İHANET |TAMAMLANDI|

İHANET 7.BÖLÜM

"İyi misin?" Alparslan'ın gözleri yüzümdeki yara ve morluğa takıldı.

"Acıyor," dedim ki bu sesime de yansıyordu gerçekten de çok acımıştı.

"O piç kurusu kimse kısa sürede yakalanacaktır." Senin yerinde olsam bundan o kadar emin olmazdım.

"Umarım yakalanır." Bunun olmayacağını bildiğim için rahattım.

"Ne almış görebildin mi?" Omuz silktim. "Hayır göremedim ama odamda olduğuna göre büyük ihtimalle takılarımı ve değerli eşyalarımı almıştır."

"Giden mal olsun canından önemli değil. Ama anlamadığım alarm nasıl devreye girmemiş sitenin girişindeki güvenlik görevlileri o sırada ne halt ediyormuş da o adam elini kolunu sallayarak siteye sonra da senin evine girebilmiş." Zeki adamdı ne diyebilirdim ki? Ama benim şimdi bu adama hem cevap hem de kalacak yerim yok mesajı vermem gerekiyordu. Bir taş iki kuş.

"Gerçekten bunu bende bilmiyorum tek bildiğim o evde nasıl kalacağım. Asaf'ta yok yalnız kalmayada ben korkarım ne yapacağım bilmiyorum." Ellerimi önümde birleştirip başımı önüme eğdim.

"Asaf?" Ah tabi Asaf'ın kim olduğunu bilmiyordu. Alparslan evliydi benim ise erkek arkadaşım vardı belkide ben Asaf'ın erkek arkadaşım olduğunu söylediğimde Alparslan'ın hiç bana yanaşmayacağını düşündüğüm için biran tedirgin olmuş söylesem mi söylemesem mi diye ikilemde kalmıştım. Ama düşününce Alparslan bana geldikten sonra ne onun karısı Çisem'in ne de Asaf'ın bir etkisi kalmayacaktı bu yüzden söylemekte bir sakınca görmedim.

"Asaf benim erkek arkadaşım, iş için yurt dışında şu an."

"Anlıyorum. Sanırım erkek arkadaşını arayıp durumundan bahsetmen gerekiyor." Yüzüne bakıp ifadesinden bir sonuç çıkarmaya çalıştım. "Hayır işlerine engel olmak istemem. Nasıl olsa birkaç güne dönmüş olacak şimdi arayıp telaşlandırmak istemiyorum."

"Korkmanı anlayabiliyorum. Kafana taktığın nerede kalacağım ise, erkek arkadaşın dönene kadar bizde kalabilirsin."

İşimi çok kolaylaştırıyorsun Alparslan hemde çok.

"Çok iyisin teklifin için teşekkür ederim ama sizi rahatsız etmek istemem. Otelde falan kalabilirim." Alparslan başını olumsuz anlamda salladı.

"Otel olmaz, ben seni bu halde bırakabileceğimi sanmıyorum. Dediğim gibi bizde kalabilirsin." Dışardan çok daha farklı bir kişilikte dursa da aslında çok iyi ve vicdanlı olduğunu görebiliyordum.

"Sorun olmayacağından emin misin?"

"Olsa teklif etmezdim değil mi? Çisem 'den yanaysa bu düşüncen öyle bir insan değildir emin olabilirsin." İsterse sorun yapsın umrumda olmazdı zaten. Beni eve davet eden kocasıyken ona laf söylemek düşmezdi...

"Tamam öyleyse."

Geriye yaslanıp gözlerimi yola çevirdim. İlk aşama ve ikinci aşamada tamamdı. Geriye Alparslan'ı etkileyip aklına girmek kalıyordu. Bunuda yanlarında olacağım günlerde yapacağıma inanıyordum. Buz gibi olan adamı bile iki günde yola getirmiş kadındım bunu mu yapamayacaktım?

🌺🌺

Üzerimde dolaşan bakışların yoğunluğu beni boğma raddesine getiriyordu. Kısacası beni gözleriyle yiyip bitiren bir kadın vardı burada ve ben o gözleri umursamamaya çalışarak evi incelemeye çalışıyordum.

Dekoru ve dizaynı çok hoştu renk uyumu ile birlikte güzel görünüyordu. Gözlerim dikkat çekici o noktaya takıldığında yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tuttum. Şu an tek hoşuma gitmeyen vitrindeki Çisem ve Alparslan'ın düğün ve sıradan fotoğraflarıydı. Her karede farklı bir mutluluğun izleri vardı. Fotoğraftaki kadını çıkartıp onun yerine kendimi hayal ederek koydum şimdi çok daha güzel görünüyordu.