Félice

Félice | Hoofdstuk Vier|

POV Félicia

"Serieus Félice, kies je voor hun?"

Ik kon mijn oren niet geloven. Meende hij dit nu? Moest ik kiezen tussen mijn vriendinnen en hem?
Ik weet niet wat hem bezielden, hij wist dat ik ging en hij zou zelfs meegaan.

"Wel? Krijg ik nog antwoord?"

Aan zijn stem kon ik horen dat hij geïrriteerd was.

"Luke" begon ik met een trillende stem.

Ik keek even naar mijn vriendinnen en beiden schudde ze hun hoofd. Als ik voor Luke zou kiezen dan zouden ze er kapot van zijn, we keken hier al zo lang naar uit.

Maar als ik voor hun zou kiezen.. Dan was ik Luke kwijt.

"Félicia!" riep hij, terwijl hij mijn gezicht tussen zijn vingers nam en het terug naar hem richtte.

De kantine werd stil en ik voelde hoe alle blikken op ons gericht waren.

Ik slikt, de positie waar hij mij nu in zette was afschuwelijk.

"Luke je wist dat ik ging, we zouden zelfs samen gaan.."

"Ga je nu?"  zijn stem nog steeds luid.

"Ja ik ga, ik kijk hier al twee weken naar uit", zei ik zeker.

Hij gooide zijn armen in de lucht. "Je bekijkt het maar" zei hij kwaad, nam zijn tas en vertrok weer.

"Luke!" riep ik nog maar hij keek niet meer om. En hem achter na lopen? Nee dat kon hij wel vergeten.

"Félice" begon Amber.

Ik schudde snel mijn hoofd.

"Het is al goed" loog ik. Maar van binnen was ik gebroken. Dit had ik echt niet verwacht dat hij zo ging doen.

"Nee het is niet goed" zei Sofia boos. "Wat denkt meneertje wel niet!"

"Sofia.."

"Nee Félicia, zo kan het niet verder. Maak het gewoon uit met die eikel!"

Ik keek haar aan en al snel richtte ik mijn blik op de tafel. Misschien had ze gelijk?

"Ik denk dat ze gelijk heeft.." zei amber dan uiteindelijk.

Een zucht rolde over mijn lippen en knikte dan uiteindelijk. Misschien hadden ze wel allemaal gelijk. Het ging niet meer. Als hij zijn zin niet kreeg dan was het weer ruzie. Dat was het ook niet waard.

---
Vandaag was afschuwelijk. Zelfs Lizy wist wat er deze middag was gebeurd. Het ging heel de school rond. Maar de relatie tussen mij en Luke was al altijd een groot onderwerp geweest.

Luke, de populaire hunk van het voetbalteam dat zich niet kon binden en had een relatie met mij.

We waren al anderhalf jaar samen en ik was trots om te zeggen dat hij dankzij mij veranderd was. Maar sinds een viertal maanden begon hij anders te doen. Hij wou steeds meer. Wou steeds vaker seks en als ik weigerde dan werd hij kwaad op mij.

Zuchtend leg ik mijn huiswerk neer, mijn concentratie was nul komma nul. Enige waar ik aan kon denken was Luke.

"Félice" hoorde ik plots mama van onder aan de trap roepen.

"Ik kom" riep ik snel terug. Hopelijk begon ze niet over Luke, want daar had ik echt geen zin in.

Snel liep ik de trap af en wandelde dan de woonkamer in.
Ik schrok even toen ik daar drie mensen zag zitten. Een koppel van ongeveer mijn ouders hun leeftijd en hun zoon?

Met een vriendelijke glimlach liep ik naar hun toe.

"Félice zet je er bij." begon papa.

Ik zette mij neer naast mijn zusje, tegenover de jongen. Hij zag er iets ouder uit dan mij.

"Dit zijn Amanda en Pieter" zei hij tegen mijn zusje en mij en wees naar de man en vrouw.

"En dit is Kirian" zei Amanda snel.

En hij zag er niet slecht uit. Op een of andere manier trok hij mijn aandacht. Hij was groot en gespierd, had een licht baardje, donker bruin haar en bruine ogen.. En ja.. Het was raar.

"En het zijn oude vrienden van ons." zei papa.

Het gesprek ging maar door maar echt opletten deed ik niet. Luke.. Spookte nog altijd door mijn hoofd, maar de aanwezigheid van Kirian had iets.

Blijkbaar zijn ze zo'n 14 jaar geleden verhuisd, voor de studies van Kirian. Nu was hij afgestudeerd en komen ze terug. Wel terug.. Ze wonen aan de rand van het dorp, dat is dus nog zo'n  half uur rijden van hier.

Ik werd wakker uit mijn gedachte toen ik de bel hoorde.

"Ik ga wel" zei ik snel. En stond op. Ik voelde hij alle ogen in mijn rug prikte wat mij best een ongemakkelijk gevoel gaf.

Ik haalde de deur van het slot en zag tot mijnverbazing Luke staan.

"Luke?"

"Félice" begon hij en en kwam naar me toe.

In één twee drie voelde ik zijn lippen op de mijnen. Hij kuste mij zacht en teder, zoals ik gewend ben. De vlinders komen weer naar boven, maar het voelde niet meer zoals vroeger. Er was iets anders.

"Sorry" mompelde hij even tegen mijn lippen.

Ik schudde snel mijn hoofd en zoende hem lief.

"Zal ik je even verwennen?" hijgde hij in mijn oor.

Mijn ogen gingen open en zette en stap naar achter. Ik wist het  hij kwam enkel voor seks. Hier had ik nu echt wel genoeg van.
Hij is hier nog geen vijf minuten, maakt een heel drama op school en begint nu zo?

"Nee"

"Wat?"

"Ik zei nee" herhaalde ik.

"Begin niet weer" zei hij kwaad, zijn stem was luid.

" nee ik wil niet," zei ik weer

Boos kwam hij naar mij toe en nam mijn arm en duwde mij tegen de muur.

"Auw.." piepte ik. Mijn ogen werden vochtig. Deze kant kende ik niet.

Hij begon kusjes in mijn nek te drukken. " we gaan gewoon naar boven en.."

"Nee, ik wil niet" riep ik bijna terwijl ik tranen probeerde te onder drukken.

"Is alles goed hier?" hoorde ik plots. Luke en ik keken beiden verbaasd op en zagen op het einde van de gang Kirian staan.

"Ik snap het al.. Je doet het gewoon met hem?" riep hij luid en duwde mij weer tegen de muur.

"Blijf van haar af!"

---

Hoii lezertjes weer een nieuw hoofdstuk en hij is weer zo lang :D
En er is iemand nieuw in het verhaal. Kirian :) wat vinden jullie er van?
Paradise ❤