Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 15- drinken

x hey! Ik had gehoord dat vampiers geen spiegelbeeld hebben (ik wist wel wel hoor, kijk maar naar The vampire diaries) , dus ik dacht, Rose en Sam hebben wel een spiegelbeeld, maar alleen vampiers zien dat. Okki? Veel plezier met lezen x
-
Lottes gesnik wordt steeds minder en na een tijdje stopt het. Ik geef een kus op haar kruin. "Gaat het?" vraag ik zacht.
"Wel beter.. Dankje Stefan," zegt ze terwijl we elkaar loslaten.
"Geen probleem," zeg ik terwijl ik naar haar glimlach.
-

-------------------------------------------------------Rosalie--------------------------------------------------------

Heerlijk dit! Ik pak Sam's hand en trek hem mee door het bos. We vliegen bijna over de paden, zo snel gaan we. "Wedstrijdje?" Vraag ik aan Sam. Sam grijnst naar me. "Ik win toch,"
"Ha! Let maar eens op!" ik kijk hem even aan en knipoog. "Tot waar?"
"De afgrond. Wie het eerst beneden is,"
"3.. 2.. 1.. GO!!"
We rennen tegelijk iets harder. Ik moet dit winnen! schiet er door mijn hoofd. Als Sam wint krijg ik dat nog jaren te horen. Ik probeer nóg harder te rennen. Ik beeld me in dat mijn ouders en Dealorian boven de afgrond hangen. Ik schiet zo snel als ik kan tussen de bomen door, met Sam achter me. Ik kijk achterom. Sam rent 30 centimeter achter me. Ik grijns naar hem.
"Wie het laatst lacht lacht het best!" Zegt Sam.
Ik kijk snel weer voor me. Vogels kwetteren, voordat ze in hun nest kruipen, hun laatste lied voor vandaag. Ik snuif. Ik voel me echt zo'n wit paard uit een sprookje. Mijn haren wapperen en wind blaast langs me heen. Beter kun je je niet voelen, toch? Ik bedoel, dat vrije gevoel.. Het gevoel dat je alles en iedereen aankan.. Dat je hier gewoon mag lopen! Op de aarde, de enige planeet met leven. Ik lach in mezelf en schud mijn hoofd. "Wat?" vraagt Sam.
Ik kijk achterom. "Ik leef nog! Ik mag hier gewoon lopen!"
"Je bent gek!" zegt Sam.
"Nee, ik ben gewoon blij!"
Sam schud lachend zijn hoofd.
Ik ruik dat we bijna bij de afgrond zijn. Ik weet niet echt precies hoe ik dat kan ruiken, maar het ruikt naar.. Rots en ijzer ofzo.. Een beetje helderder. Sam heeft me ondertussen bijna ingehaald. Hij is nu naast me aan het rennen en zit me stiekem de hele tijd uit te lachen, maar ik kan gewoon niet harder rennen denk ik. Maar wie niet sterk is moet slim zijn. Als we vlak voor de afgrond zijn pak ik een groot rotsblok van de grond en spring tegelijk met Sam het ravijn in. Sam kijkt me verbaasd aan als ik sneller naar beneden val dan hij, omdat ik zwaarder ben door dat rotsblok. (A/n s(n)orry voor die kromme zin...). Vlak voordat ik op de grond val gooi ik het rotsblok met alle kracht die ik heb weg. Het komt met een snoeiharde knal tegen de grond. Ik val op mijn rug tussen de natte varens maar dat maakt niet uit. Sam land 5 seconden na mij naast me. "Ghéhéhéhé.." zeg ik terwijl ik hem triomfantelijk aankijk.
Sam kijkt me met een dodelijke blik aan.
"Wie het eerst lacht lacht het best!" Zeg ik. Sam gromt een beetje.
Ik sta op, pak zijn hand en trek hem overeind. "Kom op! Waii Goann noorr huus!" zeg ik.
Sam schiet in de lach. "Loaten wai da doon!"
Ik schiet in de lach en begin achteruit te rennen. "Kom op slome!" Ik draai me om, maar ik zie nog net dat Sam lachend zijn hoofd schud.

