The blue eyes /Larry Stylinson\

-11 I can't

Louis POV
De tranen blijven maar stromen en ik krijg ze maar niet tot stilstand. Het is ook zo'n nare gedachte. Ik zie Harry ook huilen, ook Liam naast me schokt met zijn schouders, alleen Niall zit er wat ongemakkelijk bij, dan staat hij op loopt naar de keuken en komt terug met een doos tissues en een stuk pizza. Hij begint aan de pizza te knabbelen en ik krijg een glimlach op mijn gezicht, wetend dat Niall sterker is dan zijn eetstoornis.

"N-nou" probeer Liam maar zijn tranen beginnen weer harder te stromen en ze gaan maar niet weg. "Je h-hoeft niets te zeggen Li" snik ik, en ik trek hem in een knuffel. Harry kijkt me onderzoekend aan terwijl hij een tissue pakt en zijn tranen wegveegt

"Louis kan ik je even spreken? Onder vier ogen?" Vraagt Harry ineens, ik kijk hem twijfelend aan, Niall staat op en trekt Liam in een knuffel. Als hij ziet dat ik nog niet opgestaan ben laat hij Liam even los "ga dan sukkel. Harry wacht op je in die gang" hij wijst naar de deur en ik sta op. "Stil maar Liam, het is okay, het is goed. Sofia is je niet waard en er word vast iemand heel erg verliefd op je stil maar" ik glimlach om Niall's lieve woorden en stal dan de gang in.

"Wats up?" Vraag ik, maar het komt er zwak uit. "Kan ik beter aan jou vragen" ik kijk naar mijn voeten "ik wil er niet over praten" "zodat je eindigt als Liam?" "Er is niets mis met Liam!" Verdedig ik mijn beste vriend, wat denkt die krullenbol wel niet? "sorry het was niet de bedo-" "nee maar je deed het verdomme wel, daar is de deur Harry" eigenlijk wil ik niet dat hij gaat omdat hij Liam beledigde, ik wil dat hij gaat omdat hij veel te dicht bij de waarheid zit. Míjn waarheid, alleen voor mij. "Luister Harry er is niets mis met mij, ga" Harry kijkt me even lang aan en trekt me dan in een knuffel.

Ik sta even verstijfd maar leg dan mijn handen in zijn nek. Harry duwt me nog iets steviger tegen zich aan "Louis er is wel iets" fluistert hij in mijn nek, ik ril "nietes" "welles" "nietes" "welles" "nietes" "welles Louis we lijken wel twee kleine kinderen" "jij bent een klein kind!" "Nee jij!" "Niet jij!" "Louis we doen het weer, zeg gewoon de waarheid" "I can't" fluister ik "waarom niet?" "omdat je je dan zorgen gaat maken en dat is niet nodig" "nu maak ik me officieel zorgen" ik zucht geïrriteerd "Harry, je moet maar eens gaan" "tell me the fucking truth Tomlinson" "ga je nu met achternamen gooien? Dat kan ik ook hoor Styles" Harry kijkt me geamuseerd aan en schud dan zijn hoofd. "Ik kom er wel achter, we werken in een kantoor, het is nu of morgen" "ARGH ik haat jou!" "Zeg het dan gewoon eikel" "nee hufter" Harry is stil "sorry ik was vergeten dat je je vader zo noe-" "ja okay okay ik weet het hou maar op en vertel me de waarheid"

"Harry, ik ben ziek" zeg ik dan, hij moet het toch weten. "Wat? Ziek? Hoe bedoel je ziek?" "Gewoon ziek ziek" "weten Niall en Liam dit?" "Nee dat hoeven ze ook niet te weten" "maar Louis dit is serieus" "nee, er is nog niets serieus" Harry kijkt me ongelovig aan "ben je gek vertel op wat heb je?" "Weet ik veel" lieg ik, ik weet het wel. "Lieg. Niet. Tegen. Mij. Tomlinson." Ik zucht geërgerd. Is het dan nooit goed bij die jongen "ik heb de laatste tijd vaak last van mijn buik Styles en de dokter denkt dat het ernstig is" geef ik dan maar toe Harry slaat zijn hand voor zijn mond "wat! Hoezo het is niets ben je gestoord ik aargh" Harry's beurt om geërgerd te zuchten "in mijn maag" "ga je dood?" "Weet ik veel, misschien?" Harry schud zijn hoofd "en nu?" "En nu?" "Wat ga je nu doen?" "Ik heb antibiotica, en als het volgende week niet verminderd is gaan ze iets anders doen" "hoe lang heb je dit al?" Ik kijk hem even boos aan en kijk dan weg. "Twee maanden" "en je vertelt het niet?! Je gaat misschien wel dood" ik slik. Dat is dus precies de angst die ik heb. De dood. Ik kijk Harry bang aan en voel de tranen alweer over mijn wangen stromen "aw Louis nee het is okay het komt goed, we doen dit samen maar nu we allemaal zo eerlijk zijn ben jij dat ook" ik schud mijn hoofd. Als Niall en Liam het weten gaan ze me anders behandelen.

"Dus dat heb ik" ik zit op Harry's schoot in de kamer en heb zojuist gezegd dat ik waarschijnlijk doodziek ben, Niall en Liam kijken me geschrokken aan. Harry weet ook van Niall's eetstoornis en alles bij elkaar zijn we maar een zielig hoopje vrienden. Gelukkig hebben we elkaar "en dat vertel je ons niet?!" Zegt Liam boos "straks was je dood gegaan en dan vertelde een dokter ons dat je al twee maanden met een fucking ziekte rond liep, hoe denk je dat wij ons nu voelen?! Wij zijn super eerlijk over alles en jij houd een misschien wel dodelijke ziekte achter!" Ik krimp ineen "jongens kalm" zegt Harry, maar zelf is hij ook alles behalve kalm. Niall zucht schud zijn hoofd en staat op "wat hebben wij een kutleven" mompelt hij voor hij de trap op loopt. Even later horen we de douche aangaan,

Niall heeft de rekening betaald dus we kunnen weer douchen. Pluspunt we hoeven niet meer naar Zayn om te douchen, we hadden een incident op twitter, aangezien hij en zijn vriend een beetje, achterlijk deden. Maar het is 'allemaal opgelost'

"Ik ben trots op je" zegt Harry, waar ik nog steeds bij op schoot zat "je bent sterk Louis" ik knik verlegen, Harry weet niet wat hij met me doet! Argh ik wil hem zo graag zoenen. Hij is zo knap en dan die ogen en dat haar en- ho Louis, het is je baas!

Maar wat nou als ik meer wil dan een 'baas-collega' relatie? Hoe zit dat met hem?