The blue eyes /Larry Stylinson\

-2 hello

Harry POV
Ik tik verveeld op de toetsen van mijn computer en open de laatste mail. Zodra ik zie dat hij van PornHub is sluit ik hem weer en klik hem richting de prullenbak. Ik kijk angstig om me heen, maar ik ben gelukkig alleen in mijn kantoor, ik laat de adem, die ik blijkbaar ingehouden had, ontsnappen. Waarom heb ik ook alweer met mijn eigen email ingelogd op die site?!
Geërgerd sluit ik mijn mail af en leg ik mijn benen op de kantoordesk. Ik sluit mijn ogen en mijn gedachtes dwalen af.

Straks komt er een nieuwe werknemer. Ik ben benieuwd naar hem, zou hij ook gay zijn? Niet dat ik dat ben ik bedoel..
Ja okay ik ben misschien een beetje.. Niet dat ik dat wil, nee, alles behalve, ik wil niet gay zijn. Gays zijn zo.. Verwijfd. Ik ben eens verliefd geweest op een jongen, die gevoelens heb ik diep weggedrukt en sinds ik die gevoelens gevoeld heb ben ik iedere avond met een andere chik in bed te vinden, nee ik ben geen seksverslaafde, echt niet, ik wil alleen nooit meer voelen wat ik die dag voelde. Ik heb die jongen daarna nooit meer gezien, maar vergeten ben ik zijn prachtige blauwe ogen ook niet, ik verdronk en hij was de enige die me kon redden, maar hij draaide zich om en liep terug naar twee andere gozers. Ik heb me nog nooit zo raar gevoeld.
Ik geloofde niet in liefde op het eerste gezicht, maar hij was de waarheid zelf! Helaas was het ook het laatste gezicht, ik heb de prachtige jongen nooit meer gezien, een van zijn vrienden wel. Die is vaak in een club, net als ik. Alleen heb ik altijd maar gedaan alsof hij een vreemde was, hij heeft me wel eens aangesproken in een dronken bui, maar nooit meer dan dat.

Ik denk weer terug aan die mooie blauwe ogen, en hoor mijn deur open en dicht gaan, in gedachten doe ik mijn voeten weer onder de tafel. Ik denk er niet echt bij na het gebeurd gewoon. Maar ik wil mijn ogen nog niet openen. Ik weet dat daar Monica staat, een blonde trien van hier, ze is echt een slet en ik geef niets om haar, ik geef alleen wat om die blauwe ogen.

Dan hoor ik een mannelijke kuch, ik open een oog, en val bijna van mijn stoel.
De ogen!
Ik haal diep adem en glimlach dan "k-kan ik je helpen?" Hij kijkt me onderzoekend aan. Ik ga recht zitten en doe ongeïnteresseerd hij mag niet weten dat hij degene is die me foute gevoelens gaf, wat zal hij wel niet denken? Hij is vast niet homo, hij heeft sowieso een vriendin, kijk naar die ogen!
"I-ik" hij haalt diep adem "ik kom voor het sollicitatiegesprek"

Louis POV
Ik herken zijn ogen maar weet niet meer waarvan, alsof ik hem ken, misschien lijkt hij op een model want een prachtige verschijning is het. De jongen voor me is een god! Zijn bruine krullen die nonchalant langs zijn gezicht hangen, in model gehouden door een bandana. Hij kijkt me lang aan en gaat recht zitten, ik bekijk hem eens goed, nu ik hier toch ben. Hij lijkt geschrokken van mijn binnenkomst en onmiddellijk voel ik me ongemakkelijk. Ben ik wel goed? De jongen glimlacht "k-kan ik je helpen?" Ik ben niet goed! De vrouw zij tweede deur links, waren er meer deuren? Ben ik bij de derde deur? Ben ik rechts? "I-ik" ik haal diep adem, als ik het gewoon zeg, dan zegt hij me de goede weg "ik kom voor het sollicitatiegesprek" hij kijkt me nog even iets langer aan, en ik meen even een sprankje blijheid in zijn groene ogen te ontdekken, maar het ligt vast aan mij. "Ah dus jij bent" hij kijkt op zijn papiertje "Louis?" Ik glimlach om hoe hij mijn naam uitspreekt. Volgens mij voel ik kriebels, dat mag niet, ik mag niet verliefd worden op mijn nieuwe baas. "Ja sir" zeg ik "en jij wilt hier werken?" "Ja" antwoord ik opnieuw, kijkend naar die prachtige roze lippen, waar ik het liefst de mijne op druk. Maar het mag niet, straks is hij niet gay! Hij heeft sowieso een vriendin!
"Harry schatje ik heb je even nodig" ik draai me om en de moed zinkt in mijn schoenen, een blonde vrouw staat in de deuropening. Ze glimlacht, ik kijk terug naar mijn toekomstige baas hij kijkt geïrriteerd maar zet vlug een neplach op "tuurlijk darling" hij went zich tot mij "geef me even" ik knik en ze lopen samen weg.
Hij heet dus Harry ik denk goed na, ken ik die naam? Nee. Shit!
Ik kijk het kantoor rond en mijn oog blijft hangen op een foto die op de desk staat. Ik pak hem er af en kijk er na, ik zie Harry, als klein jongetje, een meisje staat naast hem en twee volwassenen achter hem. Ik wed dat het zijn ouders zijn. Ik kijk er naar tot ik opschrik van een opengaande deur. Hij sluit ook weer, en ik probeer het lijstje terug te zetten zonder dat het gemerkt word "Louis" mompelt Harry's stem, en kippenvel verspreid zich over mijn lichaam. Hij pakt het lijstje uit mijn hand

"Don't"