Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 14- Lotte

Opeens hoor ik een deur dichtvallen en ik hoor wat stemmen. "Hé Bloemetje, ik hoor hem volgens mij al thuiskomen,"
"Oh, mooi zo!"
Op dat moment komen twee mensen de kamer in. Mijn mond valt open als ik zie wie het zijn.
-


--------------------------------------------------Stefan----------------------------------------------------


"Lotte!?" zeg ik verbaasd. Het meisje draait zich om. "Stefan! Wat... Wat doe jij hier?"
"Dat kan ik beter aan jou vragen," ik keer me naar Sam. "Waarom neem je mijn ex-vriendin mee naar huis?!"
Sam kijkt met open mond van mij naar Lotte en terug. "Jij en Lótte? Waren jullie samen? Man, als ik dat had geweten!"
Ik draai me met een ruk om en loop naar de keuken. Ik hou mijn mobiel tegen mijn oor. "Rose.. Rose, Sam is thuisgekomen met mijn ex-vriendin..." zeg ik terwijl ik met een klap de deur dicht gooi.
"Ouch, pijnlijk," zegt Rosalie. "Hoe komt hij daar dan aan?"
Ik schud mijn hoofd terwijl ik vermoeid met mijn hand over mijn gezicht wrijf. "geen idee. Ik weet alleen dat ze nu weg moet,"
"Wat dan? Oh ja.. Zij is toch dat meisje waardoor jij het bos in bent gegaan?"
Een rilling trekt even over mijn rug. Ik denk terug aan die avond.

*flashback*

Ik loop met grote stappen door het bos. Hoe kan ze?! Hoe kan ze me dit aan doen? Wat heb ik haar gedaan? Doordat het donker is val ik over een grote tak. Ik val midden in een hoop bladeren. Damn! Kan nou helemaal niets goed gaan vanavond? Eerst tref ik Lotte zoenend aan met een of andere brulaap en nu dit.. Ik spuug een blaadje uit. Ik voel dat mijn knie open is gegaan. Ik ga met mijn hand over mijn gescheurde broek en hou daarna mijn hand in het flauwe maanlicht. Op mijn hand zit bloed. Opeens hoor ik een grom. Ik draai me om en zie een iets met een flits door de lucht springen. Ik geef een schreeuw als ik een helse pijn bij mijn hals voel. Kronkelend probeer ik weg te komen maar het beest, of wat het dit afschuwelijk sterke wezen ook mag zijn, is te sterk en dwingt me te blijven liggen. Ik geef nog een zwakke schreeuw en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

*einde flashback*

"Stefan?" vraagt Rosalie bezorgd.
"Oh eh.. Ja sorry.. Ik zat even te denken. Maar je hebt gelijk. Het is dat meisje,"
"Blijft ze bij jullie vanavond?"
Vanavond? Ik kijk op mijn horloge. 20:07. Nu al? "Nou, ik hoop het niet. Dat zou nogal awkward worden denk ik," opeens gaat de deur open en komt Sam binnen. "Hé Rosalie, bedankt voor het luisteren en helpen. Ik moet ophangen. Ik stuur je nog wel een berichtje vanavond," zeg ik.
"Graag gedaan, Stef. Je weet dat je me altijd kan bellen als er iets is. Succes vanavond,"
"Dankje, bye bloemetje,"
"Dag Stef," zegt Rosalie en we hangen op. Ik leun tegen het aanrecht en sla mijn armen over elkaar heen. "Zo,"
Sam zucht. "Stefan, serieus man, ik wist niet dat Lotte je vriendin is,"
"Was,"
"Oké, was," Sam komt naar me toe gelopen.
"Zijn jullie.." ik kuch even, "samen?"
Sam schiet in de lach. "Nee! Maar ze blijft wel slapen. Geen problemen mee hoop ik?"
Ik rol met mijn ogen. "Het is niet mijn huis. En Rose? Ben je haar vergeten?"
"Eh nee? We hebben vanavond nog een afspraak. Jeweetwel..."
Ik grinnik en loop langs hem heen naar de deur.
"Oh en Stefan? Wees een beetje lief voor haar," zegt Sam. Ik steek zonder te kijken mijn middelvinger op en loop naar de woonkamer. Ik zie Lotte voor het raam staan. Ze kijkt naar de regen. Zodra ze me hoort draait ze zich om. We kijken elkaar een tijdje aan.
"Stefan..." zegt Lotte zacht.
"Nee," zeg ik. "Ik hoef het niet te horen. Echt niet Lotte. Als je echt van me hield had je niet met een ander gezoend,"
"Stefan! Ik hou van je. Echt!"
"Sure. Hé Lotte. Vind je het heel erg als ik even op de bank ga zitten? Nee? Mooi," ik plof neer op de bank, pak mijn mobiel en klik op whatsapp.
(A/n de r is weer van Rosalie en de s van Stefan.)

