Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 24- ohnee.. Niet James!

Heeii,
Ik wou even vragen of jullie niet een woord per comment willen invullen. Het is namelijk best jammer als je ziet dat er 14 comments zijn en dat er dan eigenlijk maar één is.. :(

Sorry voor dit late stukje maar ik had geen WiFi dit weekeind :|

Ik bedank de lezers van London Love namens mijn vriendin (MarloesxBoek). Ze heeft 89 reads in drie dagen geloof ik. dankjulliewel!
xSara

-
Het doet me pijn om te horen dat het slecht gaat met Rosalie. Ik mis haar. Ik mis Lotte. Ik..als Dealorian mij niet had gekust was Rose niet boos geworden en had ik Lotte kunnen beschermen.. Ik had zoveel kunnen doen wat ik niet heb gedaan.. Ik haat mezelf... Ik zucht diep en loop naar buiten.

-

{Pov Rosalie}

Ik zucht en ga op de bank zitten. Ik irriteer me aan James, die de hele tijd loopt te zeuren voor bloed. Hij krijgt het gewoon niet. Punt. James is echt een griezel. Zijn glimlach is eng, zijn stem is eng. Zijn gezicht is eng en hij doet me denken aan Stefan. En dat is al helemáál eng. Ik mis Stefan. Het doet echt pijn hoe erg ik hem mis. Zijn stem, zijn lach, zijn geur, de geur van zijn bloed, zijn warmte... Nu komt hij niet meer. En dat is mijn schuld. Als ik niet zo boos was geweest, was Stefan niet weggegaan, waren we met zijn alle thuis geweest en was Lotte niet vermoord door James. James.. Ik huiver even. Alle woorden die hij gebruikt.. Daar is bijna over na gedacht. Gelukkig is hij nu stil. Ik trek mijn benen op. Het is tijd om even over een plan na te denken. Hoe zorgen we dat James doodgaat.mof eigenlijk gewoon verdwijnt van de aardbol. Ik haal even diep adem. Jakkes, knoflook geur. Wacht.. Knoflook..? Mijn hoofd schiet omhoog. Knoflook! Dat is het! Hoe ga ik dit doen? Ehm even denken.. Ik moet zorgen dat James knoflook binnen krijgt. Veel knoflook. Maar het is een beetje raar om nu naar hem toe te lopen met knoflook en te zeggen: 'hey James, maat. Ik weet dat we samen niet zulke goede tijden heb gehad. Daarom is het beter dat jij verdwijnt. Als jij nou even deze knoflook opeet, dan ga je dood en dan is mijn plan geslaagd,' nee dat zou een beetje raar worden. Maar hoe moet ik het dan doen? Ik hoor Sam thuiskomen en even later voel ik zijn arm om mijn schouder. "Hey,"
Ik antwoord niet. Sam haalt zijn arm van mijn schouder. "Sorry,"
Ik kijk hem emotieloos aan. "Geeft niet, Sam," ik pak zijn hand en leg zijn arm weet om mijn schouder. Sam grinnikt maar wordt dan weer serieus. "Rose, gaat het?"
"Ja, hoor, met jou?"
"Rose? Nu even serieus. Je mist hem hè?"
Ik kijk even op en zie een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht. "Ja.. Ik mis hem echt heel erg. Ik wist niet.. Ik wist niet dat dat kon. Het lijkt alsof er een stuk uit mijn lijf weg is gerukt,"
Sam drukt me tegen zich aan. "Het komt goed. Ik weet het zeker,"
Het is even stil. Ik hoor de klok tikken en in de verte het zachte geruis van de auto's. Auto's doen me sinds kort denken aan James. Snel, vervelend en dodelijk. Ik haat hem. Ik haat hem met heel mijn hart. Zijn stem, zijn bewegingen, zijn gezicht.. Maar eigenlijk vooral het gevoel van herkenning die hij me geeft. Ik weet niet wat het is, maar zijn stem herken ik. Net zoals zijn gezicht. Ik kan mijn vinger er even niet opleggen. Maar ik ben natuurlijk doorgedraaid. Het is me vast teveel geworden. Stefan, Lotte, James.. Ik zucht even. Sam kijkt me onderzoekend aan. "Rosalie? Ik moet je iets vertel-" begint hij maar ik onderbreek hem. "Sorry Sam, maar ik ga naar huis,"
"Rose, wacht! Het gaat over Stef-"
Ik bijt op mijn lip en doe mijn hand over zijn mond. "Niets over Stefan.. Alsjeblieft. Ik hoef niet te horen dat je hem zoenend hebt gezien met een knap meisje. Ik hoef niet te horen dat hij gewoon verder leeft. Het kan me niet schelen, Sam. Ik krijg hem er toch niet voor terug,"
Ik voel Sam's warme adem op mijn hand. "Mwaar wik zwag wem!"
Ik trek mijn hand terug. "Ik zag hem ook. Als mijn ideale vriendje. Maar dat is hij niet en dat word hij niet dus ik-"
"Rosalie stil alsjeblieft!" roept Sam wanhopig.

