Félice

Félice | Hoofdstuk Vijftig |

Aaah,, we zitten al op hoofdstuk 50! Kan het niet geloven! Nog eens bedankt aan iedereen, voor de vele stemmen en de lieve reacties!😚

---

POV Kirian

"We zullen het hier bij afronden, het is al laat. Laten we morgen hierop verder gaan" zei ik wanneer ik mijn papieren samen nam. Dit was de eerste vergadering die ik zelf leidde. Nu Félicia haar wolf had, ongeveer toch, was de tijd rijp voor mij om steeds meer verantwoordelijk te nemen.

"Wanneer krijgen wij de toekomstige Luna te zien?"

Ik draaide me om en zag de valse blik van Alfa Romeo. Mijn kaken zaten strak op elkaar. Kon hij het niet gewoon laten rusten? En wat waren zijn interesses eigenlijk met mijn mate?

"Wanneer de tijd rijp is," was het enige dat ik zei. Ik keek daarna nog eens de laatste keer de vergaderzaal rond en negeerde de blik van Romeo. Max kwam naar me toe stappen en legde even kort zijn hand op mijn schouder als teken dat we beter konden gaan vertrekken, voordat ik domme dingen zou doen.

'Hoe ging het?' Hoorde ik mijn vader via de mind link vragen. Een kleine glimlach sierde mijn lippen. 'Voor een eerste keer ging het best goed' zei ik trots terug.

"Toch?" vroeg ik terwijl ik Max even aankeek. "Sorry?" vroeg hij niets begrijpend. "Pap vroeg hij het ging."

Meteen knikte Max hevig; "Naar mijn zeggen ging het goed, hoewel.." zei hij en keek even rond zich, "Ik weet niet wat Alfa Romeo zijn probleem is.

Ik haalde zuchtend mijn schouders op. "Misschien moet hij mij gewoon niet" zei ik voor me uit.

Wat vermoeid van de dag zette ik mij neer op de bank samen met Max en zette de tv aan. Het gebeurde niet vaak dat we dit deden. Meestal waren we volledig uitgeput van de trainingen die we kregen. En zeker de laatste tijd niet, want nu ik Félicia had wou ik gewoon iedere seconde bij haar zijn. Max begon te zappen, terwijl ik er eigenlijk maar wat verveeld bij zat.

"Félicia heeft nog altijd niet gezegd of dat ze hier wilt komen intrekken" zei ik nog steeds recht voor mij uit starend . Ik hoorde hoe Max de tv stiller begon te zetten en draaide zich nu naar me om.

"Wanneer heb je het er over gehad met haar?" "Een week geleden ofzo. Ze vindt dat het te snel gaat en ze wilt absoluut verder studeren" zei ik en keek hem nu wel aan.

Max begon te rollen met zijn ogen, "Wilt ze een Nobelprijs winnen ozo?" vroeg hij. Ik kon het niet onderdrukken om toch te lachen. "Je weet hoe ze is" zei ik dan maar om haar te verdedigen.

"Ik hou van haar, maar ze kan echt koppig doen" zei ik zuchtend. "Vergeet niet dat ze is op gevoegd is als een 'normaal' meisje. Alles is nog nieuw voor haar"

Ik haalde mijn schouders op. Ik wist niet wat ik nog kon zeggen. Ik moest haar tijd geven, maar ik wou haar bij mij hebben. Ik kon wou de titel van Alfa niet op mijn nemen zonder dat Félicia mijn Luna werd en niet hier zou zijn.

"Het komt allemaal go..."

Max' zijn zin werd afgebroken door een bericht dat ik door kreeg via mindlink.

'Er is een rogue op het terrein!'

Meteen keek ik Max aan, aan zijn gezicht te zien leek het alsof hij hetzelfde bericht had doorgekregen. Het was allang geleden dat er nog een rogue op ons territorium gespot was.

Meteen stonden Max en ik op liepen naar de randen van het terrein, ook stuurde ik naar mijn vader een bericht dat ik het onder controle had. Ik moest toch ooit eens leren om het zelf te doen.

