My Big Brother (Dutch Niall Horan Fanfiction) (VOLTOOID)

Hoofdstuk 12

De weken gingen voorbij en het gepest bleef aanhouden. Alleen waren het nu niet alleen Melanie, Romy en Daisy. Melanie heeft bijna de hele klas tegen mij op gezet, zo gemeen! Maar ik kan niks anders doen dan het gewoon maar te accepteren dat ik gepest wordt. En ze doen het allemaal zo stiekem. Soms als ik langs loop duwen ze me of steken ze me met een pen. En na school tijd staan ze me vaak op te wachten in een groepje met Melanie voorop. Melanie is een beetje de baas over iedereen geworden, niemand durft op haar in te gaan. Ik kan ook niet bij mijn mentor terecht, hij durft ook niks dus ik denk dat ik niet veel aan hem heb. Op dit moment voel ik me gewoon zo erg alleen. Ik ben ook een stuk minder vrolijk als eerst. Alleen in het weekend niet. De jongens proberen zondags vrij te hebben, wat niet altijd lukt, maar als het wel lukt gaan we vaak leuke dingen doen. Hier verlang ik dan ook elke dag naar. Gewoon lol maken met de mensen van wie ik hou.

Ik probeer alle verwondingen te verbergen voor de jongens en dat lukt me al aardig goed en ik begin er steeds beter in te worden. Ze zijn behoorlijk vaak weg voor een interview of voor een concert dat scheelt. Ook probeer ik vrolijker te doen alhoewel dat best moeilijk is. Gelukkig hebben ze niets in de gaten. Ik doe er echt alles aan om te zorgen dat ze niks merken. Want als ze iets merken halen ze me van school en moet ik ergens anders weer opnieuw beginnen en daar heb ik echt geen zin in. Soms zeg ik dat naar een vriendin ga, zodat ze denken dat ik vriendinnen heb, maar dan ga ik gewoon naar de bibliotheek of een beetje rondhangen in Londen.

Ik zit bij biologie. Gelukkig is dit het laatste uur en ben ik dadelijk vrij. Ik zit een beetje naar buiten te staren. 'Goedzo Isa een 9,5 voor je proefwerk' zegt de leraar en hij legt mijn proefwerk blaadje op mijn tafel. Ik schrik op en kijk naar mijn blaadje. 'Jullie zouden een voorbeeld moeten nemen aan Isa, zij ik een goede leerling en dat kan ik van sommige of jullie niet zeggen' zegt de leraar. Ik krimp in elkaar, bang voor de reacties. Ik kijk om me heen en ik krijg allemaal boze gezichten op me gericht. Waarom moet die leraar dat nou weer zeggen. Nog een reden waarom ze me pesten. Ik ben best wel slim en kan aardig goed leren, deze opmerkingen van leraren krijg ik dus wel eens vaker en daar worden de kinderen uit mijn klas dan boos om. De leraar gaat verder met uitdelen en als de laatste blaadjes zijn uitgedeeld gaat de bel. Ik ga zo snel als ik kan weg. Als ik sneller ben als de rest, ben ik ook sneller weg en kunnen me niet meer opwachten. Ik doe snel mijn jas aan en loop naar buiten. Ik pak mijn fiets en fiets weg, maar ik ben te laat. Melanie, Romy, Daisy en nog een paar jongens uit mijn klas staan bij de uitgang. Ik probeer nog snel weg te fietsen maar twee jongens pakken mijn bagagedrager vast en ik val hard op de grond. Ik hoor mijn pols een *krak* geluidje maken. Het doet best wel pijn, maar ik besteed er niet teveel aandacht aan, ik ben wel wat pijn gewend. Ik krabbel omhoog en zie dat de jongens op mijn fiets aan het trappen zijn. Zoiets hadden ze nog nooit gedaan. 'Stop' roep ik, maar de jongens stoppen niet. Melanie begint te lachen. 'Had je maar niet de betweter uit moeten hangen meid! Dit krijg je er van' en ze begint nog harder te lachen. 'Jongens stop maar, we hebben dit betwetertje nu wel genoeg gestraft' zegt Melanie en de jongens stoppen meteen. Kun je eens zien hoeveel macht ze over iedereen heeft. Melanie en de rest lopen weg. Ik pak mijn fiets van de grond, nouja wat er van over is dan, en ik loop naar huis.

Ik had tot het achtste uur en was pas om kwart voor vier uit, het is inmiddels al 5 uur en het begint al een beetje te schemeren. Dat komt omdat het wintertijd is. Om kwart over 5 ben ik in de straat van mijn huis. Ik loop naar huis en zet mijn fiets tegen de muur aan. Ik heb nu echt super erg last van mijn pols en hij begint dik te worden. Als hij maar niet gebroken is. Ik wil naar binnen lopen en zie dat de auto van de jongens al op de oprit staat, shit wat moet ik nu zeggen over mijn fiets en mijn pols? Ik zeg gewoon dat ik met mijn fiets gevallen ben, hopelijk gelopen ze dat.

Niall P.O.V.

Ik loop te ijsberen door de kamer en het was inmiddels al vijf uur en Isa is nog niet thuis. 'Niall doe eens rustig Isa is al 15, ze is vast en zeker oke. Misschien is ze na school nog even met een vriendin meegegaan en is ze het vergeten door te geven aan ons' zegt Harry. De jongens zitten op de bank tv te kijken. Ik knik, die woorden stellen me wel gerust. Misschien is het ook wel zo en is ze gewoon mee met een vriendin. En ik ga weer op de bank zitten.