Ik gooi de deur met een knal open. "Hey guys!" roep ik door het huis. Ik loop de woonkamer in en zie dat Stefan en Lotte tv zitten te kijken. Lotte heeft haar hoofd op Stefans schouder en Stefan heeft een arm om haar heen geslagen. Ik voel een vreemd gevoel in mijn buik.
Ho. Wacht. Dat was geen jaloersie hoor! Ik vind Stefan niet leuk hoor! Echt!
"Hey!" zegt Stefan terwijl hij naar me kijkt. Ik lach naar hem. "Hoi! Alles... Eh.. Alles goed hier?"
Ik kijk nadrukkelijk naar zijn arm die over Lotte heen ligt. Stefan kijkt me met zo'n Haha-wat-grappig-maar-niet-heus blik en laat haar los.
Ik steek mijn tong uit. "Willen jullie nog wat drinken?" vraag ik aan Stefan en Lotte. Lotte staat op. "Ja, ik pak het zelf wel," ze glimlacht naar me.
"Neem ook bier voor mij mee!" zegt Stefan.
Lotte en ik lopen naar de keuken. Ik pak een blikje bier voor Stefan en een glas voor Lotte. Zelf pak ik, zoals altijd, niets.
"Rose?" hoor ik Lotte voorzichtig vragen. Ik draai me naar haar om. "Ja?"
"Het is misschien raar om te vragen, maar sinds ik hier ben heb je weinig gegeten, eigenlijk helemaal niets. En drinken ook niet. Hoe komt dat? Ben je ziek ofzo?"
Mijn gezicht betrekt. Kut. Ik was even vergeten dat het er raar uit ziet als ik niets eet.. Dan tover ik een neppe glimlach tevoorschijn. "Nee, ik ben, gelukkig, niet ziek. Ik lust geen chips ofzo, daarom eet ik het ook niet. En ik wou net een fles cola pakken, die ligt in de kelder," ben ik even blij dat ik niet rood kan worden.
"Ik haal het wel voor je," zegt Lotte en ze loopt naar de kelder.
"Kut, Sam! Lotte heeft door dat we niets eten!" Zeg ik.
"Ik hoorde het. Ik wist niet eens dat je geen chips lust," plaagt hij.
Ik besluit niet meer te antwoorden want Lotte komt binnen met een fles Coca Cola light.
"Dankje!" zeg ik terwijl ik haar glimlachend aankijk. "No problemo!" lacht Lotte. Ik denk dat ik haar wel mag.

Stefan kijkt naar mijn glas cola en dan naar mij. Hij kijkt me bevreemd aan. Ik geef het flesje bier aan hem. Onze vingers raken elkaar even en een stroomstoot vliegt over mijn rug. Ik trek snel mijn hand weg. Snel, maar in een normaal mensentempo, ga ik tegen de bank op het kleed zitten. Ik neem een slok cola. Gedverdemme.. Ieuw! Jak! Wat heb ik hier ooit lekker aan gevonden? Het smaakt naar.. vloerkleed.. Nee, dat niet. Gewoon smerig. Ik moet thuis wel gewoon eten, maar dat heeft niet echt veel smaak meer omdat ik het ben gewend. En ik drink zo'n beetje alleen water, dat heeft toch geen smaak.
Sam heeft ondertussen ook een paar slokken bier genomen. "Gadverdamme!"
Ik doe mijn best om niet te lachen. "Arme wij!"
"Ja! Wat is dit smerig! Hoe heb ik dit óóit lekker kunnen vinden?"
Ik schiet in de lach. Lotte draait zich naar me toe. "Wat?" vraagt ze. Ik kijk haar even verbaasd aan. Ik heb net toch niet hardop gelachen? Nee, zo dom ben ik niet,
"Je lachte net," zegt Lotte terwijl ze me lachend aankijkt.
Oh. Ik ben dus wel zo dom.. "Oh.. Ik zat opeens te denken aan... Iemand op school.." bedenk ik snel. Er valt een awkward stilte. Ik drink snel mijn glas leeg, maar ik moet moeite doen om het niet uit te spugen.

-

En, en? Hoe vonden jullie dit stukje? Comment en vote please?
Hiernaast nog een nieuw stukje vanuit Stefan.. Heel veel plezier.. *geheimzinnige lach...*