The blue eyes /Larry Stylinson\

-10 talk

Harry POV
Het is tijd Harry, voor het eerst in je hele leven ga je je gevoelens delen. En je gaat het goed doen, niet voor jezelf, nee voor Louis, om Louis gelukkig te maken. Want Louis word blij als Liam blij is, dus maken we Liam blij. Voor Louis.

"Okay well het begon allemaal toen ik twaalf was" ik haal diep adem bij de herinnering en laat hem dan binnenkomen.
*Flashback*
"Godverdomme jij kutwijf heb je nou nog geen eten klaar?" Ik kijk naar mijn vader, hij is net thuis van zijn werk en hij stinkt naar drank. Ook zit zijn blouse binnenstebuiten terwijl mama hem goed had aangedaan bij papa. Ik weet zeker dat die hufter weer naar 'Catharina' is geweest. Hij laat mama Gemma en mij in de steek! "Sorry schat bijna klaar" zegt mama, maar dat is niet genoeg voor hem. Hij kijkt mijn moeder boos aan en slaat haar dan, ik sta erbij en kijk er naar. Mijn moeder smeekt hem om te stoppen maar hij slaat gewoon door, harder zelfs. Ik sluit mijn ogen en kruip onder de tafel. "Stop alsjeblieft" hij stopt. "Sorry lieverd ik hou van je" "ik ook van jou"

"Ik kon niet geloven dat mama dat geloofde. Maar ze deed het, tot Gemma aan de beurt was. Het was vreselijk. Hij deed dingen met haar die hij nooit had mogen doen, hij sloeg haar, misbruikte haar, en schold haar uit voor van alles. Gemma ging eraan onderdoor.. Toen ik vijftien was durfde ik pas in te grijpen."

"Vieze vuile slet" ik zie Gemma tegenover mijn vader staan, haar schouders schokken wat mij verteld dat ze huilt "ik heb niets gedaan" een slag in haar gezicht "stop papa, stop nou toch" een schop tegen haar scheen. "Ben je achterlijk ofzo? Je maakt dit gezin kapot" bemoei ik me ermee "kom je je grote zus redden?" Vraagt mijn vader, zijn stem vol sarcasme en zijn blik duidelijk geamuseerd "luister hufter, je verlaat dit huis nu, je pakt geen spullen ik gooi ze wel uit het raam. Je gaat nu weg, en komt nooit meer terug maakt geen contact meer me ons is dat duidelijk?" "Of anders?" "Of anders ga ik met Gemma maar de politie en er is niets, helemaal niets dat jij daaraan kunt doen" de geamuseerde blik veranderd in angst en mijn vader rent het huis uit. Opgeruimd staat netjes. Dacht ik dan...

"Maar in plaats van beter ging het alleen maar slechter met mama je kon gerust zeggen dat ze verslaafd geraakt was aan de klappen en bijnamen die ze kreeg van die man. Ze kon niet zonder hem. Het was vreselijk om te zien hoe diep mijn moeder verstrikt raakte in de netten die mijn vader voor haar klaar had gelegd. Het was duidelijk dat ze niet zonder hem kon, dat ze hem nodig had. Hoe vaak Gemma en ik ook zeiden van niet. Haar pijn nam niet af, niet eens een beetje. We dachten dat ze er wel overheen zou komen zodra ze in zou zien hoe veel beter het was zonder hem. Maar dat deed ze niet. Ze sneed haar polsen door. Gemma en ik waren op tijd, ze leeft nog, maar zit in een kliniek. Ze zit daar al twee jaar vast. Maar ze mag er niet weg omdat haar situatie zo vreselijk is. Gemma en ik moesten het zonder ouders verder redden. Gemma besloot een wereldreis te maken om te vergeten. Ik ging naar Londen" en daarmee eindig ik mijn verhaal. Tranen rollen over mijn wangen en ik doe geen moeite om ze te stoppen. Ik zie Niall naar me kijken en weet zeker dat Liam en Louis hetzelfde doen, het boeit me niet. Ik mis mijn moeder, en ik mis een vaderfiguur. Niet dat ik mijn vader terug wil, ik heb er alleen nooit een gehad, en dat is wel een gemis.

"Harry" hoor ik de zachte stem die maar van een persoon kan zijn. "Harry het spijt me zo voor je" Liam's stem is zacht, maar toch duidelijk. Hij maakt zich los uit Louis grip en trekt me in een knuffel "bij jou verhaal is dat mijne niets. Ben ik echt een overdrijver" ik hoor Niall opstaan en hij trekt Liam naar zich toe "dat ben je niet! Helemaal niet zelfs! Je deed dit niet voor niets en ik wil nu weten waarom je het wel deed dus ga even zitten en vertel op" Liam knikt en loopt terug naar de bank waar Louis me met betraande ogen aankijkt. Waarom huilt hij? Heeft hij het ook moeilijk? Mijn gedachten worden onderbroken door Liam

"Nou kijk, Sofia en ik hadden al twee jaar een relatie we deelden alles samen en hielden echt van elkaar, zij nam mijn maagdelijkheid en ik de hare. We vertelde elkaar alles en hadden vaak dat we gewoon bij elkaar sliepen en knuffelden. Het was perfect, tot ik haar gistermiddag belde, ik hoorde een jongensstem op de achtergrond, ze ging vreemd. Mijn hart brak in duizenden stukjes, ik maakte het uit en zij vond het wel best, zij had toch die andere gozer. Ik voelde me verlaten en niet goed genoeg, wat had hij dat ik niet had?"

Liam en Niall kijken elkaar even aan en dan knikt Niall, ik heb geen idee waar dat over ging. "Niall stelde me gerust en knuffelde me, zoals vrienden dat doen, alleen werd het van knuffelen, kussen, en het voelde goed, ik was erg verward. Was ik gay?" Ik kijk naar Niall, Niall lijkt veel, maar gay?! En ook van Liam had ik dit niet verwacht "later die avond gingen we bij Zayn douchen" bij die naam spannen al mijn spieren zich aan, rustig blijven Harry, Liam is aan het woord. "Daar was ene Sophie en Niall vond haar meteen leuk, hij voelde zich goed bij haar en ik was blij voor hem. Al brak mijn hart opnieuw, al neem ik het hem niet kwalijk, en ben ik blij voor Niall. Alleen die avond voelde het allemaal zo onwerkelijk, Sofia had me verlaten, ik was bang dat ik gay was en ik voelde me raar. Snijden had ik al eerder gedaan, toen mijn ouders gingen scheiden en dat was het punt voor mij om het opnieuw te doen. Louis ik ben je zo dankbaar dat je op tijd kwam"

Louis huilt het hardst van ons vier, en ik weet zeker dat hier meer speelt dan alleen ons verdriet. En ik ga erachter komen wat het is, ik ga Louis helpen, voor het te laat is! Super Harry is going to save his heart!