GÜZEL KIZ |texting|

özel bölüm 3

Kaan Boşnak-İçi Dolu Her Şeyim

Son kez iyi okumalar. :)

***

Oturduğum sandalyeyi masaya doğru yaklaştırdıktan sonra dirseklerimi masanın üzerine koydum ve başımı da ellerimin arasına aldım. Başım ağrıyordu, yorgundum, uykum da vardı. Kısacası tüm negatif şeyler bugün peşine takılmış ve beni yalnız bırakmamaya ant içmişti.

Kapının tıklatılmasıyla ne ara kapattığımı fark etmediğim gözlerimi açtım. "Gel." Kapı, asistanım Esra tarafından açıldığında hızlı adımlarla içeri girdi ve karşıma geçti. "Dilay Hanım, iyi misiniz?" diye sordu telaşla. Başımı sallayarak onayladım onu.

Çok iyi değildim aslında.

"Sizi biraz kötü gördüm de."

"Başım ağrıyor, Esra." deyip ellerimi başımdan çektim. "Sen neden gelmiştin?"

"Saat beşte gelecek olan hasta arayıp bugünkü seansı ertelettirdi. Onu haber vermek için geldim. Bugün başka randevu da olmadığına göre gidip dinlebilirsiniz."

"Vallaha mı?"

Gülerek onayladı beni. Rahat bir nefes alıp verdim o an. Aslında işimi severdim, fazlasıyla. İnsanların buraya gelip benimle konuşması, derdini açması hoşuma gidiyordu çünkü onlara fayda sağladığımı her açıdan görebiliyordum. Fakat bu gün o kadar hâlsizdim ki kim gelirse gelsin ne konuşabilir ne de dinleyebilirdim.

"Ayrıca az önce geçen ziyaret ettiğiniz Çocuk Esirgeme Kurumunun müdiresi de aradı. Aldığınız kıyafetler ve oyuncaklar oradaki çocuklara ulaşmış. Teşekkürlerini iletti bunun için. En yakın zamanda ziyaret edecekmişiz sizi."

"Süper!" dedim tebessümle. "Erken ulaşmış, sevindim."

Bu kliniği açıp kendi işimi elime aldığım andan beri çeşitli kurumlara bağış yapar olmuştum. Nedense kazandığım onlarca parayı sadece kendime harcamak bencillikmiş gibi gelmeye başlamıştı. Sadece ben değil, Alperen de bağış yaparak yardım ediyordu. Ayrıca üniversiteye giden bir öğrenciye de burs veriyordu.

"Bu arada Dilay Hanım, ben yarın için sizden izin isteyebilirim? Biliyorum, tek kalınca biraz zor olacak ama..."

"Olur." dedim hiç düşünmeden. "Bak işine sen. İdare ederim ben burayı."

"Çok teşekkür ederim."

Ona gülümsediğimde aynı karşılığı verdi ve odadan çıktı. O esnada masanın üzerinde duran telefonum çalmaya başladı. Ekrana baktım, annem arıyordu. Bekletmeyip açtım ve telefonu kulağıma yasladım.

"Efendim, anne?"

"Nasılmış benim evlendikten sonra annesini babasını unutan kızım?"

"Aa, üstüme iyilik sağlık." dedim hemen. "Daha iki gün önce aradım, görüştük. Ne unutması?"

"O iş aramakla bitmiyor işte. Hiç gelmez oldunuz buraya. Baban çok kızıyor vallahi."

"Haklı." diye mırıldandım. "Ama çok yorgun oluyoruz ya. Bir de yemekten sonra uykumuz geliyor hemen. Erken yatıyoruz."

Bazı akşamlar Alperen uykumu kaçırıyor ama neyse.

"Tamam, tamam." dedi gülerek. "Bari bu akşam gelin de telafi etmiş olun. Baban da çok istiyor gelmenizi."

Dudak büzdüm. Benim planım eve gittikten sonra pijamalarımı giyip bütün akşam boyunca pineklemekti. Ondan sonra da tıpış tıpış yatağıma gidip yatmak.