GÜZEL KIZ |texting|

1.9

"Abla, çabuk uyan!"

Buse'nin telaşlı sesi gözlerimi açmamı sağlarken söylenerek yattığım yerden kalktım.
"Ne oluyor ya?" O, bana telaşla bakarken üzerimdeki pikeyi iyice açıp bacaklarımı aşağı doğru sarkıttım. Gelip yanıma oturdu. "Hani sen dün Instagram'a fotoğraf atmışsın ya..." deyince ukalaca sırıttım.

"Çok güzel çıkmışım dimi?" diye sordum. Ardından ona baktım. "Yoksa onu söylemek için mi beni uyandırdın?" Sinirle soluyup komodinin üzerinde duran telefonumu aldı ve kucağıma koydu. "Abla, fotoğraflarının altına neler yazmışlar nasıl görmezsin?" Kaşlarım çatıldı. Fotoğrafı dün gece hemen yatmadan önce atmıştım. Bir gecede kimler, ne yazmış olabilirdi ki? "Ne yazmışlar?" diye sordum telefonumun şifresisin girerken.

"Herkes senin Ozan'ı aldattığını söylüyor. Bu da yetmezmiş gibi Ozan'ın yakın arkadaşıyla yatağa girdiğini ima ediyorlar."

Duyduğum cümleler beynimden vurulmuşa dönmemi sağlarken Instagram'a girdim hemen. Bir sürü bildirim vardı. Hiçbirini umursamadan son attığım fotoğrafı açıp gelen yorumları okumaya başladım. Yazılan yorumlar gözlerimin dolmasını sağlarken sinirle soludum. "Kim uyduruyor bunları ya?" diye sordum kısık çıkan sesimle. O an yanağıma doğru bir yaş süzüldü. Devamı da çeşme gibi akmaya başlamıştı.

"Ben böyle bir insan değilim ki. Asla bu dedikleri şeyler yapmam."

"Biliyoruz." dedi Buse. Ardından bir elini saçlarıma götürüp okşamaya başladı. Gözlerim anında kapanırken dudaklarımın arasından küçük bir hıçkırık firar etti. O yorumları okumak iğrenç hissettirmişti. Yapmadığımı bile bile başka insanların beni hiç olmadığım biri olarak tanıması koymuştu.

"Seni uyandırmadan hemen önce Beyza aradı.
Girip bir mesajlarına bak istersen."

Titreyen ellerimi umursamadan WhatsApp'a girdim. Beyza, Begüm, Yavuz, Tarık... Hatta Alperen bile mesaj atmıştı. Onun yanında anonim de vardı bir de. Ofladım. Şu an hiçbirini okuyacak bir durumda değildim. WhatsApp'tan çıkacakken art arda gelen mesajlarla durdum. Tanımadığım bir numaraydı. Bu da nereden çıkmıştı şimdi?

0532 *** ** **= Dilay, merhaba. Ben eski okuldan Ecrin.

0532 *** ** **= Dün okulda Ozan ve Selin, senin hakkında böyle bir dedikodu çıkarmayı planlıyorlardı. Saf gibi yapmazlar, vazgeçerler diye düşünüp sana haber vermemiştim.

0532 *** ** **= ama yapmışlar.

0532 *** ** **= Okul grubunda dün geceden beri senin muhabbetin dönüyor. Hadi burayı geçtim. Selin ve Aylin sizin okuldan bir iki kişiye de ulaşıp dedikoduyu yaymasını söylemişler. Onlar da yapmış.

0532 *** ** **= Çok üzüldüm. Sen öyle biri değilsin. O yüzden dayanamayıp yazdım sana. Gerçi bir faydası olduğunu düşünmüyorum ama en azından kimlerin yaptığını bil.

Mesajları okuduktan sonra telefonu sinirle yere fırlattım. Ben onlara hiçbir şey yapmamışken bana nasıl böyle bir kötülük yapabilmişlerdi ki?
Üstelik en başından beri beni sırtımdan bıçaklayan onlarken... "Ne olmuş abla, neden sinirlendin?" Buse'nin sorusunu umursamadan yatağımın içine girip pikeyi üzerime çektim.

"Buse, beni yalnız bırak!"

O an çalan zille Buse'nin uzaklaşan adım seslerini duydum. "Allah'ın geri zekâlıları ya!" diye bağırdım pikenin altındayken. Ardından bir hıçkırık daha kaçtı dudaklarımın arasından.
Onların yüzünden okuldakiler beni kötü biri olarak biliyordu. Ama ben öyle biri değildim.

Göz yaşlarım yastığımı ıslatırken ağlamam iç çekişlere döndü. Nasıl hâlledecektim ki bu durumu ben? Bu konuda hiçbir fikrim yoktu. Eğer hâlletmezsem okulda arkamdan konuşulmasına ve de bir sürü kötü bakışa mahruz kalırdım.