KATİLİM vol:1 and vol:2

CAN KIRIKLARIM

canımı nasıl yaktıysa onunda canı  yanacaktı ve sonunda çözülüp bana kendini teslim edecekti. çözülecekti çözülmesi için en acı  oyunu ona yaşatacaktım. 

bana gelecekti kendi ayaklarıyla inadını iradesini paramparça edecektim ve geldiğinde o parçaların üzerinde ona tekrar sahip olacaktım. er ve geç o gün gelecekti ve o gün zafer benim, ödülümse serçem olacaktı. 

inadını kırmak için yaptığım son şeyde tepkisini merak ediyordum. beni görmesi gözlerindekini görmek için sabırsızlanıyordum. 

arabadan çıkıp eve girdiğimizde zeynel ağzı beş karış bana baktı. yaptığım yanlıştı belki hatta belkide değil direk yanlıştı ama bunu yapacaktım çünkü serçe tamam dur diyecekti buna katlanamazdı hala bana aşıktı yabancısın diye bağırsa da hala bana aşık olduğunu biliyordum. 

ve bende ona hala çıldıracak kadar aşıktım. ve bana gelmesi için her kötülüğü yapmaya hazırdım ve daha fazlası gerekirse onu da yapacaktım. o benimdi ve benim olan bana gelecekti. 

EZRA......

ayaklarımın altında ki cam kırıkları gibiydim. yerlerde cam kırıkları bende CAN kırıkları vardı. 

paramparçaydım. 

kendimi sen güçlüsün yalanlarına inandırdım yıllarca. ve şimdi tüm silahlarını indirmiş çocuğu olan bir çocuktum. 

her zaman yaptığım gibi kaçış olarak uykunun kollarına atılmam gerekiyordu. yatağa girip yorganı göğsüme kadar çektim. 

iyi geceler mercimeğim. 

sabah kalktığımda herşey daha güzel olacak  dedim gözlerimi kapatmadan. 

UYAN.....ÇABUK.... KALK.... UYAN...

bu cümleler kulaklarımda yankılanınca cadalozun uyumadığını anlamıştım ama ilk kez beni uyandırıyordu. bir gariplik vardı. 

DİNLE....

dediğinde başımı yastıktan kaldırıp dirseğimin üzerinde doğruldum.  ve pür dikkat kesildim. 

kahkaha sesleri hemde iki farklı kadından gelen sesler bunlar biri tiz biri tok sesler. 

rüyadamıyım diye etrafıma bakındım ama hayır değildim. 

KALK.... 

zaten onu yapacağım aptal sus artık duyamıyorum dedim içime doğru ve yorganı kaldırıp çıplak ayaklarımı parke zemine koydum. doğrulmak zor oldu çünkü her yerim kasılmıştı ve canım acıyordu. 

kahkaha sesleri tekrar kulağıma geldiğinde sinirim zıplamıştı. 

alex'in yokluğunda zeynel eğlenmek istemişti sanırım ama yapamazdı çünkü bu evde bir çocuk vardı ve bu tür iğrençliklere izin veremezdim. adımlarımı hızlandırıp kapıya gittim. 

mercimeğim biraz poblemli bir çocuktu terazi burcuydu uykudan nefret ediyordu uykuya dalması ne kadar zorsa uyanması da o kadar kolay oluyordu. ve bu kahkahalar yüzünden o uyanacak olursa merciğimeğimin keyfini kaçırdığı için zeynel'i parçalardım. 

kapıya gidip yumruğumu kapıya vurdum o aptal buraya gelene kadar yumruklamaya devam edecektim ana'nın uyanmasını bile göze almıştım artık çünkü kahkaha sesleri gittikçe çoğalıyordu. 

iki defa kapıyı yumrukladığımda zeynel diye bağırdım ve üçüncü yumruğumu kapıya geçirdiğimde kapıdan tok bir ses geldi ve ben donup kaldım.