“ငါတို့ ကြားထဲက အကြွေးက, နောက်ဘဝကျရင် ဖြေရှင်းကြတာပေါ့၊ အရင်ဆုံး ဒီကောင်ကို သတ်လိုက်ကြတာပေါ့” အမူးသမား ကြာပန်းလေးမှာ လက်တစ်ဖက်သာ ရှိတော့သည်။ ၎င်းလက်တစ်ဖက်ဖြင့် အကြောများထင်းနေအောင် လက်သီးဆုပ်လိုက်သည်။ တင်းတင်းဆုပ်လိုက်၍ တဂျွတ်ဂျွတ် အရိုးကျိုးသံများပင် ထွက်လာသည်။
အနက်ရောင်သားရဲကြီး ကြာပန်းလေးအား ပြန်ပြောသည့်အနေဖြင့် ခပ်တိုးတိုး ဟိန်းလိုက်သည်။
ကြာပန်းလေးက နောက်ထပ် လေးဖင့်မနေတော့ဘဲ အဖြူရောင်ဝတ်စုံရှင်သို့ ပြေးဝင်လိုက်သည်။ ထိုလူကို အနက်ရောင်သားရဲကြီးက သူ့အစွယ်များဖြင့် မလွှတ်တမ်း ကိုက်ခဲထားဆဲ ဖြစ်သည်။ သူက သူ့ဝိညာဉ်ကိုပင် စွန့်လွှတ်ထားလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။ အမူးသမားကြာပန်းလေးက သူ့လက်သီးမှာ ရှိရှိသမျှ ဝိညာဉ်စွမ်းအားများကို ထည့်သွင်း၍ အသေတိုက်ကွက်အနေဖြင့် ထိုလူ့ကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။
အဖြူရောင်ဝတ်စုံရှင်က အင့်ခနဲ အော်ညည်းလိုက်သည်။ သူ့မျက်လုံးများက သွေးကြောများ နီရဲကုန်သည်။ သည်နိမ့်ကျသည့် လောကမှ အမှိုက်ကောင်များကြောင့် သူ ဒဏ်ရာရသွားတာကို မယုံကြည်နိုင် ဖြစ်နေသည်။
“ဒါဆို မင်းက အပင်အမျိုးအစား ဝိညာဉ်ပေါ့၊ အနည်းဆုံးတော့...” သူက အားတင်းပြုံးလိုက်ပြီး ရုတ်တရက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ဝိညာဉ်စွမ်းအားများ ပေါက်ကွဲထွက်လာပြီး အနက်ရောင်သားရဲကြီးကို အဝေးသို့ လွင့်ထွက်သွားအောင် လုပ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် သူက အမူးသမား ကြာပန်းထံသို့ ခုန်ဝင်လာကာ သူ့လည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
“မင်းကို ဝါးမျိုပြီးတဲ့ အထိ စောင့်အုံးပေါ့၊ အဲဒီနောက် မင်း မာန်ထောင်နိုင်ပါ့အုံးမလား ကြည့်ရတာပေါ့။”
သူ့လည်ပင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် အင်အားကြောင့် အမူးသမား ကြာပန်းက လွတ်အောင် ရုန်းလို့ မရတော့ပေ။ သို့သော် သူက သူ့လည်ပင်းအား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားတာကို လျစ်လျူရှူလိုက်ပြီး ထိုလူ၏ ရင်ဘတ်ကို အားကုန်သုံး၍ ကန်ထည့်လိုက်သည်။
၃၄၆။ "ရှင်သန်ဖို့ တိုက်ခိုက်ပါ - ၂"
Start from the beginning
