~හීන~[ONGOING]

69 වන කොටස

අයියා මාව එක්කගෙන ආවේ නවෝද්ලගෙ ගෙදරට....යන්න කලින්ම මං දැනගෙන හිටියා එයා එන්නේ මෙහාට තමයි කියලා.... ඒත් මං මගේ කට ඉස්සර කරගන්න ගියේ නෑ ....කොහොමත් මං ටෝක් කරන්නේ අහක යන ප්‍රශ්න පත්තරනේ....

ගෙට ඇතුලු වෙනකොටම නවෝදුයි මහිමයි සාලෙ ඉදගෙන ඉන්නවා මං බලාගෙන...... හැබැයි උන් දෙන්නව දැක්කම නම් මට මං ගැන ඇති වුනේ හෙන වරදකාරී හැගීමක්.....මටයි සහස්ටයි උන් දෙන්නගෙන් හංගන්න කියලා මෙලෝ ලබ්බක් ඇත්තේ නෑ තමයි...ඒ වුනාට ඉතිං ගෙදර ගිනි පිටට දෙන එක එච්චර හොද නැති හින්දම අපේ ප්‍රශ්න වලට උන් දෙන්නව ගාවගන්නෙ නැතුව ඉන්න තිබුනා නම් කොච්චර හොදද කියන එක මේ වෙලාවේ මගේ හිතට හුගක් තදින්ම වගේ දැනෙන්න පටං ගත්තා........

සහස් ඒ ගෙදරට අඩිය තිබ්බෙම මගේ මැණික් කටුව දිහාවෙන් අල්ලගෙන වෙනකොට වෙනදට ආදරේට අතගාපු එයාගේ එක ස්පර්ශයක් පවා අද මට දැනුනේ හුඟක් දරදඬු විදියට....ඒකෙන්ම එයාගේ කේන්තියේ තරම මට හිතාගන්න පුළුවන් වුනා....ඊටත් වඩා මගේ ඔලුව ඇතුල පිස්සු කෙලින්න පටං ගත්තේ සෝෆා එක උඩ තිබුණු මහිමගෙ අත දැක්ට පස්සෙයි.....මුලු අතම වගේ සුදු පාට වෙලුම් පටි වලින් ඔතලයි තිබුනෙ.... ඒත් ඇයි ඒ....මේ යකා ආයෙම පාරක් ගිහිල්ලා මුගේ බයික් එක කොහේහරි ඇන ගත්තවත්ද අහ්.......

සහස් කිසිම හාවක් හූවක් නැතුව කෙලින්ම ඇවිදගෙන ආවේ නවෝද්ගෙ කාමරේ ඇතුලට....එයා ආවා....මගේ කනට ගහන්න බැරි කමටම කාමරේ දොර දඩාස් ගාලා හයියෙන් වහලා දැම්මා..... හැබැයි මං තාමත් හිටගෙන හිටියේ එතන දොර ගාව....හරියන්නෑ මේ මිනිහා දැන් මේ ගෙදර බඩු පොලොවේ ගහන එක පුරුද්දකට අරගෙන වගේ......

" මං උඹේ කවුද රෙහාන් අහ්...."

සහස් කරේ මුලු කාමරේ පුරාම ඔහේ ඇවිද ඇවිද එයා මගෙ කවුද කියලා දිගින් දිගටම මගෙන් අහපු එක.....

" උත්තර දීපං රෙහාන් මං උඹේ කවුද.... යාලුවෙක් ද.....අදුරන එකෙක්ද....නැත්තං මං උඹේ මොකෙක්වත්ම නෙවෙයි ද අහ්....මට උත්තර දීපං......."

මට කියන්න දේවල් නෑ.... ඉතිං මං ඒ කාමරේ තිබුණු සුදු පාට ටයිල් කැට ටික මගේ පාඩුවේ හෙමින් හෙමින් ගනන් කරන්න පටං ගත්තා...