Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 12- de film

Weer een nieuw hoofdstuk! Ik heb inmiddels 1.33 k reads. Dankjulliewel! Als je ook een boek aan het schrijven bent en je hebt het gevoel dat het noet lekker loopt, ga lekker door met schrijven!! Ooit heb je ook 1000 reads x
-

"Bloemetje?" Hoor ik Sam zeggen. We draaien ons om naar de deur. "Hahahahahaha, noem jij Rose een bloemetje?" Hij loopt naar de bank toe.
"Ja, lief hè?" zeg ik terwijl ik Sam recht in zijn ogen aankijk.
"Hm. Nou nee. Eerder iets te lief," zegt Sam nors.
"Niet leuk gehad, Sam?" Vraag ik.
"Nou, dat wel, alleen ik ben een vreemde geur op het spoor gekomen."
"Wat dan?" Vraag ik verbaasd.
"Ik weet het niet. Maar het voelt niet goed."
-
"Mam, pap? Ik ben thuis!" Ik gooi mijn schooltas op de grond.
Ik ben net terug van school. Het is een week geleden dat ik bij Stefan en Sam heb gelogeerd. Er is geen nieuw nieuws over de dode man verschenen.
"Rosalie?" Hoor ik Dealorian roepen.
Ik loop naar de woonkamer. "Hey Dealor." Ik geef haar een kus op haar wang. "Hoe gaat het?"
"Gaat wel. Rose? Heb je die nieuwe jongen gezien!?" Zegt ze terwijl ze haast zit te stuiteren op de bank.
Ik pak een tijdschrift. En begin er een beetje in te bladeren. "Wie, Stefan?"
"Ja! Ken je hem?" Vraagt Dealorian.
"Ja," zeg ik.
"Hij is zo knap!"
"Hmhm.." Zeg ik.
"Weet je wat Evi zegt?"
"Nou?"
"Dat zijn broer iets te maken heeft met die moord,"
Ik kijk met gefronste wenkbrauwen op. "Die moord van deze week?"
"Ja, die,"
"Dat is echt het raarste wat ik ooit heb gehoord. Stefan heeft niet eens een broer,"
"Oh, nou dat wist ik toch niet," zegt Dealorian beteuterd.
Dan gaat de bel. Ik sta op en loop naar de deur. Ik open hem.
"Hey Stef!" Zeg ik. Stefan leunt tegen de deurpost aan. "Hey Bloemetje,"
"Kom binnen!" Zeg ik. Ik stap achteruit. Samen lopen we naar de woonkamer.
"Wil je wat drinken?" vraag ik.
"Nee Dankje." Zegt Stefan.
Ik kijk even naar Dealorian die met een verbijsterde blik naar Stefan kijkt. "Dealor, dit is Stefan. Stefan, dit is mijn zusje Dealorian."
Stefan steekt zijn hand op naar Dealorian. "Hey,"
Ze zwaait aarzelend terug. "Hi,"
Ik pak Stefan bij zijn hand en neem hem mee naar boven. Ik open mijn kamer deur. "Nou dit is mijn kamer,"

POV Stefan

Ik kijk de kamer in. Het is een vrij grote kamer. Een kant van de muur is blauw, de andere vier muren helder wit. Ik zie een tweepersoonsbed staan met van die witte ijzeren versieringen. Aan de andere kant van de muur staat een grote zwarte tv op een kastje. Daarnaast staat een bureau met een laptop en een lampje. Aan de linkerkant van de kamer staat een grote eikenhouten kledingkast met ouderwetse deurknoppen.
"Welke film wil je kijken?" Vraagt Rosalie. Ze staat bij een kastje dat aan de muur hangt. Er zitten wel en stuk van 50 tot100 dvd's in.
"Euh.. Maakt niet zoveel uit. Het liefst horror ofzo," zeg ik lachend.
"Horror?" Vraagt Rosalie. Ze pakt een dvdhoesje eruit en laat hem aan me zien. Er staat een bloederige man op met een mes door zijn hoofd.
Ik knik goedkeurend. "Oké, die ziet er goed uit,"
Ik plof op Rosalie's bed en ga op mijn buik met mijn hoofd naar de tv liggen. Rosalie gaat naast me in kleermakerszit zitten.
Ze drukt op een afstandsbediening en de film begint. "Als je bang bent moet je het zeggen. Ik bescherm je wel," zeg ik nog snel. Ik hoor Rosalie zacht grinniken.
"Zal ik doen," zegt ze.

Twee uur later ligt Rosalie gierend van het lachen op het bed. "Hahahahaha! Jou gezicht toen die.. Hahahahaha!" Ze komt bijna niet uit haar woorden van het lachen.
Ik zit er grinnikend bij.
"En jij dacht dat ik báng werd!" Schatert Rosalie
Ik begin nu ook te lachen. "Dat zou erg logisch zijn, aangezien meisjes eerder bang worden dan jongens,"
"Wat? Meen je dat nou serieus?" Zegt Rosalie lachend. "Nou, je hebt mij anders niet zien schrikken, maar ik jou wel!"
"Ik schrok niet." Zeg ik quasieboos.
"Oh nee?" Zegt Rosalie grijnzend. "Is dit geen schrikken?" Ze schiet overeind met haar handen op haar wangen en haar mond open. Haar ogen staan wijd open. Ze laat zich daarna weer lachend vallen.
Ik geef haar een duwtje. "Hahaha," zeg ik sarcastisch.
"Oké, je schrok niet. Ook goed." Rosalie en ik lopen de kamer uit. Rosalie lacht nog steeds. Door haar moet ik ook weer lachen.
We komen de woonkamer in.
"Wil je wat drinken?" vraagt Rosalie.
"Ja, cola graag,"
Rosalie pakt een glas en opent de koelkast om cola te pakken. Ze schenkt de cola in het glas en geeft hem aan mij.
We leunen tegen het aanrecht. Ik drink met een paar grote slokken mijn cola op.
"Was het gezellig?" Hoor ik Rosalie's moeder vragen.
Rosalie schiet weer in de lach. "Ja en heel eng, hè Stefan?"
Ik rol met mijn ogen. Ik zet het inmiddels lege glas cola op het aanrecht. "Bedankt voor de film en de cola mevrouw," zeg ik tegen Rosalie's moeder.
"Graag gedaan jongen. Kom maar weer gauw langs!" Zegt ze moederlijk terug.
Ik knik. "Graag,"
Rosalie en ik lopen naar de hal. Ik pak mijn leren jas van de kapstok en doe hem aan. Rosalie houdt de deur open. Ik geef haar en kus op haar wang. Haar wang voelt koud maar zacht aan.
"Bye bloemetje," zeg ik.
"Dag Stef," zegt ze terug. Ik loop de deur uit naar mijn fiets. Grind knarst onder mijn voeten. Ik haal mijn fiets van het slot en zwaai mijn been over het zadel. Ik fiets weg.
Halverwege de weg gaat mijn telefoon. Ik vis hem uit mijn broekzak.
"Met Stefan?" Zeg ik terwijl ik mijn mobiel tussen mijn wang en mijn schouder klem.
"Yo Stef, met mij," hoor ik een bekende stem zeggen.