OUTFOXED (Completed)

Chapter 17

Hello guys, I'm back! Sorry to keep you waiting. Malamya po ang update na ito kaya humihingi po ako ng pasensya bago niyo ito mabasa.

Also, please read the first book of MesCommunity entitled Twenty. It's a simple gift for Maymay's 20th birthday. Collaboration po iyon ng iba't-ibang writers ng MES (Maymay and Edward's Schriftstellers).... at di ko po lubos akalain na maging isa sa kanila. 😊😊😊

Upon seeing that little black box in his hand, I was ecstatic thinking it's for me and that... and that... he was pleased of my performance?!? Oh well, sa ungol niya kanina, hindi malayong nasatisfy nga siya. Kita niyo, first time ko pa lang nakapagdrive ha, may papremyo kaagad. Hahaha. Gusto kong lumundag sa tuwa pero di ko magawa, wala kaya akong saplot, hellowww!

Ano kayang laman ng box na iyan? Wala pa naman akong hilig sa mga regalo. Gusto niyo? Sa inyo na. Chos! Hehehe.

Nang binuksan niya ang box mula sa pagkakahablot sa kanyang shorts, bumungad ang isang singsing na kumikislap kislap-pa. Shiiiiit!!! It's a diamond ring. Kahit sa malayo, alam kong may angking kagandahan ito. And since it's a diamond ring, sumagi sa isip ko agad-agad ang salitang "proposal". Kung para kanino ay hindi ko alam.

And suddenly it hit me, andito lang pala si Heben sa hotel. Oh noooo!!! Masaya na sana ako pero biglang naglaho.

Malamang... malamang... para kay Heben ang hawak-hawak niyang singsing. Dahil kung para sa akin, e, di sana binuksan niya nang nakaluhod sa harap ko. Kaya kaba at kirot ang nangingibabaw sa puso ko ngayon.

Masarap mag-assume na para sa akin... pero paano kung hindi? E, di babaha na naman ang luha ni Mary Dale. Maimagine ko lang na tatanungin niya ako na... na.... "maganda ba 'to para kay Heben?" Juskolord, ang sakit! Ano kaya ang dapat kong reaction pag ganun? Iiyak? Magwala? Mag-walk-out? Or... magmamakaawa na sa akin lang siya? Wala akong mapili ni isa sa mga choices na nasa isip ko.

Makapag-poker face na nga lang... dapat hindi ipakita na nasasaktan. Kung para sa iyo... para sa iyo. Pag hindi, may darating din na para sa iyo. Motto ko iyan. Motto ng isang taong hindi susuko sa mga kabiguan sa buhay.

Paano kung para naman sa akin ang singsing, kaya ko bang tanggapin? Parang hindi rin. I mean, gusto ko. Gustong gusto. Pero... hindi pa ako ready. Ewan!

Slowly, he made his way towards me.

Lord tabang! Magpakuyap kuyap jud ko kun dili na para ako. Charot!

The more closer he got, the more restless my thoughts turned out.

Nang mga limang pulgada na lang ang pagitan namin, naaninag ko ang marka sa likod ng ring... Carter? Aba brand iyan ng brief ah. They're into ring designing na rin pala? Iba talaga pag mayaman, kahit anong business papasukin, mapalago lang ng sobra ang yaman nila. Biro niyo, mula sa paggawaan ng briefs, nagdedesign na ng ring. Ang tindi! Sana bago man lang sila nagshift into ring designing, gumawa muna sila ng panty na may lock para maprotektahan man lang ang kababaihan... lalo na ang mga babaeng katulad ko na nag-uumapaw ang libido at sa kasamaang palad ay may Edwardong walang humpay ang tibay pagdating sa kama. Wait, never pa kami sa kama ah. Kailan kaya iyon? Parang hindi na darating ang moment na iyon. Nakakapayat ng puso, nakakatuyot ng libido. Goodbye orgasm na ba 'to? Huhuhu.

He moved one step closer... hala at dun ko na nabasa ng klaro ang marka sa ilalim ng takip ng box... CARTIER.... ahhhh Cartier pala, hindi Carter. Di ko maaninag ng husto kanina kasi hindi ako makaconcentrate kung saan titingin, sa singsing ba o sa hotdog niyang paugoy-ugoy.

Wait... wait... wait... Cartier? Di ba may kamahalan iyon?

And then he kneeled..

Shiitt!!!!!