Félice

Félice |Hoofdstuk Vierenvijftig|

POV Félicia

De geur van het spiegelei en de spek was door heel de kamer te ruiken. Een glimlach sierde mijn lippen, terwijl mijn buik begon te grommelen.

"Het was dus geen slecht idee van mij?" vroeg hij terwijl hij een slok van zijn kop koffie nam.
Snel schudde ik mijn hoofd. "Nee, hier kan je mij altijd blij meemaken" zei ik met mijn blik naar de keuken toegericht. Ieder moment kon ons eten komen. Iedere moment kon ik beginnen met smullen!

"Félicia.." begon hij.
Hij kreeg volledig mijn aandacht. De manier waarop hij mijn naam uitsprak.. Zei genoeg. Hij was serieus, hij wou het goed maken.

"Het spijt me, ik wou niet zo overkomen. Ik wou niet zo bot tegen je doen. Je bent gewoon mijn alles" zei hij terwijl hij mijn hand vastpakte die op de tafel ruste. "Sinds dat ik je ken, wil ik niets liever dan iedere seconde bij je zijn. Je weet niet wat ik allemaal moest doorstaan.. Je zo zien met Luke was een hel.. En.."

"Zo twee de luxe ontbijtjes" ik keek een beetje verast naar de serveerster die naast ons stond. Een glimlach sierde mijn lippen en trok mijn hand weg zodat ze de borden op tafel kon zetten.

"Zo laat het smaken beiden" zei ze en verliet dan de tafel.

Ik keek even van mijn bord naar Kirian. In zijn ogen kon ik de teleurstelling aflezen. Hij werd onderbroken toen hij iets serieus wou zeggen. "Laten we straks verder praten en nu gewoon van dit heerlijk ontbijt genieten" zei ik met een glimlach.

"Oké dan" zei Kirian zo opgewekt mogelijk maar eerst.." hij boog zich wat naar voor en drukte dan even zijn lippen tegen de mijne.

"Smakelijk prinses" zei hij zacht.

---

Hand in hand liepen we door de bossen van het territorium van Kirian. Of wat binnenkort van Kirian zou gaan worden. Iedere keer werd ik weer verbaasd door de schoonheid van dit stuk land. Het was zo rustig en vrededig. En als we iemand anders tegen kwam begroete ze ons beleefd, alsof Kirian al de alfa was.

"Felicia om terug te komen, waar ik toen straks gebkeven was.."
Hij zei de woorden zo snel alsof hij bang dat hij weer onderbroken werd.

Snel schudde ik mijn hoofd en stopte met wandelen. "Nee het is al goed Kirian" zei ik en keek wat omhoog naar hem.

"Ik ben jou leven niet gewoon en jij het mijne niet. Ik zal nooit volledig gaan begrijpen hoe het is voor jou. En jiu nooit hoe het is om zo'n leven als mij te leiden.
Maar het beste is dat we een tussenweg moeten vinden"

Kirian zei niet veel, maar keek mij enkel aan. Plots nam hij mij vast en drukte me stevig tegen mij aan. Het voelde goed om zo dicht bij hem te zijn. Te weten dat uiteindelijk alles goed zou komen.

Maar ik wist dat dat betekende dat ik bij hem zou moeten intrekken. Hoewel ik hier absoluut nog niet klaar voor was. En hij moest accepteren dat ik wou gaan studeren.. Hoewel ik steeds meer begon te vrezen dat ik die droom zou moeten gaan opgeven.

Langzaam begon Kirian zijn omhelzing te verslappen. Ik keek lamzaam omhoog en zijn ogen keken mij recht aan. Een glimlach stond er op zijn gezicht, waarna hij zijn lippen meteen op de mijne drukte. Ik liet mijn armen losjes rond zijn nek hangen en zoende hem mee.
Ik voelde hoe mij optilde en mijn rug liet rusten tegen een boom.
Het leek alsof we pas samen waren. De lust die ik voelde voor hel was immens!
Zijn lippen lieten de mijnen niet los en dat wou ik ook absoluut niet! Want ik wou hem en enkel hem.
---
Hoii,

Eindelijk een nieuw hoofdstuk,zoals beloofd.
Ik heb wel wat slecht nieuws, mijn inspiratie begint wel op te geraken voor dit verhaal. Dus ofwel ga ik het stilletjes aan beginnen met het af te ronden en begin ik met les nieuws..  of wel heeft iemand plots een super goed idee.. Haha 😜

Hopelijk vonden jullie het leuk! Laat me iets weten😉

Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren

❤ Paradise