My Big Brother (Dutch Niall Horan Fanfiction) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 3

'Isa ik heb botkanker'. 'Ik ben naar de dokter geweest en ze hebben me onderzocht en er kwam uit dat ik botkanker heb.' Ik krijg tranen in mijn ogen. Mijn moeder geeft een knuffel. 'Morgen moet ik beginnen met de chemo's.' Ik begin te huilen. Waarom moet dit mij gebeuren? De enigste die nog van mij houdt wordt misschien van me weggehaald. 'Isa rustig, we gaan naar huis toe en dan praten we erover oke'. Mijn moeder start de auto en we rijden naar huis. Het is doodstil in de auto.

Als we thuis zijn loop ik na de kamer toe, mijn moeder zet thee en komt de kamer inlopen en ze gaat op de bank zitten. 'Mam, hoe erg is het?' vraag ik bang. 'Isa, luister goed, hoe erg het ook is samen komen we er wel doorheen' zegt ze. 'Is het zo erg' en ik voel al weer tranen in mijn ogen komen. 'De dokter zei dat het al een beetje uitgezaaid is maar het kan nog goed komen, ik heb 20% overlevingskans'. Ik begin weer te huilen. Mijn moeder troost me. 'Mam ik wil niet dat je weggaat'. 'Isa ik laat je niet alleen'. Als ik weer rustig ben lopen we samen naar boven om de koffers in te pakken.'Isa, ik heb gevraagd of je ook in het ziekenhuis mag blijven en dat kon wel. Wil je dat?'. 'Ja natuurlijk!'. 'Oke ga jij je koffer dan ook pakken'. Als we klaar zijn zetten we de koffers in de gang. 'Oja en ik heb je van school gehaald, ik vond het pesten te erg worden en met dit er nu bij vind ik het beter zo.' Diep van binnen voel ik me heel erg opgelucht. 'Maar kan dat wel?' 'Ja ik heb een half jaar verlof aangevraagd want ik denk dat het dan allemaal wel weer goed is' glimlacht ze. Laten we het hopen, denk ik.

Het is laat en ik ga naar bed toe. Ik ben zo moe dat ik meteen in slaap val. De volgende ochtend wordt ik wakker gemaakt door mijn moeder. 'Isa opstaan over een uurtje moeten we naar het ziekenhuis.' Oja gadverdamme.

Een uur later gaan we de auto in, al snel zijn we bij het ziekenhuis. We lopen het ziekenhuis binnen en meteen komt een ziekenhuis lucht me tegemoet. We lopen naar de balie en we krijgen het nummer van onze kamer. Er staan twee bedden. Tien minuten nadat we zijn aangekomen komt de dokter onze kamer binnen. Hij was over de 50 schatte ik en hij had een vriendelijke glimlach. 'Hai, ik ben dokter Rozenveld' hij geeft mijn moeder en mij een hand. 'Jij moet Isa zijn.' Hij glimlacht naar mij. 'Mevrouw Jansen over een halfuurtje is uw eerste behandeling, u moet dan in kamer 364 zijn.' Een half uurtje later gaat mijn moeder de kamer uit. 'Tot zo' zegt ze. Ik kan niet mee dus blijf ik in de kamer zitten en ik ga een beetje op mijn mobiel spelen. Een uurtje later komt mijn moeder de kamer weer binnen. 'Hoe ging het?' Vraag ik. 'Het ging wel goed maar het deed wel pijn'. Er komt een verpleegster de kamer binnen lopen. 'Mevrouw u moet nu gaan rusten want u hebt net een chemo gehad.' Zegt ze en ze helpt mijn moeder het bed in. Na vijf minuten slaapt ze al. 'Kom jij maar even met mij mee dan kan je moeder goed rusten' zegt de verpleegster vriendelijk. Ik loop met haar mee. 'Ik ben Rose, en hoe heet jij?' Vraagt ze vriendelijk. 'Ik ben Isa' zeg ik zacht. Het is best gezellig met Rose ze is heel erg aardig. Als ik 's avonds de kamer weer in loop kijk ik naar mijn moeder, ze slaapt nog. Ik pak mijn pyjama en ik ga in bed liggen. Het is nog best vroeg maar ik val al snel in slaap. Als de chemokuren maar snel aanslaan.

-------------------------------

Sorry voor dit saaie hoofdstukje.

Je zal nu wel denken wanneer komt one direction nou?

In hoofdstuk 5 komt niall sowieso

Plz vote en comment

Xxx Vera