The blue eyes /Larry Stylinson\

-20 truth

Harry POV
Wel zeggen dat ik met Louis geneukt heb, niet zeggen dat ik met Louis geneukt heb? De tweestrijd is groot, Louis heeft al het recht om het te weten, maar wat als hij me nooit meer wilt zien? Hij ontslag neemt en uit Londen verhuisd?

"Harry?" Ik kijk op en zie Liam naar me toe lopen "vertel op waar zit je mee?" "Jij kent me nu al te goed" kreun ik terwijl ik me uitrek, Liam lacht. Zou ik het durven zeggen? Louis is hier nu toch niet, en Niall is ook spoorloos. Waarom ook niet, Liam is te vertrouwen "toen Louis en ik naar mijn huis gingen, was Louis nogal dronken" mompel ik, Liam knikt als teken dat ik door moet gaan. "We lagen dus in bed want hij wou dat ik bij hem bleef slapen en toen ging Louis ineens-" ik haal even adem "toen ging Louis ineens met zijn hand in mijn boxer" zeg ik zacht, maar Liam begrijpt het "hij zij dat hij niet dronken was en dat hij dat wou en ik geloofde het want hij leek niet meer zo dronken als eerder die avond. Maar nu herinnerd hij zich er niets meer van" "dus jullie hebben geneukt?!" "Zachtjes" zeg ik geschrokken "ja en Louis weet het niet meer" Liam knikt "dus jij was niet dronken? Anders wist je dit niet meer, Harry? Ben jij verliefd op Louis?"

Louis POV
"Niall wacht" zeg ik zacht als ik merk dat Harry en Liam een serieus gesprek voeren "laat ze even uitpraten" "gaan we ze afluisteren?" Vraagt Niall, "wil je dat?" Hij knikt en bloost ik ga naast hem tegen de deur aanzitten "dus jullie hebben geneukt?!" Roept Liam en ik voel mijn hart breken, tranen stromen over mijn wangen, hij heeft een vriendin. "Ja en Louis weet het niet meer" Niall veert overeind en kijkt mij geschrokken aan. "Jullie hebben wát?!" Roept Niall maar wel zo zodat Liam en Harry het niet horen "weet ik veel hou je kop nou eens" ik ga wat verder tegen de deur aanzitten om verder te luisteren.

"Dus jij was niet dronken? Anders wist je dit niet meer, Harry, ben jij verliefd op Louis?" En net op dat moment begeeft de deur het en valt hij door de deurpost heen. We liggen nu dus bovenop de deur in de woonkamer. Liam staat op en kijkt ons boos aan "jullie zijn onmogelijk! Je gaat mensen niet afluisteren was dit jou idee Niall?" Liam kijkt Niall boos aan "het spijt me" mompelt Niall, Liam zucht en helpt ons overeind.

"Dat noemen ze dus met de deur in huis vallen" zeg ik als ik rechtop sta en de schade bekijk. De hele deur is eruit "Louis? hoeveel heb je gehoord?" Vraagt Harry en ik voel dat hij bang is "genoeg" zeg ik en met dat loop ik het huis uit. Hoe lang was hij nog van plan dat achter te houden? Dit zijn geen geheimen! Dit is verkrachting! Ik ren naar het park en laat me daar op een bankje vallen. Waarom vind ik het helemaal niet zo erg als dat ik het zou moeten vinden?

Niall POV
"Shit!" Roep ik terwijl ik achter Louis aan begin te rennen "Niall nee" stopt Liam me "hij heeft even tijd nodig" ik kijk hem hulpeloos aan, wat als Louis zichzelf wat aandoet?! Liam trekt me in een knuffel "hij heeft even tijd nodig hij is sterk" hij zet zijn lippen dicht tegen mijn oor aan "en hij vind het niet erg, je weet dat hij van Harry houd" fluistert hij zo zacht dat het zelfs voor mooi moeilijk te verstaan is, maar ik knik. Liam heeft gelijk.

Harry is op de bank gaan zitten en huilt. "Hij vergeeft me nooit" "jawel" probeer ik hem gerust te stellen "het heeft even tijd nodig" "ik wist verdomme dat hij dronken was! En toch liet ik hem zijn gang gaan" Harry's schouders schokken en tranen rollen over zijn wangen ik kan er niet zo goed tegen dat hij zo zielig doet. Louis houd ook van hem! Waarom zijn ze beide te blind om te zien dat ze verliefd op elkaar zijn?! Het is zo vreselijk duidelijk

"Nou moet jij eens goed luisteren Harry Loui-" "nee Niall, het is niet aan ons om dat te vertellen" sist Liam "wat te vertellen?" "Louis vind jou ook leuk en ik ben een beetje klaar met je zielige gedoe. Nou hup vind Louis en eh ga zoenen of zo" zeg ik en Liam slaat me zacht op mijn achterhoofd "dit is niet aan ons!" Roept hij geïrriteerd. Ik haal mijn schouders op en glimlach naar Harry "ga dan" Harry knikt "wacht weten jullie wa-" "het park" zeggen Liam en ik in koor. Geen twijfel mogelijk Harry knikt en rent de deur uit. "Je bent echt te dom!" "Maar alles komt nu goed!" verdedig ik mezelf en Liam schud zijn hoofd.

Louis POV
Ik zit al een kwartier in het park en wil eigenlijk nooit meer weg, de natuur hier is zo prachtig, ik zou hier wel willen wonen. Als er een huis stond dan "Louis" hoor ik de zware stem van Harry schreeuwen. Hij stopt net voor het bankje en lijkt even te twijfelen "het spijt me zo Lou, ik had het niet moeten doen, ik weet niet waarom ik het wel deed terwijl ik wist dat je dronken was. Het enige dat ik weet Louis William Tomlinson, is dat is verliefd op je ben, en dat ik daar niets aan kan veranderen. Ook al heb jij nu een hekel aan me want ik heb je in fact verkracht ik hou van je" hij houd van me. Hij houd echt van me. "Harry ik-" "je hoeft niets te zeggen Louis, ik vond gewoon dat je dat even moest weten. En als je me nooit meer wilt zien, dan ga ik" "ik wil niet dat je gaat, wat Harold Edward Styles, ik hou ook van jou, en veel ook. En aangezien ik geen last van m'n kont heb, heb ik jou verkracht" Harry bloost

"Louis, wil jij mijn vriendje zijn?" Ik kijk om me heen, er is geen mooiere plek dan het park en er is geen mooiere jongen dan Harry. Zo is het compleet, zo wil ik mijn leven. Met Harry. "Ja Harry, ja natuurlijke il ik jou vriendje zijn" Antwoord ik en Harry knuffelt me

"Ik hou van je"