Thank you Committers! Happy reading :)
Ilang beses ko mang sabihin na "bahala siya sa buhay niya at wala na akong pakialam," pero ang totoo hindi ko rin talaga matiiis.
In the end, I will always get back to basic – my husband and me as ONE.
Always getting to where we have started, from the commitment we both made together – for richer, for poorer, in sickness, and in health.
Kahit ilang beses na parang gusto ko ng sukuan na lang...pero hindi ganon ee. Asawa ko siya, panindigan ko.
"I'm sorry mahal. Promise, hindi na ako babalik." Bulong niya habang umiiyak pa rin.
"Hindi babalik saan?" paglilinaw ko sa sinasabi niya.
"Sa kulungan." Sagot niya.
"Good. E sa trabaho mong iyon? Bumalik ka ba?"tanong ko pa, iling lang sagot niya at medyo kumakalma na ulit.
"Ano ba kasing pinag-iipunan mo at ganun na lang ang pagpursige mong maka-ipon ng pera?" hindi ko na napigilang tanungin.
Napakagat-labi pa siyang tumingin sa mga mata ko na parabagang pinag-iisipan ng mabuti kung dapat ko bang malaman o hindi. Napasimangot tuloy ako.
"Surprise ko iyon sa iyo." Bigla niyang sabi na ikinangiti ko.
"Awww that's so sweet of you. But please, don't do the worst for me. I only want my husband back. You are all I need mahal ko." I sincerely replied pulling him for my embrace.
"We have enough to live, just do what you love to do, you don't need to me give anything, you alone are enough."
"I'll keep that in mind. I love you."
"Mama! Let's swim na." sigaw ni Lynlyn sa akin na nasa tubig dagat na, hindi ko napansin na iniwan niya na ang ginagawa.
"Go ahead darling, I'll be watching you. Mamaya na ako." Pangtanggi ko, I don't feel like taking a deep yet. Buti hindi na siya namilit at lumanggoy na lang sa mababaw lang din.
Donna once said, "He always makes you feel the worst, yet you always make him feel the best." Kasi lagi ko raw nakikita ang magagandang ginawa ng asawa ko kaysa mga pangit.
"Gusto kong ganon siya maalala ng anak namin." Amin ko sa kanya.
"Your daughter must know the truth and nothing but the truth. Ikwento mo lahat ng ginawa at hindi ginawa ng asawa mo, iyon ang deserve ng anak mo hindi half-baked tulad ng gusto mo. Besides, ano pang kinakatakot mo, patay na rin naman asawa mo." Masakit niyang prangka sa akin.
Ang pangako niya lang hindi na siya babalik ng kulungan, hindi niya naman sinabing iba pala ang gusto niyang puntahan na pangmatagalan.
Pababa na ako ng hagdan ng makarinig ng sunod-sunod na putok. "Ano iyon?" nawindang kong tanong sa mga kasama sa bahay.
Pinalipas pa namin ang ilang minuto bago nagbukas ng pintuan dahil sa takot na baka madamay na siya ko namang pinagsisihan ng mabungaran sa labas ang duguan kong asawa at wala nang buhay.
Kasabay niyang nasawi ang guard naming duty ng panggabi dahil wala pa ang kapalitan niyang pang-araw ng mga oras na iyon.
Paano kung lumabas agad ako? Baka nadala ko pa siya sa pagamutan. Baka nasalba ko pa sana ang buhay niya.
Pero paano kung lumabas ako agad at idamay ako ng nagbaril sa kanya, kawawa naman masyado ang anak ko.
He left me with regrets and what-ifs. He left me hanging.
They said, love is blind, it is true. Because love fits in the gap. It always suits the strength towards weaknesses of one another. It always compliments each other. It always works as one.
But no one can invalidate my hurtful and bitter feelings towards my husband. Those betrayal, unfaithfulness, infidelity, immorality will never be right.
Whatever reasons a cheater may tell, it will never be enough, it will never be good, and it will never be valid.
The cheater can never heal emotional abuse and cannot replace with happy memories the mental torture they have caused.
Unfortunately, no matter how many wrongs he made, I will never forget that I am his better half.
Worst half plus better half.
"Mama?" tanong ng anak ko habang kumakain ng ice cream na binili niya mula sa umiikot na dirty ice cream sa tabi ng dagat.
"Yes baby?" agap ko
"Where is papa?" simple niyang tanong na kinatahimik ko.
"Come here." Aya ko sa kanya bago siya yakapin mula sa likod niya parehas kaming nakatingin sa alon ng dagat.
"Your papa is now resting in peace, I guess." Mahina kong sagot.
"What do you mean po? Rest in peace? Patay na po si papa ko?" naiiyak niyang tanong pa.
Matalino ang anak ko kaya alam kong kuha niya agad pero tulad ng bilin ni Donna, deserve niyang malaman ang totoo. Hindi niya nasaksihan ang nangyari dahil naroon siya sa daddy niya nang mangyari ang trahedya sa bahay.
Hindi ko rin siya pinapunta sa burol para iwas na rin sa mga posibleng nagmamanman pa sa galaw namin.
"Hush baby. Time will come, mauunawaan mo rin na at the end of the day, we all gonna die. Nagkataon lang na nauna si papa sa atin."
"Bakit hindi siya nagpa-alam?" inosente niyang tanong na ikinadurog ng puso ko.
Bakit nga ba hindi siya nagpaalam? Nag-uusap lang kami noong gabi, natulog pa kaming magkayap pero pagising ko wala na siya sa tabi ko.
Umalis lang siyang walang paalam.
Walang abiso.
Sabi nga ni Yeng, "Andali kayang magsabe ng babay."
Napasinghot ako bago lumanghap ulit ng hangin, "wala rin akong alam anak."
HER HUSBAND | MissD
Last update: February 2, 2022
Visit and like my official Facebook page, WriterMissD
Or you can join my Facebook group, MissD Stories
All rights reserved. ©2022 by Donna Saclet also known as MissD
BINABASA MO ANG
Her Husband (Commit #8)
RomanceCommit Series 8: Laarny Sumandal Paano nga ba panindigan ang salitang COMMITMENT bilang isang ASAWA? Happy Reading Committers! ----- Ang kwentong ito ay may karahasan at temang hindi angkop sa mga mambabasang minor de edad. Stricktong Gabay at Patnu...