{Pov Stefan}

Ik zucht en steun met mijn hand onder mijn kin. Ik neem een slok van mijn bier. Een serveerster komt mijn kant opgelopen.
"Kan ik uw bestelling opnemen?" vraagt ze. Ik kijk haar aan. Dan bedenk ik me dat ze antwoord verwacht. "Oh eh. Ja. Vooraf graag het knoflook brood en als hoofdgerecht de" ik kijk even wat ik als eerst op de lijst zie staan. "Spaghetti carbonara,"
Het meisje knikt en krabbelt het op een blocnote. "Heeft u nog drinken gewenst?"
"Nee dank u, misschien later," zeg ik beleefd. De serveerster knikt en loopt weg. Ik zucht. Eigenlijk zou ik hier niet zo alleen moeten zitten. Ik had hier met Rosalie moeten zitten. Ik besluit om na het eten langs te gaan. Ik word nu al zenuwachtig. Stel dat Sam gelogen heeft en
dat ze me niet mag? 'Kom op Stefan, denk eens na. Waarom zou ze jou mogen? Noem eens één goeder reden waarom ze je zou mogen.' zegt een stemmetje in mijn hoofd.
(Dik gedrukt is de stem, schuin is wat Stefan denkt)
Nou, ik.. Eh..
Ja?
Soms ben ik wel aardig?
Fout.
Nou, dan.. Ik.. Eh...
Zie je wel? Je bent niets waard. Ik zei het toch? Ik heb altijd gelijk. Sukkel.
Hou op en ga alsjeblieft weg!
Als jij stopt met denken dat Rosalie je mag. Of denken dat ze zelfs, te grappig, verliefd op je is.
Deal.

Daarna is de stem weg. De serveerster komt eraan met mijn voorgerecht. Ze zet een warm bord met het knoflookbrood met een sierlijke draai op tafel en glimlacht naar me. "Had u nog wat drinken gewenst?"
"Nog een biertje, alsjeblieft," ik knipoog naar haar. Als Rosalie me toch al is vergeten, kan ik dat beter ook doen. De serveerster giechelt even. "Natuurlijk, meneer,"
"Zeg maar Stefan," zeg ik.
"Chanel," zegt ze terwijl ze naar me knipoogt. Dan loopt ze weg, wiebelend met haar kont. Ik snij een stukje van het brood af en steek het in mijn mond. De serveerster, ik bedoel Chanel, was best knap. Nee Stefan, je weet ze dat niet was. Geef gewoon toe dat je Rosalie leuk vindt.
Ik kauw even op het brood en slok het dan door. Hm, best lekker.

