Félice

Félice | Hoofdstuk Zes |

POV Félicia

"Ik ben echt zo blij dat je gekomen bent" riep Sofia boven de muziek uit.

De fuif speelde zich af buiten, op een groot grasveld waar er een grote tent was gevestigd waar de DJ stond. Hoewel we buiten de tent stonden, moest Sofia nog boven de muziek schreeuwen.

Ik glimlachte en dacht terug aan drie uur geleden, hoe ik daar nog met Luke lag, hoe onze lichamen één werden.
Misschien had ik het beter niet gedaan, maar het voelde ergens goed. Ergens.. Ik wilde hem niet kwijt. En nu had  kreeg hij zijn zin en ik de mijne.

"Rond hoe laat kwam Amber?" vroeg ik en keek even zoekend rond of ik iemand bekends zag. 

"Ze moest nog helpen tot half twaalf, daarna kwam ze bij ons"

Ik knikte zachtjes en liet me helemaal gaan op de muziek.

"Trouwens wanneer krijg ik jou wonderboy te zien?" vroeg Sofia grappend en gaf mij een por.

Ik trok mijn wenkbrauw op en schudde mijn hoofd.

Ik had Sofia en Amber verteld over Kirian, maar ze maakte er iets te groot van.

"Niet, en trouwens hij moest zich niet moeien"

"Serieus? Hij had gelijk, Félice! Luke hoort je zo niet te behandelen. Niemand !"

Daar had ze gelijk in, Luke was veel te ver gegaan, maar Kirian moest zich met zijn eigen zaken bemoeien en had zeker het recht niet om Luke te slaan.

"Ik heb dorst, moet jij ook iets hebben?"

Ik knikte snel, " Breng maar iets mee" zei ik met een kleine glimlach.

Sofia knikte even en vertrok naar de bar om drank te halen.

Zachtjes bewoog ik op de muziek mee, maar niet dat het zielig leek, alsof ik helemaal alleen was gekomen. Mijn ogen keken rond, nog altijd alsof ik opzoek was naar iemand, maar ik wist niet wie. 

"Hey, wie we hier hebben?", Zei een bekende stem. Ik kon hem niet goed plaatsen. Langzaam draaide ik me om en zag.. Kirian staan. Kirian... Ik schrok er best van want ik had helemaal niet verwacht om hem hier tegen te komen.

"Je mag ook gewoon antwoorden Félicia, in plaats mij zo aan te kijken" zei hij met een lach.

Snel schudde ik mijn hoofd.

"Ja, sorry ik had je hier helemaal niet verwacht" begon ik. "Ben je hier alleen?"

"Nee, ben hier met een vriend van mij" zei hij terwijl hij over zijn schouder keek.

Langzaam volgde ik zijn blik en zag een paar meter van hem vandaan een jongen staan met een cola in zijn hand.

"Hier zijn de drankjes"

Sofia stak vlug een drankje in mijn hand en strekte haar hand uit naar Kirian.

"Jij bent vast Kirian, ik ben Sofia. Trouwens dankje dat je die zak van ne Luke op zijn plaats gezet hebt"

Zei ze veel te overdreven. Ook al ging hij veel te ver, hij bleef mijn vriendje.

"Sofia.."

"Nee, echt dat verdiende hij, maar denk je dat Félice dan inziet dat ze hem moet dumpen?"

Zei ze en schudde haar hoofd. Ik rolde met zijn ogen, ze kon misschien gewon beter haar mond houden.

"Zijn jullie nog samen?" vroeg Kirian plots en trok zijn wenkbrauw op. Alsof hij gekwetst was.

"Ja, wat denk jij.. Maar geloof mij, het is enkel voor de seks.."

Ik keek Sofia met grote ogen aan en keek toen naar Kirian. Zijn blik veranderde volledig en zijn ogen straalde woede uit.
Verward keek in Sofia aan, maar zelf leek ze het niet te merken.
.

"Kirian?" vroeg ik zachtjes en zette een stap in zijn richting, maar voordat ik hem fatsoenlijk kon bekijken stond er een jongen naast hem, als ik het goed heb zijn vriend.

"Sorry, ik kom hem even lenen", was het enige dat hij zei en trok daarna Kirian met hem mee;

WAT?!

 Het was allemaal zo raar, het was alsof hij gewoon een woede aanval kreeg gewoon door Luke zijn naam te horen...  

"Wat een hottie!" zei Sofia en ga mij een por. 

---

Half drie, de fuif begon op zijn einde te lopen, er waren minder mensen en naar mijn mening was de muziek ook geminderd. Maar toch waren Sofia, Amber en ik niet van de dansvloer te houden. Onze voeten stonden geen minuut stil en morgen was ik zo goed als hees. Ook had ik al een paar drankjes op, maar net niet te veel zodat ik morgen alles nog zou kunnen herinneren. 

"Meiden, het zijn de laatste, geniet er van" zei Amber en droeg in haar handen drie glazen.

Zonder te twijfelen nam ik een glas aan en kapte het in ene keer naar achter. 

"Félice, dat had je beter niet gedaan" hoorde ik Amber zeggen.

Lachend haalde ik mijn schouders op. "Who Cares???!!!" Riep ik kei leid en sprong in de lucht.

Het voelde alsof dit het laatste moment was dat ik me volledig kon laten gaan en nam deze kans met beiden handen, als ik morgen straks terug wakker zou worden dan was alles weer zoals vroeger, school, de ups en vele downs van Luke en mij.. Ik wou gewoon genieten van het moment. 

Voordat ik het allemaal wel goed en al besefte trok ik de glazen van Amber en Sofia uit hun hadden en kapte ze ook alle twee achter over alsof het water was.

Mijn hoofd begon te bonzen, en alles werd wazig. Mijn ogen leden werden zwaar, maar ik mocht niet vallen, ik moest blijven recht staan, ik moest door blijven feesten.

"Félicia alles goed?" 

De stem klok zo rust gevend, zo veilig, alsof ik er naar toe werd getrokken. 

"Luke?" mompelde ik.

"Félicia, ik ben het Kirian, moet ik je naar huis brengen?"

Kirian? Was hij hier nu nog de hele tijd? 

Wankelend liep ik op hem af maar viel over mijn eigen voeten en voelde in een klap de harde koude grond.

---

Hoii lieve lezertjes,

Eerst en vooral, dank je wel voor het stemmen en het lezen van mij verhaal, ik voel mij echt vereerd dat jullie mijn verhaal willen lezen en leuk vinden!

Ten tweede, sorry voor het zolang wachten, maar ik had het nog al druk met school. Ik hoop dat jullie dit stukje leuk vinden.  Ik ga nu ook vaker uploaden :) 

En als er opmerkingen zijn ofzo, mogen jullie mij die altijd zeggen :)

Paradise ❤