GÜZEL KIZ |texting|

6.1

***

"Bence Emir olsun adı."

"O ismi sevmiyorum." dedi babam önündeki kahvaltılıklarla ilgilenirken. Göz devirdim. Kahvaltıya başladığımızdan beri bebek için birçok isim önerisinde bulunmuştuk fakat babam hepsini reddetmişti. "Ama baba sen de hiçbirini beğenmiyorsun." Buse, yakınırcasına konuştuğunda evet dercesine salladım başımı.

"Siz de benim önerilerimi beğenmiyorsunuz ben bir şey diyor muyum?"

"Diyemezsin zaten baba." Konuşmamla bana doğru dönerken kaşları hayretle havalandı. "Allah, Allah nedenmiş o?" diye sorduğunda haklı olmuş olmamın verdiği rahatlıkla cevap verdim ona.

"Çünkü bebeğe kendini ismini koymak istiyorsun da ondan."

"Ne varmış benim ismimde?" Alıngan bir ifadeyle sorduğu soru karşısında duraksadım. Benim, ismine mana bulduğum falan yoktu. Sadece aynı evde aynı ismi taşıyan iki kişinin olması bana göre saçmaydı. "Cevap ver bakalım." dediğinde annem konuşmama fırsat vermeden lafa dahil oldu.

"Bir eve bir Bahadır yeter."

"Var ya eğer o çocuğun adı Bahadır olursa..." Diyerek sözlerine giriş yapan babam, sanki çok önemli bir şey konuşacakmış gibi dirseklerini masaya yaslayıp derin bir nefes aldı. "Ee, o çocuğun adı Bahadır olursa ne olur?" Annemin alayla sorduğu soru karşısında babam tüm rahatlığıyla cevap verdi.

"Ailemizin kalitesi artar."

"Ne?"

"Evet." dedi inandırmak istercesine "Düşünün, Bahadır Öztürk ismini taşıyan iki kişi aynı evde. Kaliteye bak."

"Baba, olmayacak bir şeyin hayalini kurma. Biz, Bahadır olmasını istemiyoruz." diyen Buse, babama kısa bir bakış attıktan sonra telefonuyla ilgilenmeye devam etti. "Bence de." diyerek onayladım onu. Babam da yenilginin verdiği etkiyle omuzlarını düşürüp oturduğu yerde arkasına yaslandı ve dudaklarını büzdü. Güldüm bu hâline. Yeri gelince bir çocuktan farksız oluyordu.

"Aslında ben bir isim düşündüm."

Merakla anneme döndüğümüzde hepimize kısa bir bakış atıp heyecanla konuştu.

"Egemen olsun mu?"

"Egemen." diye mırıldandım kendi kendime. "Egemen Öztürk." Dudaklarımda belli belirsiz bir tebessüm oluşurken heyecanla oturduğum yerde dikleştim. Egemen ismiyle soyadımız birbirine oldukça uyuyordu. "Ben itiraz etmem." dedim heyecanla. Nedense çok hoşuma gitmişti bu isim.

"Egemen Öztürk... Güzel oldu bence."

Buse'nin dediğini annem ve ben onaylayınca babama döndük hemen. Üçümüze kısa bir bakış attıktan sonra burun kıvırıp konuştu.

"Benim ismim kadar güzel değil."

"Ama yine de bu isim olabilir dimi?"

"Yo ben öyle bir şey demedim ki." dedi gayet rahat bir tavırla. Ofladım. İtiraz etmezse bu isim güzel olabilirdi. "Bence itiraz etme." diyen Buse bir elini uzatıp babamın omzuna koydu.
"Hem biz üçümüz de beğendik. İtiraz etsen bile karşı gelemezsin bize." Babam, bir Buseye bir de annemle bana baktıktan sonra ısrarla konuştu.

"Ya Bahadır olsun işte. Hem anlamı da çok güzel."

"Neymiş anlamı?"

Sorum üzerine kısa bir an sessiz kaldıktan sonra bakışlarını kaçırarak cevap verdi.

"Ben de bilmiyorum ama güzeldir bence."