Félice

Félice |Hoofdstuk Twintig |

POV Félicia

"Wat gaan jullie straks doen?" de nieuwsgierigheid was te horen in Ambers stem.

Met een grote glimlach keek ik mijn vriendinnen aan.
"Ik heb geen idee, hij komt mij om half zes halen.." zei ik dan.

"Ooh het wordt wel leuk, maak je maar geen zorgen" zei Sofia.

"Nee doe ik ook helemaal niet en weet ook zeker dat het leuk wordt maar.." iets zat me nog altijd dwars. Luke..

"Luke.." zei ik zachtjes en keek even naar de grond.

"Wat is er met die eikel?" vroeg Sofia lastig.

"Nee, maar hij negeert mij compleet. Kijkt mij zelfs niet meer aan" zei ik wat bedroeft.

"Félice, waar maar je je druk om? Hij bedroog jou!" riep ze bijna uit. "Hij liet jou zitten, liet jou gaan.. Jij hebt al het recht om verder te gaan."

"Inderdaad, je moet je helemaal niet schuldig voelen. Je bent hem helemaal niets verschuldigd" voegde Amber er aan toe.

Een kleine zucht rolde er over mijn lippen en ik knikte. "Oké, ik zag bet nu al maar meteen. Jullie hebben geleijk" zei ik en glimlachte klein.

Samen komen we buiten en zie lizy al enthousiast zwaaien naar mij.

"Meiden, ik kan maar eens beter door gaan. Moet mij nog klaarmaken en madam thuis brengen " zei ik glimlachend en knikte naar Lizy.

"Goed, heel veel plezier meid!" zei Amber en nam mij in een knuffel en drukte een kus op mijn wang.

"Dankje" zei ik, waarna ik naar Sofia keel die ongeduldig op haar beurt aan het wachten was.

Toen Amber mij los liet nam ze me meteen vast.

"Aahhhh, ik heel veel plezier schat! Maak je geen zorgen en geniet er maar gewoon van jullie avond. En doe niets wat ik ook niet zou doen" voegde ze er lachend aan toe.

Ze liet me los en keek mij glimlachend aan. "Veel plezier" zei ze nog snel.

"Tot morgen" zei ik glimlachend. Ik wandelde richting de auto en draaide me even om en zwaaide naar mijn vriendinnen. "Bel ons straks", riep Sofia lachend en maakte met haar hand een beweging alsof haar hand een telefoon was. Terwijl amber maar lachend aan het zwaaien was

"Daar ben je, eindelijk" zei Lizy en keek mij ongeduldig aan.
Zodra ik de auto van zijn slot had gehaald stapte ze in en deed haar gordel aan.

"Kom op Félice" riep ze naar mij. "Straks kom je te laat!" riep ze uit.

Ik zette mij neer op mij stoel en zette mijn tas van achter. Deed mijn gordel aan en startte de auto.

"Félicia!" zei ze geërgerd en keek me boos aan. "Truezel zo nieg! Je moet je nog klaar maken enzo" zei ze.

"Oké oké, kalm" zei ik dan en startte de auto.

"Het lijkt erop dat jij meer zin hebt dan ik" zei ik en keek haar kort even aan, waarna ik mij weer op de weg richtte en de parking afreed.

---

"Zou je niet iets anders aan doen?" lizy haar ogen boorden in mijn rug.

"Nee" zei ik zelf zeker en bekeek mijn outfit even. Ik had een strakke jeans aan waarop ik gewoon een mooi blousje droeg. "Dit is toch perfect" zei ik en draaide me om en keek haar aan.

"Is het niet te gewoontjes?" vroeg ze zacht.

"Ik kan me toch moeilijk kleden alsof ik naar een feest ga" zei ik dan en wandelde naar mijn kaptafel waar ik nog wat lippen balsem op deed.

"Ben je nerveus?"

Ik dacht na. Maar ik wist het eigenlijk niet zo goed.

"Eigenlijk wel ja" antwoordde ik dan. "Ik weet niet waar aan ik mij moet verwachtte en trouwens.." begon ik waarna ik mij omdraaide en haar aankeek. " ik heb zo'n honger!!"

Lizy begon te lachen;" och sukkel toch, dan maar hopen dat hij eten voor je heeft"

Ik keel haar glimlachend aan en borstelde mijn haar nog even voor de laatste keer, deed mijn horloge aan, mijn armband, ketting en oorbellen. Wat mijn zogezegde 'saaie' outfit een extra boost gaf.

Het geluid van mijn trillende gsm was te horen door mijn kamer.

Ik las af: -hey, ik ben er binnen 10min xxx-

"Spannend" zei Lizy die over mijn schouder mee las.

Snel antwoordde ik dat ik klaar zou staan. En ik kreeg steeds meer zenuwen. Het was echt raar om 'opnieuw' te beginnen. Vanaf nul met iemand. En wie weet.. Wie weet werd het nog wel iets tussen Kirian en mij.

---

De bel ging en beiden keke we elkaar gespannen maar ook dolblij aan.
Mijn hart bonkte in mijn keel. Ik had echt zenuwen.

Ik pakte mijn tasje en ging naar beneden samen met Lizy.

"AH, daar is ze" hoorde ik mijn moeder zeggen die ophoog keek.

Zodra ik onder kwam zag ik Kirian staan en vanaf dat moment voelde ik le geweldig. Een brede glimlach verscheen rond zijn lippen, zijn ogen fonkelde en ja, het was zo speciaal.

"Ik hoop dat jullie veel plezier gaan hebben" zei mijn moeder nog. "Maar niet te laat thuis he" zei ze met een knipoog.

Ik keek van mijn moeder naar lizy die niets anders deed dan breed lachen.

"Tot straks" zei ik dan en stapte met Kirian naar buiten. Ergens voelde het alsof ik naar mijn schoolbal ging. De stress en alles.

"Waar gaan se naar toe?" vroeg ik aan Kirian terwijl ik hem aan keek.

"Dat zal je wel zien" zei hij geheimzinnig terwijl hij de deur opende voor mij.

---

Hoi Schatjes,
Weer een nieuw hoofdstuk, hopelijk vinden jullie het leuk. Ik probeer zo vaak mogelijk een nieuw stukje er op te zetten. Dus sorry als het soms wat langer duurt.

Vergeet zeker niet te stemmen en te reageren ;)

❤Paradise