Ik zucht tevreden en schuif mijn bord een beetje van me af. Ik leg mijn bestek op mijn bord en wenk Chanel. Ze komt dribbelend op haar hoge hakken naar me toe.
"De rekening alstublieft," zeg ik. Chanel glimlacht. "Zo als u wenst,"
Ik haal even diep adem. Ik bol mijn wangen en laat daarna de lucht er weer uit. Chanel komt er weer aan gewiebeld. "Haii Stefan! Kijk, hier is de rekening. Wil je contant betalen of pinnen?"
"Pinnen alsjeblieft," zeg ik beleefd.
Chanel pakt de pinautomaat (a/n hahaha dat klikt als pinau tomaat ofzo xD) uit haar schort en geeft hem aan mij. Ondertussen blijft ze me aankijken. Ze buigt naar voren zodat ik een ehm.. Goed uitzicht kijk op haar eh.. Voorgevel. Ik vind het nogal gênant. Ik pak hem aan en steek mijn pasje erin. "Je mag Hem ook ergens anders in steken," Chanel kijkt me met rode wangen aan. Gadverdamme... Gádverdamme wat een slet! Ik kan mijn lachen bijna niet inhouden. "Haha" zeg ik droog. Nadat ik mijn pincode in heb getypt en heb betaalt sta ik op en schuif mijn stoel aan. "Fijne avond," zeg ik.
Chanel kijkt me pijnend aan. "Jij ook," zegt ze en dan loop ik weg. Zo. Op naar Rosalie.

{Pov Rosalie}

"Rosalie.." kreunt James.
"Néé," zeg ik snibbig,
"Alsjeblieft! Geef me bloed! Please? Ik smeek het je!"
Ik zucht en bijt even op mijn nagels. "Nope. Volgends mij heb je al genoeg bloed gehad. Mensenbloed. Ik snap echt niet hoe je dat ooit heb kunnen doen. Maar dat zal aan mij liggen,"
James kijkt me met ogen vol haat aan. "als ik hier uitkom pak ik je zusje!" gromt hij.
Ik voel een rilling over mijn rug gaan. "Ik heb geen zusje," zeg ik stug.
"Nee? Is Dealorian een jongen dan?"
"Blijf met je poten van haar af,"
"Ze lijkt me een goede vampier, little girl,"
Ik kijk met een ruk op. Nee. Nee nee nee. Please! God laat het niet waar zijn...

*flashback Rosalie*

"Niet zo slim hè Little Girl"
Ik draaide me om en zag een jonge man van rond de 25. Hij had een opvallend bleek gezicht. "Wat bedoelt u?" Vroeg ik, terwijl ik mijn ogen iets dichtkneep. Ik keek om me heen naar een stok. Ik zag alleen kapotte wijnflessen.
"Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet." Grijnsde de man. "Hoe heet je?"
"Waarom wilt u dat weten?"
"Omdat ik me in jou interesseer."
"Waarom?"
De man kwam in een snelheid die te snel voor een mens was naar me toe. Maar ik mocht van mezelf niet weglopen. Iets in me zei dat ik moest blijven staan. De man streek met zijn duim over mijn wang. "Omdat jij een goede vampier zou kunnen zijn."
Ik schrok, maar ik probeerde het niet te laten merken. "Oh ja?" Ik pakte een kapotte flessenhals.
De man knikte. "Zeker weten."
"Rosalie." Zei ik.
"Wat?"
"Mijn naam??"
"Oh ja. Ik" de man sloeg zichzelf op zijn borst. "Ik Ben James. Vampier, weet je."

*einde flashback*

Ik sla een hand voor mijn mond. "Oh god. Oh nee.." fluister ik. Sam staat opeens naast me. "Rose? Rose wat is er? Heeft hij iets gedaan?" hij kijkt woedend naar James.
"Sam! Sam hij is., hij heeft me gebeten!" fluister ik.
"Nu? Dat kan toch niet? Hij zit toch goed vast?" Sam kijkt ongelovig naar het tralies met knoflook.
"Nee, Sam. Hij heeft me tot een vampier gemaakt,"

-
Haii mijn little vampires!
Lang stuk voor jullie! Ik was WiFi loos dit weekeind dus ik kon niets schrijven :(
Maar ja. Comment Please! Xx