meisje naast te fluisteren en telkens kijkt ze achterom naar mij. Ik vertrouw ze voor geen meter. 'Ja Sophie en haar buurvrouw ga er maar uit ik heb net gezegd dat jullie stil moesten zijn en nu zijn jullie nog steeds aan het kletsen.' Ze staan op en pakken hun tassen.

De volgende lessen zijn erg onrustig. Er word veel gefluisterd achter mij en soms hoor ik mijn naam maar ik trek me er niet veel van aan.

~~~~~

Als ik na de laatste les naar buiten ga, zie ik mijn hele klas snel wegfietsen en ze kijken me allemaal aan. Ik wordt nu toch een beetje bang maar ik laat het niet merken. Ik pak mijn fiets en fiets snel naar huis. Nouja Daan's huis. Ik ben er bijna, ik moet alleen het steegje nog door. Maar als ik het steegje in fiets schrik ik me helemaal dood en een golf van angst gaat door mijn hele lichaam heen. Voor mij staat mijn halve klas en ze kijken niet blij. Ik wil verder fietsen maar ze zorgen er voor dat ik niet verder kan. Ik wil omdraaien maar achter mij staat de andere helft van mij klas. Het is nu 1 tegen ongeveer 25. Een paar jongens houden mijn fiets vast en duwen mij eraf. Ze houden mij vast aan mijn armen zodat ik niks kan. Ze dragen mij naar Melanie die me vals aankijkt. Ze kijkt me spottend aan. 'Hey Isa jij ook hier?' vraagt ze gemeen. 'Vieze slet' fluister ik. 'WAT zei je?' vraagt Melanie. Shit ze hoorde het. Ik ben zo bang dat ik het idee heb dat ik ieder moment door mijn benen kan zakken maar ik hou me groot. 'Vieze slet' zeg ik recht in haar gezicht. Ik zie dat ze boos wordt. Ze slaat me in mijn gezicht. Het doet echt super pijn maar ik probeer mijn tranen binnen te houden. 'Kankerhoer' zegt Melanie. DAT had ze niet moeten zeggen. Ik voel woede opkomen. 'Weetje Melanie, jij moet eens even je bek houden. Weetje waaraan mijn moeder is overleden. Inderdaad: kanker' Ik zie dat Melanie schrikt maar ik ga gewoon door. 'Stel je eens voor dat je moeder overlijd en je niemand meer hebt. En vanaf het begin van het jaar maken jullie het me ALLEMAAL moeilijk in deze klas. En waarom? Ik heb jullie toch nooit iets misdaan?. Waarom pesten jullie mij? Stel dat he, stel ik was gaan snijden of misschiend wel zelfmoord was gaan plegen was het jullie schuld! Ik ben mijn hele leven gepest en toen ik naar engeland verhuisde dacht ik dat misschien vrienden kon maken, maar in tegendeel. Het pesten werd alleen maar erger. En dat allemaaal door dit monster' zeg ik en ik kijk naar Melanie. 'De enige die wat om me geeft is Daan. Ja hij is mijn vriendje, nou en?' Ik zie dat Melanie me boos aankijkt. 'Heb jij met Daan?' vraagt ze. Ik knik. Ik zie dat ze woedend wordt. 'Maar Daan is van mij' sist ze in mijn oor. Ik schud mijn hoofd. 'Welke jongen zou ooit op zo'n kreng als jij vallen?' zeg ik. Maar dat had ik beter niet kunnen zeggen want Melanie schopt me in mijn maag. Ik val op de grond en sla mijn armen om mijn buik heen. Ik voel nog meer schoppen. Een keer wordt er heel hard tegen mijn scheenbeen geschopt, *krak* hoor ik en ik schreeuw. Ik raak steeds verder weg van het bewustzijn. 'Hey, stop daar mee' hoor ik iemand ver weg roepen. Ik voel een schop tegen mijn hoofd aan en dan wordt alles zwart....