OUTFOXED (Completed)

Chapter 32

A/N Wait... wait... wait... Babala po. Kapag di niyo trip mabitin, please don't read. Hahaha.

Guys I started my konting pangkabuhayan... ito talaga ang pinagkakaabalahan ko kung bakit madalang ang update ko dito. Sana i-like niyo pa rin kahit na mas maging madalang kapag may mga booking inquiries na kayo. Hahahah. Ito nga pala ang link:

https://www.facebook.com/Greenmeadow-Travel-and-Tours-915977508550878/ 

Kung gusto niyong magtravel, domestic man o international, pwede ako ang magbook ng tickets niyo, hotel accomodation at may tour packages din.

Sa ngayon wala pang ingay ang page ko. Free kayong mag-ingay doon pero behave lang po tayo doon kasi walang alam na nagsusulat po ako, maliban sa inyo.

Maghihintay ako. Maraming salamat. 

Ahem... ito na po..... As usual pasilip-silip lang na update ito kaya pagtiyagaan niyo na ang mga errors dyaan. Thank you po.

~~~~~

Walang paglagyan ang hiya ko. Kung pwede pa lang magtago sa ilalim ng mesa, ginawa ko na. Pero paano? It's like giving myself freely to him. And one thing for sure, walang pamalengkeng mangyayari... because I know exactly what will happen next... he will drive me senseless. Isa pa naman sa choices niya ang ilalim ng mesa, di ba? Bahala na ang baha sa baba, tutuyo naman siguro ito kahit walang puno. Titiisin ko na lang ang malunod sa sariling baha kaysa pagbigyan ang sariling kagustuhan gayong simpleng tanong lang kung nasaan siya galing ay hindi niya masagot-sagot.

'Maglakad lang kami ni Ate.' I said out loud as if walang sunog na nangyari. Di niya ako kayang sunugin dahil may parte nga sa katawan ko na lunod sa likido.

Iyon lang at tinalikuran ko siya.

Kahit hindi na siya nakita ng mga mata ko, alam kong namumula pa rin ang buo kong mukha sa hiya. Pero bahala na, I should stand my ground. Grrrr!!! Ang sarap kulamusin ng mukha niya ng halik... este kamay. At di ako titigil hangga't hindi niya aaminin kung saan siya nakatulog kagabi. Pero ang epal ko naman kung ganun. I am pestered, yes, but when there's nothing official between us, it's just so hard to confront him to submission. Really, really hard. And it made me even more pestered.

Is there any much harder than having so much to say yet you choose to keep mum about it because you just have no right? Yeah, "the right". I have no right to ask. I have no right to feel this way, whatever it my heart screams right now... annoyance? Worry? Threatened? Or all of the above? Uggghhhh!!! Wait... I remember something...

I was near the entrance of the main door when that particular something popped out of my head so I turned around to tell him... no, to ask him why he's here when he should be in his office in this time of day. But the moment I did, I find him standing inches away from me. Bushakkk!!! Lutang na nga talaga ako. Di ko man lang naramdaman ang yapak niyang nakasunod sa akin. Nalanghap ko tuloy ang bango niyang nanunuot sa ilong ko. At ang mukha niyang kaaya-aya. Ang mga mata niyang kayang higupin ang buo kong sistema. Ang labi niyang mamula-pula. Ang sarap lang! Grrrr! Nakakagigil! Di ko tuloy napigilan ang sariling lasapin ang sarili kong labi. The instant I moved my tongue out to touch my upper lip, it's the same instant Edward cupped my face and caught my tongue with his own. Ibinalik ko ang aking dila sa loob ng aking bibig para sana mapigilan ang kanyang pag-atake pero huli na ang lahat... dahil sumabay ang dila niya pagpasok ng dila ko.

I tasted his.

And I was pretty sure he tasted mine as well.

Kung nalasahan ko ang toothpaste sa bibig niya, alam kong lasang-lasa niya rin ang kape... ang black coffee na paborito niya. Kaya kung makahigop parang vacuum pump lang. Penge naman ng hangin diyan Edwardo. Konting hangin lang talaga ang tinira. Not even enough for me to breath. He's true to his word kanina... na iba ang nasa isip niyang higupin. Panalo talaga siya palagi, sipping two delicious flavors with one tongue.