~හීන~[ONGOING]

13 වන කොටස

" නගින්න මාමේ...අන්න අරහෙ නවොදයා ඔයාලා එනකං කෑමත් උයාගෙන බලං ඉන්නවා......"

" ඈ බං කොල්ලො.....ඕව්වා කාලා අපිට ආයෙත් මේ ඉස්පිරිතාල ගානේ රිංගන්න වෙයිද බං......"

" නිකං ඉන්න රන්දිළු....ඒ කොල්ලට ඔයාට වඩා හොඳට කෑම බීම හදන්න පුළුවන්......."

" මිනිහව කැපුනා....... කොහෙවත් ඉන්න පුතෙක් නැන්දට ලොකු වුනා.... කමක් නෑ බං... මෙව්වා අපිට හොඳ පාඩම්....."

මාමා කියපු කතාවට මේ මටත් හිනා ගියේ අද උදේ අරූ හදලා තිබුණු උගෙ පැස්ටා එක මතක් වෙච්ච නිසයි...... අනේ මන්දා හිතට සැනසීමක් ගේන මිනිස්සු ළග ඉන්නකොට තමයි ඇත්තටම අපි ජීවත් වෙනවා කියලා අපේ හිත් වලට වුනත් දැනෙන්න පටං ගන්නෙ..... මාමායි නැන්දයි පිටිපස්සෙන් කැබ් එකට නගිනකොට මං අර බෑග් ටිකත් උස්සගෙන කැබ් එකේ පැසෙන්ජර් සීට් එකෙන් ගිහින් වාඩි වුනා..... දැන් ඉතින් යන්න තමයි තියෙන්නේ... අපි කෙලින්ම ගියේ නවෝද්ගේ ගෙදරට... සමහර විට දැන් අර දෙන්නත් එහාට ඇවිල්ලා ඇති...

පැයක විතර ගමනකට පස්සේ අපි දෙහිවල තිබුණු නවෝද් ගෙ ගෙදරට ආවා.........මාමායි නැන්දයි කැබ් එකෙන් බැහැලා ඇතුලට යනවත් එක්කම මං ඌබර් එකේ හයර් එක දීලා ආපහු නවෝදයගෙ මාළිගාවට අඩිය තියන්න හැදුවා විතරයි.......හුටා අමතක වුනා නේද.... අරූ කිව්වත් වගේ දවල්ට කන්න නැතත් මෙතන අයිස් ක්‍රීම් එක නම් අනිවාරෙන්ම ෆ්‍රිජ් එක ඇතුලෙ තියෙන්න ඕනේ.....ඒ ආපු වේගෙටම මං අනිත් පැත්තට අයිස්ක්‍රීම් හොයන්න දුවනකොට අපේ රන්දිළු මාව නවත්ත ගත්තා.....

" කොහෙද බං මේ ආපු ගමන්ම දුවන්න හදන්නේ....."

" මාමේ මං ආපිකෝ එකට ගිහින් එන්නම්....ඒ නවෝදයා මං උඹේ බයික් එක ගන්නවා හොදේ......"

" එල එල හෙමීට පලයං....."

අයිස් ක්‍රීම් එක අමතක වෙච්චි මං ආපිට ඒක ගේන්න කියලා ආපිකො එකට දුවනකොට මං බලාගෙන සාලෙට වෙලා මහිම මැගසින් එකක් බල බල ඉන්නවා...අනේ ඒ කියන්නේ අද සහස් එයත් එක්ක ඇවිල්ලා නැද්ද......දුකයි......ඒ වුනාට ඉතිං මං මොනවා කියලා කරන්නද.... ඇරත් එන්න බැරි නම් මට බලෙං ගෙන්න ගන්නත් බෑනේ..... අනිත් එක මං මොකටද නිකං කාගෙවත් පස්සෙන් වැදගෙන යන්නේ... සහස් නාපු එකට ඌට හිතින් දෙහි කපන ගමන්ම මං නවෝද්ගේ බයික් එකත් අරගෙන එතනින් එන්න ආවා......