Eenmaal buiten veranderde Max en ik meteen naar onze wolvenvorm.

Toch voelde het niet goed aan. Er was gewoon iets mis. Ik keek om mij heen en zag verschillende wolven naar de randen van het territorium rennen, inclusief wolven die niet tot mijn roedel behoorden. Roedelleden die alfa Romeo had meegenomen vonden het blijkbaar nodig om zich hier mee te moeien.

Ik gaf Max de opdracht om ze terug te sturen, naar hun slaapplekken. Hier moesten ze zich absoluut niet mee moeien.

Ik kwam steeds dichter bij de rand en mijn wolf werd gek!

"Félicia is hier, onze mate is er! zorg dat ze haar niets aan doen"

Ik werd er gewoon gek van. Wat deed Félicia hier en zeker op dit tijdstip?

Voor me stond een bende van de wachters die de rogue hadden omsingeld. Ik begon te vertragen en probeerde op een dreigende manier in de kring te gaan staan.

"Ze is daar ik voel het, laat ze oke zijn"

De schrik die ik had om Félicia daar bewusteloos te zien was groot, ik zou me niet kunnen bedwingen en ik zou die verdomde rogue zijn kop er afrukken.

De wachters lieten me de kring in en ik stond recht tegenover de rogue. Een wolf met een lucht bruine vacht. Het was een kleine wolf. Ik liet een grom horen en keek meteen zoekend rond of ik Félicia zag. Maar toen pas had ik het door. Die ogen...

POV Félicia

Mijn hoofd voelde licht aan. En het enige wat ik wou was rennen. De koude wind blies door mijn haren. Langzaam keek ik omhoog. De zwarte lucht werd verlicht door de volle maan die hoog aan de hemel stond.

Ik wil Kirian!

Was de enige gedachte die door mijn hoofd spookte. De drang om bij hem te zijn werd alsmaar grote waardoor ik steeds sneller en sneller begon te rennen. Het leek bijna alsof ik vloog over de grond en zelf geen controle meer had over mijn eigen lichaam.

Kirian!

Plots werd ik afgeschrikt door gegrom. Ik zou me nu ergens op het terrein van Kirian zijn roedel moeten begeven. Was er iets aan de hand? Gromde ze om mij? Ik kwam hier zo vaak, waarom zouden ze mij iets willen aan doen? Ze weten dat ik Kirian zijn mate ben.

Ik schrok me toen ik plots door de bomen en struiken heen wolven zag rennen, die het plots op mij gemunt hadden. Was het een andere roedel die Kirian zijn roedel aanvielen? Gingen ze mij iets doen?

In nog geen seconde was ik volledig omringd door wolven. Ik kon gewoon geen kant meer op. Dit moest wel een andere roedel zijn, want anders hadden ze me wel herkend of het aan mij geroken. Ik voelde me zo geïntimideerd, ik was maar een klein meisje tussen die reusachtige beesten.

Kirian! Kirian! Kirian!

De stem in mijn hoofd bleef zijn naam maar roepen. Een luid gegrom kwam van achter wat wolven tevoorschijn en een reusachtige wolf kwam naar me toe.

Was dat niet Kirian? Ik herkende hem, waarom hij mij niet. Mijn hart begon te kloppen als een gek. wat is hier aan de hand? Waarom herkennen ze mij niet?

'Félicia? '
Hoorde ik Kirian zeggen.

Waarom kon ik hem verstaan? Als hij in zijn wolvenvorm was kon ik hem nooit verstaan, ik hoorde enkel gegrom.. Tenzij..

Langzaam keek ik naar beneden. Ik had een vacht? Ik had poten? Ik was een wolf?

---
Hoi Schatjes!
Eindelijk eindelijk een nieuw stukje!
Ik zit in mijn examens dus heb weinig tijd om te schrijven :s maar ik doe mijn best!
Laat me weten wat jullie er van vonden! Want.. Félicia heeft haar wolf!!!!!
Vergeet zeker niet te reageren en te stemmen 😘❤

❤Paradise