HARRISON UNIVERSITY: The School Of Monsters [Published under PSICOM]

Chapter 57(part I): [Bestfriend]

Napalingon ako kay Blaise ng marinig ko itong ibulong niya.

Tama...

"Na nagpapatunay lang na hindi ordinaryong tao ang ililigtas natin."

Dugtong ko sa kanya na naging dahilan ng pagharap niyang muli sakin.

Our gaze met again but this time I just look at him seriously. At ganun din naman ito.

Tama siya, hindi biro ang kakaharapin namin sa mga susunod pang mga minuto. At sapat na ang bilang ng mga baril na ito para malaman kung gaano kahalaga at kapanganib ang naghihintay samin sa Conopus Mansion.

"Sa mansyong nabanggit sa papel? Bakit mo alam ang lugar na 'yon?" Kating-kati kong tanong sa kanya.

Actually, kanina ko pa sa kanya gustong itanong ang bagay na ito pero hindi ako makakuha ng tyempo..

He knew where the mansion is. So alam kong siya lang din ang maaring makasagot sa tanong na tumatakbo sa utak ko ngayon.

Pero imbis na sagutin ako ay tinalikuran lang ako nito at bumalik na sa pwesto namin kanina.

Aba! Bastos talaga 'tong Isdang 'to!

Inis kong sinarado ang itim na bag. Sinundan ko rin naman ito para mapagsabihan.

Aba akala niya ba papayag akong tinatalikuran nalang ako? No Way!

"Hey! Kanina ka pa ah! Ano bang p—" Pero napatigil ako ng bigyan ako nito ng matalas niyang tingin.

Nagulat ako dito kaya napatahimik ako. Matagal na niya akong hindi tinitignan ng ganoon. Ang nanlilisik niyang mga mata. Pero sa kabila noon may kakaiba sa mga tinging iyon. Its like there's a hidden word behind those stares. But I can't predict what is it... Ugh!

"I just knew it." Tipid at mahina nitong sagot sakin.

Psh. You just know it?! HELL!!

"Because someone lives in that place before." Sabay tingin nito sa malayo.

May nakatira doon dati? Dati?

Huh? Sino?

I was about to questioned him again nang biglang...inisubsob nito ang mukha niya sa balikat ko.

"Please Myrttle, kung may mali mang mangyari mamaya at mawala ako sa sarili ko. Promise me that you'll stay beside me and remind me for everything."

Gulat na gulat ako sa mga nangyayari. Hindi ko alam ang mga pinagsasasabi niya. Pero sa bigat ng hininga niya ngayon. Alam kong may mali.

"I-I W-will." Bulong ko nalang dito na sapat na para marinig niya.

Hindi ko man alam ang nangyayari, sisiguraduhin ko namang gagawin ko ang kagustuhan niya.

Nakarinig kami ng makina ng sasakyan mula sa malayo kaya umalis narin siya sa pwesto niya kanina.

Pero imbis na mahiya dahil sa ginawa niya ay tahimik niya lang na sinundan ang tunog na iyon ng tingin...

Tinanaw ko nalang rin ang pinanggagalingan ng tunog. At nakita ko ang tatlong sasakyang halos magkakasunod lang.

Nandiyan na sila at kung bakit ko alam?

Wengya naman kasi, parang nasa car show nanaman ako! Anak ng...

Mga anak mayayaman talaga oo!

Ang nangungunang sasasakyan ay ang natatandaan kong sasakyan ni Landon. Its a Ferrari 599 GTD!

At dahil maghahapon na, kitang-kita ko ang kulay ng sasakyan nitong navy blue.

Pambihira, ang gwapo ng sasakyan niya.. Oo sasakyan niya. Not the owner itself.