Félice

Félice | Hoofdstuk Drieëndertig|

POV Félicia

"Ja ik kijk er wel naar uit. De sfeer, de muziek en.."

Ze keek me boos aan. "Félicia!" riep ze boos.

Ik keek geschrokken op. "Wat?" Vroeg ik wat afwezig.

"Luister je wel?" vroeg ze geïrriteerd.
"Het enige wat je doet is aan je nek voelen en afwezig voor je staten.

Een zucht rolde er over mijn lippen. Ik was er inderdaad niet bij met mijn gedachte. Het enige waar ik aan kon denken was aan mijn dag bij Kirian. Hoe plots heel mijn bewust zijn verloor en wakker werd met een rode plek in mijn nek. Het was extreem gevoelig. En een keer ik het er over had met Kirian verdween het. En zelf kon ik ook niks meer herinneren van wat er gebeurd was voor dat ik mijn bewust zijn verloor.

"Sorry, " zei ik beschaamd.

Lizy leunde met haar rug tegen de stoellzuning en keek even rond.

"Wil je er over praten?" vroeg ze terwijl ze iets naar voor bewoog.

Ik schudde snel mijn hoofd. "Het is niets, ik heb slecht geslapen" loog ik.

---

Ondanks het feit dat ik er in het begin niet helemaal met mijn gedachte bij was, had ik le rot geamuseerd. En dit allemaal dankzij mijn lieve zusje.

De zon was al naar onder aan het gaan doen Lizy en ik vertrokken uit het restaurant want onsze laatste halte was van onze meiden avond.

"Dit moeten we vaker doen" zei ik tegen lizy terwijl ik mij' autosleutel in mijn tas aan vet zoeken was.

"Ja" zei ze kort maar toch op een blije toon. Ik zou echt niet moeten weten wat ik zonder haar zou moeten.

Ongeduldig wachtte Lizy bij de auto met haar hand al rond de deurklink.

"Ik kom" zei ik met een glimlach toen ik de sleutel gevonden had. Net op het moment dat ik op de ontgrendelknopje woh drukken, vielen de sleutels uit mijn handen.
"Félice" zei lizy lachend, maar toch ook met een ongeduldige toon in haar stem.

Ik keek haar even kort aan en bukte mij om de sleutel op te rapen. Maar het voelde niet goed. Het was alsof iets mij, ons, in de gaten aan het houden was. Langzaam nam ik de sleutels van de grond en kwam la gzaam recht terwijl mijn blik gericht was op het bos tegenover ons.

"Félice" zei Lizy ongeduldig.

Zonder haar aan te kijken ontgrendelde ik de auto en hoorde ik haar in stappen. Wat was het toch?

Was er iemand? En keek ons iemand? Aan? Of beeldde ik het me enkel in.

Ik voelde gewoon ogen branden en het leek wel alsof iemand naast mij stond en in mijn nek aan het ademen was. Maar er was niemand. Mijn ogen bleven gericht naar het bos, alsof de gene die er stond er voor zorgde dat ik niet kon wegkijken.

---

"Ik weet het niet, ik had heel de tijd het gevoel dat iemand ons aan het begleuren was." zei ik zuchtend.

"Felicia.." klonk van aan de andere kant van de telefoon., "je beeld het je vast in. Heb je iemand effectief gezien?"

"Nee"

"En Lizy?"

"Ik denk het niet"

"Dan moet je je geen zorgen maken. Waarschijnlijk zat er gewoon een konijn en hoorde je dat"

"Maar ik hoorde niets, ik voelde het gewoon."

Een zucht rolde over zijn lippen, het was bijna onhoorbaar.

"Ik ben niet gek Kirian. Ik weet gewoon dat er iemand was" zei ik zelfzeker.

Ook al was het waarschijnlijk onmogelijk om zoiets te voelen en zeker te weten dat er iemand was zonder iemand te zien.

"En het was geen konijn"

"Félicia, maak je geen zorgen het was waarschijnlijk niets om je zorgen te maken"

"Ik weet zeker.." maar voordat ik mijn zin kon afmaken onderbrak hij me al.

"Het was niets. Maak je niet druk"

Er rolde nu een zucht over mijn lippen.

"Goed dan.." zei ik kort en lastig.

"Ben je nu boos..?"

Natuurlijk was ik boos. Nou ja, niet boos, lastig. Waarop geloofde hij mij niet?

"Nee, ik ben moe. Vind je het erg als ik ga slapen?"

"Nee tuurlijk niet. Maar zie ik je morgen?"

"Ja natuurlijl" zei ik met een kleine glimlach.

"Super, tot morgen Prinses en slaapwel. Ik hou van je"

"Ik hou van je"

---

Hoi lievertjes!
Sorry dat het zolang duurde eer dat er een nieuw stukje kwam, maar ik had het nog al druk.
Het is wel wat korter dan normaal, maar dat maak ik met het volgende stukje dubbel zo goed :)

Ik hoop dat jullie een leuk stukje vonden, vergeet zeker niet te reageren en te stemmen.

❤Paradise