The blue eyes /Larry Stylinson\

-36 gevangen

Serena POV
Gemma zit naast me, in een andere cel, ik ben opgesloten, nog steeds vraag ik me af hoe hij te weten is gekomen dat ik bij de andere jongens hoorde, een siddering gaat door mijn lichaam. Ik heb het koud, in enkel mijn hemdje en spijkerbroek, ook heb ik al drie dagen geen eten meer gezien, het laatste was een appel, dus voedingsstoffen die normaal voor mijn lichaamstemperatuur zorgen, zijn er niet "Serena?" Vraagt Gemma ineens, we kunnen elkaar zien, door een gat in de muur, hij is slechts twee bakstenen groot, maar we kunnen elkaar zien. Als we een houweel hadden gehad hadden we de muur weg kunnen halen, maar we hebben geen houweel. "Ja?" Antwoord ik, terwijl ik over mijn armen wrijf in de hoop dat ik warmer word "hoe lang zit je hier al?" Ik kijk op de muur waar ik streepjes heb gezet "in deze cel, net vier dagen, bij Zayn en Mark al anderhalve week" Gemma zucht "het ziet erna uit dat we hier nog wel even vastzitten" ik knik bevestigend "maar jou d-doet hij niets hoor Gem" zeg ik met een glimlach "dan doet Harry hem iets, en ondanks dat Harry jonger is, heeft Zayn wel een zekere angst voor hem ontwikkelt" Gemma knikt "Harry is altijd sterker geweest dan Zayn" legt ze uit "ze zaten bij elkaar op de middelbare, Zayn één klas hoger, ze kregen ruzie en Harry sloeg hem in elkaar, niemand had meer respect voor Zayn, hij was tenslotte in elkaar geslagen door een leerling uit de derde! Harry werd wel gerespecteerd, Zayn was vernederd en woedend, hij is nu in handen van een wapenvergunning en dus machtiger dan Harry, hij is te laf om het uit te vechten" ik laat de nieuwe informatie tot me doordringen, Harry was een goede vechter, Zayn niet, maar Zayn heeft een wapenvergunning en kan ons dus ieder moment neerschieten "ik heb de jongens belooft dat ik je hier uit krijg, daarom ben ik hier eigenlijk ook" zeg ik, zonder rede, ik vond gewoon dat Gemma het weten mocht, Gemma kijkt me geschrokken aan "dus je bent zo mishandeld, en.. Verkracht?" Ik knik als teken dat dat inderdaad gebeurd is "voor mij?" Weer knik ik "dan gaan we er samen voor zorgen dat het niet voor niets is" zegt Gemma en ze steekt haar arm door de muur, ik pak haar hand aan en schud hem "samen" antwoord ik, de kou heeft plaats gemaakt voor sterkte, macht en hoop.

Zayn POV
Ik loop nog een keer heen en weer "geven ze nou wel of niet om Serena?" Vraagt Mark, die er niets meer van snapt, ik wou dat ik hem antwoord kon geven, maar een antwoord heb ik niet "ik weet het niet, ze kennen haar nog niet zo lang" dat was een van de enige dingen die Serena me verteld had, niet uit eigen wil, maar omdat ik dreigde, met een mes. "Ze had Harry gevonden nadat Sophie hem geschoten had" dat was het andere ding. Voor die rede moest ik eerst een snee maken in haar zij, meer zal ze niet loslaten, hoe erg ik haar ook zou verminken, haar vreemde soort van band met de jongens is te sterk, en ik snap niet hoe ze ook maar kan denken dat de jongens om haar geven, Liam klonk oprecht toen hij zij dat hij er alles voor over had, maar het kan een list zijn, ik herinner me hoe Harry het eerder had gedaan, precies hetzelfde plannetje, een meisje, doen alsof hij om haar gaf, waardoor ik haar pakte en haar uiteindelijk aan haar lot overlaten, zodat ik nog bozer op hem werd. "Zayn?" Mark haalt me uit mijn gedachtes "ja?" "De deurbel ging" zegt hij twijfelend en ik sta op.

Ik open de deur en ik zie alleen een brief liggen, ik pak hem op en sluit de deur weer. "Wie?" "Een brief" antwoord ik terwijl ik hem uitvouw

Zayn, lul,
Je bent zo.. Zo triest, dat je mijn truc naar één keer nog niet kent, neem haar, neem Serena, i dont give a shit. Maar Gemma nemen? Dat is wel erg erg laag, zelfs voor jou Malik ik wil mijn zus terug, en jij gaat me haar persoonlijk brengen, duidelijk? Ik ben niet bang om de politie te bellen, morgen tien uur in de ochtend, het park, neem Gemma mee, en Serena ook, dan kan ik haar zeggen wat ze echt was. Ik kan niet wachten om dat gezicht te zien, was grappig met Jill weet je nog? Nou Zayn, tot morgen, en kom alleen, dat doe ik ook, géén politie, als je er niet bent, dan heb je de politie wel op je dak, want ik weet waar je bent.
Harold Edward Styles

Shit! Ik heb Serena nooit haar mobiel afgepakt, natuurlijk had ze contact met de jongens, ik loop boos de trap af. Richting de kelder van het pakhuis, de cellen, waarin ik de jongens ook al eens gevangen had. "Serena!" Ik zie het meisje verder naar achter kruipen, Gemma daarentegen komt naar voren "Malik laat ons gaan" zegt ze boos "nooit" antwoord ik met een grijns "geef haar dan eten, en sla haar niet meer wil je?" Ik trek een wenkbrauw op, had ik haar geen eten gegeven? "Mark!" "Ja?" "Waarom lieten we Serena ook alweer verhongeren?" roep ik naar boven "omdat ze teveel geld koste" roept hij terug ik knik langzaam, oja "mark" roep ik opnieuw, en Mark's hoofd verschijnt boven aan de trap "ja?" "Geef Gemma te eten, en haal twee bakstenen en wat cement" ik zie Gemma boos naar me kijken "lul" spuugt ze. Mark loopt weer weg en komt niet veel later terug met een bord met twee broodjes kaas en in zijn andere hand een tas, waar waarschijnlijk bakstenen en cement inzitten "ik hou Serena wel even vast, heel jij het gat?" Vraag ik terwijl ik Serena's cel open, Mark loopt als eerste naar binnen, Serena maakt niet eens aanstalten om naar hem toe te komen, ze is veel te zwak, ik ga tussen haar en Mark instaan, mocht ze aanstalten maken.