Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 38- laatste hoofdstuk

"Holy fack," zeg ik zacht. "Dat was.."
"Het beste wat er ooit is gebeurd, na jou ontmoeten dan," zegt Stefan grijnzend.
Ik lach. "Dank je," zeg ik, tegen Stefan maar ook in mijn hoofd tegen Sam.
"Graag gedaan, Rose" hoor ik van beide terug. Ik glimlach en buig me weer naar Stefan.
-

{Pov Stefan}

Langzaam open ik mijn ogen. Een fel licht zorgt dat ik mijn ogen gelijk weer dichtknijp. Een gaap rolt over mijn lippen en ik rek me uit. Ik stoot met mijn hand tegen iets aan. Nog een beetje slaperig draai ik me weer om.
"Je bent wakker," hoor ik een zachte stem vlak naast mijn oor fluisteren. Meteen komt er kippenvel op mijn armen. "Hmm..." mompel ik met een zware ochtendstem. Ik voel Rosalie's lippen bij mijn oor. "Vandaag is de dag.." fluistert ze zachtjes. Ik draai me naar haar om. "Ja ik weet het.."
Ik open mijn ogen weer en kijk recht in de rode ogen van mijn meisje. Rosalie was eerst bang dat ik door de rode kleur zou afschrikken, maar ik vind het juist aantrekkelijk. Het is de beste oogkleur voor haar. Rood. Een felle kleur, maar ook de kleur van de liefde. Rose kust mijn lippen heel even en trekt zich dan terug. "Opstaan, luilak,"
"Dit is de laatste keer dat ik lekker in mijn warme bed kan liggen.." mompel ik zacht. Shit hé. Dat klinkt echt.. Raar! Rosalie kruipt even tegen me aan. "Je bent lekker warm," mompelt ze.
"Geniet er nog maar even van," zucht ik en ik sla mijn armen om haar heen. Rosalie nestelt zich tegen me aan. In het begin vond ze het nog moeilijk, zo dicht bij me te zijn, maar nu kan ze er gewoon tegen. Ik zucht zacht. "Doet het pijn?" fluister ik schor.
Rosalie knikt. "Verschrikkelijk veel pijn.. Alsof je door een hel gaat. Je voelt het gif overal, alsof je in brand staat,"
Ik ril even. "Klinkt als een van de verschrikkelijkste dingen die er bestaat.."
"Het valt.. Redelijk mee.. In vergelijking met wereldrampen, moorden, kanker.."
Ik druk mijn hand op haar mond. "Ja, stil maar. Genoeg ellende in de vroege ochtend. Ik ga iets eten,"
"Ik help je," zegt Rosalie. Ze rent de kamer uit om ontbijt te halen. Ik haat het dat ik zo afhankelijk van haar ben. Gelukkig liggen mijn kleren naast me, en kan ik die wel zelf aan doen.
Ik strek mijn hand uit naar de zwarte joggingbroek en trek hem naar me toe. Terwijl ik hem aantrek denk ik een beetje na over mijn toekomst. Ik word een vampier. Over twee dagen word ik wakker als de meest sterke, snelle en slimste soort jager. Wat ga ik doen als ik wakker word? Zal ik meteen bloed willen? Of zal ik eerst heel romantisch Rose in mijn armen nemen en dat soort dingen die in vampier boeken staan? Ik hoop het laatste. Ik hou van Rose, en ik wil haar nooit meer kwijt. Ze is mijn alles. Ze is lief, leuk, grappig, knap, schattig, ze lach lief.. Ze is perfect, ookal heeft ze dat niet door. En het aller fijnste van alles is dat ik haar mijn meisje kan noemen. Het meest perfecte meisje op aarde, is van mij.
Ondertussen is mijn broek al aan. Nu mijn shirt nog. Ik pak een donkergroen, strak t-shirt met witte letters erop. Iets met Boston ofzo. Niet dat het me echt iets boeit ofzo. Ik trek hem aan rn leun achterover tegen het bed. Ik sluit mijn ogen, heel even. Dan voel ik een zachte windvlaag naast me. "Rose?" vraag ik, te lui om mijn ogen open te doen.
"Nee, Sam," hoor ik Sam's stem. Ik open eerst één oog, maar open ze dan allebei. "Hey man!" zeg ik. "Wat is er?"
"We moeten nog even één dingetje bespreken voordat we je bijten,"
"En dat is?" vraag ik nieuwsgierig.
"Wie bijt je?" vraagt Sam simpel.
Ik open mijn mond, en klap hem dan weer dicht. "Geen idee," zeg ik dan.
"Wist ik al," zegt Sam. Ik hoor de deur open- en dichtgaan en Rose verschijnt met een dienblad op mijn bed. Ze geeft het die blad aan mij. "Dankje, Bloemetje," zeg ik terwijl ik het aanpak en op mijn schoot zet.
"Graag gedaan," zegt ze glimlachend terwijl ze kijkt hoe ik één van de twee croissantjes pak en besmeer met nutella. Sam kucht. "Heb je gehoord wat we net zeiden, Rose?"
"Deels. Iets over wat jij wist?"
"We hadden het erover wie Stefan gaat bijten,"
Rosalie knikt langzaam. "Goede vraag,"
Ik geniet stil van mijn laatste ontbijt terwijl Sam en Rosalie in discussie gaan. Nooit meer zal ik deze lekkere croissantjes eten..
Ik word opeens in mijn zij geport. Ik kijk verstoord op naar Rosalie. "Wat?"
"Je moet even opletten! Dit gaat over jou!"
"Mag ik niet even genieten van mijn laatste maaltijd?" vraag ik verontwaardigd. Meteen knuffelt Rose me. "Tuurlijk mag dat!"
Ik grijns terwijl ik de Nutella van mijn vinger aflik. Sam glimlacht zwakjes naar me. Er valt een stilte terwijl ik mijn laatste croissantje opeet. Ik zucht tevreden nadat ik ook nog eens een glas verse jus d'orange heb gedronken. Sam en Rosalie glimlachen naar me.
"Wat?" vraag ik ongemakkelijk.
Rosalie drukt een kus op mijn wang. "Niets, lieverd. Je bent lief,"
Ik druk en kus op haar lippen en laat haar dan los. "Oké, wat willen jullie? Mij maakt het niet zoveel uit,"
Rose kijkt me een beetje beteuterd aan. "Ik dacht.. Laat maar.."
"Wat is er, lief?" vraag ik terwijl ik mijn hand op haar knie leg.
"Nou.. Ik dacht.. Ik bijt jou omdat.. Nou ja.." Rosalie wiebelt ongemakkelijk heen en weer.
"Ik snap het," zeg ik.
"Ja ik ook wel, alleen.. Stel dat Rose zich laat gaan? Door jou bloed? Ik heb ergens gehoord dat dat wel eens gebeurd bij 'geliefden'"
Ik kijk naar Rose. "Zou jij mij ooit opeten?"
"Néé!" zegt Rosalie verontwaardigd.
"Nou, dan zou ik graat willen dat Rosalie me bijt,"
Rosalie kruipt tegen me aan. "Graag," zegt ze.
Sam knikt. "Oké. Stefan, maak jij je klaar dan?"
"Ja." Ik klim uit mezelf in de rolstoel. "Tot zo,"