Om kwart over 5 hoor ik de deur en ik spring op. Ik ren naar de gang en zie daar tot mijn opluchting Isa staan. Alleen als ik dichterbij kom zie ik dat er schrammen op haar gezicht zitten en ze houd haar pols vast. Ik ren naar haar toe en vraag wat er is gebeurt. 'Ik ben met de fiets gevallen en ik ben op mijn pols beland' ik schrik en ik zie dat ze met moeite haar tranen binnen houd. 'Kom dan gaan we je gezicht even schoonwassen' en ik neem haar mee naar de keuken en zet haar op een stoel. Ik roep de jongens even. Ze komen ook de keuken in en schrikken even als ze Isa zien. 'Wat is erg gebeurt?' Vraagt Louis, en Isa verteld hetzelfde als wat ze tegen mij vertelde alleen verteld ze er nu bij dat haar fiets, doordat ze viel, wel kapot is gegaan. Nouja we kopen wel een nieuwe. Ik pak een nat doekje en geef het aan haar. Ze duwt het doekje tegen haar wang aan en ik zie dat haar gezicht even vertrekt. 'Waar heb je nog meer pijn?' Vraagt Liam bezorgt. 'Ik heb een beetje last van m'n pols' zegt ze. Liam komt voor haar zitten en pakt haar pols vast. 'Kun je hem nog bewegen?' Vraagt hij. Ze knikt ja maar als ze het probeert schieten er meteen tranen in haar ogen. 'Ik denk dat we het beste even naar de eerste hulp kunnen gaan, om het even na te laten kijken' zegt Liam. Ik knik. 'Ik ga wel met haar' zeg ik. 'Nee wij gaan ook mee' zeggen Louis, Harry, Zayn en Liam. We pakken onze jassen en doen ze aan ik help Isa maar als ze haar jas aan heeft, heeft ze alweer tranen in haar ogen. Volgensmij doet haar arm echt pijn, ik hoop dat ze hem niet gebroken heeft. Samen lopen we naar de auto en gaan naar het ziekenhuis.

Isa P.O.V.

Mijn pols doet echt super pijn, ik hoop echt dat hij niet gebroken is! We zijn bij het ziekenhuis en we lopen met z'n allen naar binnen. Het valt me op dat ik nog geen fans heb gezien. Zayn praat even met een mevrouw aan de balie en komt weer terug gelopen. 'We moeten even wachten, we worden zo opgehaald door een dokter' zegt hij. We gaan naar de wachtkamer en gaan op een stoeltje zitten. Ik ga naast Niall zitten en ik ga tegen hem aan liggen. Op dit moment ben ik echt heel erg moe en ik voel m'n ogen dichtzakken.

Harry P.O.V

Ik kijk naar Isa die tegen Niall aan ligt te slapen. Ze voelt voor mij ook als een soort zusje. Toch vind ik wel dat ze de laatste tijd minder vrolijk is als eerst. Ik heb ook het idee dat ze dingen geheim houd. Zou het aan school liggen? Nee dat kan niet, ze zegt altijd dat ze het super leuk heeft en ze gaat best vaak naar vriendinnen. Aan school kan het dus niet liggen. Misschien komt het door het sombere weer, het is de laatste tijd zo donker en koud. Ja ik denk dat het door het weer komt. Ik wordt door iemand aangetikt en ik schrik op. Voor ons staat de dokter. 'Isa, je mag meekomen' glimlacht hij aardig. 'Ga jij maar met haar mee Niall wij blijven wel hier' zeg ik. Hij knikt en maakt Isa wakker, samen met de dokter lopen ze weg.

Als ze even later weer terug komen kijk ik naar Niall en hij kijkt niet blij. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Het is gebroken' zegt hij. We kijken Isa allemaal met medelijden aan. 'We moeten even wachten, want ze komen Isa zo halen om te gipsen.' Zegt Niall erachteraan.

Isa P.O.V

Het bleek dus toch gebroken te zijn, dat is wel balen. Tien minuten later wordt ik opgehaald door een andere dokter en hij neemt me mee naar de gipskamer en hij gipst mijn pols. Ik kijk naar de klok en zie dat het al half 10 is. Ik ben helemaal doodop. Het gipsen gaat snel en al snel ben ik weer in de wachtkamer waar de jongens zitten. Ik ben zo moe dat mijn ogen bijna dichtvallen. 'Kom we gaan maar huis' zegt Louis en hij glimlacht naar mij. Wat ben ik blij dat ik die woorden eindelijk hoor. Niall tilt me op en draagt me naar de auto. Eerst wil ik nog protesteren maar dat lukt niet omdat ik zo moe ben. Hij zet me in de auto en ik val tegen Niall aan weer in slaap. Het laatste wat ik merk is dat ik in bed wordt gelegd, en er een zoen op mijn voorhoofd wordt gedrukt.

-----------------------------------

Heeyyy ik heb even een paar vraagjes:

Moet ik meer vanuit de ik-persoon (Isa) schrijven of vinden jullie meer P.O.V's leuker??

En ik wil een soort doel bereiken in ieder hoofdstuk. Bij dit hoofdstuk is mijn doel: 2 comments en 4 votes. Het is niet zo dat als ik het doel niet haal ik dan niet verder schrijf maar ik zou het wel geweldig vinden als ik mijn doel haal. En daar heb ik jullie hulp bij nodig dus ik zou het leuk vinden als jullie mijn helpen ;))

Love you all

Xx me