S: hey bloemetje! Lotte blijft slapen..
R: ah... Kut voor je! Wat ga je er mee doen?
S: dont know. Ik doe wel gewoon normaal tegen haar, anders krijg ik ook geen leuke avond.
R: beter doe je dat ja. Zal ik anders komen?
S: gezellig! Maar als je niet wil hoeft het niet hoor. Ik kan het me wel boordstellen.
S: voorstellen**
R: hahaha, nee het is goed. Ik ga het even vragen hoor. Uno momento.
R: ja, het mag.
S: ook slapen?
R: jep.
S: nice.
R: ik ben er binnen een paar minuten! X

"Sam?" Roep ik naar de keuken. Sam's vragende hoofd komt uit de keuken.
"Rosalie komt zo," zeg ik.
"Weet ik,"
"Hoe... Hm, oké," dan hoor ik een deur dichtslaan. "Guys?" Hoor ik Rosalie roepen.
Ik sta op en loop naar de gang. Ik schiet meteen in de lach als ik Rosalie's hoofd zie. Haar haar is nat geworden door de regen en doordat ze zo snel is gaan rennen staat het alle kanten op. Ik omhels haar even en ga daarna weer iets achteruit terwijl ik nog steeds grinnik.
"Ah nee! Is het zo erg?" vraagt Rosalie. Ik steek mijn handen in de lucht terwijl ik haar lachend aankijk. Rosalie kijkt in de spiegel. "Rotregen..." kreunt Rosalie. Ze kamt even met haar vingers door haar haar. Ik help haar een beetje door het van achter te doen. Daardoor krijg ik allemaal waterdruppels op me, maar ja. Dat moet dan maar. Na een tijdje ziet ze er weer mooi uit. Niet dat ze er anders niet mooi uit ziet, hoor. Rosalie draait zich om, waardoor we opeens heel dicht bij elkaar komen te staan. We kijken recht in elkaars ogen. Ze staat zo dichtbij dat ik de glinstering in haar ogen kan zien. Dan doe ik een stap achteruit.
Wow. Waarom stapte ik weg? Ik had haar aan kunnen raken! Waarom deed ik dat niet? Ik ben ook zo'n sukkel!
Rosalie kijkt beschaamt weg en bijt even op haar lip. "Kom je mee Rose?" vraag ik alsof er niets is gebeurd.
Rosalie kijkt me aan. "Ja, een momentje," ze hangt haar jas over de mijne heen op de kapstok.
Dan lopen we de woonkamer in. Ik zie Lotte nieuwsgierig opkijken, maar zodra ze Rosalie ziet betrekt haar gezicht een beetje. Rosalie stapt met uitgestoken hand naar voren. "Hey, ik ben Rosalie!" zegt ze vriendelijk.
Lotte pakt haar hand en schud hem kort. "Lotte," zegt ze zacht. Rosalie glimlacht naar haar en gaat dan weer naast mij staan. Sam komt de woonkamer in. "Hey Rose!" zegt hij blij. Hij geeft haar een knuffel. "Hey Sam," zegt Rosalie. "Je krijgt de groetjes van Dealor. En ze vraagt of je nog een keertje komt,"
Sam kijkt Rosalie even aan. Dat gebeurd wel vaker, dat ze elkaar een tijdje aankijken. Ik weet niet wat ze dan doen, maar ik kom het nog wel een keertje te weten.
"Mooi, groetjes terug," zegt hij dan. Er valt een ongemakkelijke stilte.
"Dus.. Wat gaan we doen?" vraagt Lotte.
"Spelletje?" opper ik. Iedereen stemt in voor scrabble.
"Mooi, dan kan ik jullie even laten zien hoe je moet winnen!" roep ik terwijl ik in mijn handen wrijf.

Shit. Ik heb verloren. Ik ben helemaal ingemaakt door Lotte. Zij stond op de eerste plaats met 246 punten, daarna komt Sam met 230 punten, Rosalie met 187 en dan ik met 136 punten. Maar ik kon er echt niets aan doen! Ik had serieus een x, y én een q. Erger kan het niet toch!?
Maar ja. Het was super leuk en daar gaat het om. Lotte en Rosalie lijken elkaar te mogen en er vielen geen ongemakkelijke stiltes tussen mij en Lotte. Ik heb besloten dat ik haar de kans geef om het uit te leggen. Ik neem haar niet terug, maar ze moet wel de kans krijgen om sorry te zeggen. Sam en Rosalie zijn nu naar de "avondwinkel om chips enzo te halen". Uhuh, aan m'n reet. Maar ja, Lotte mag ook never weten dat Rosalie en Sam vampiers zijn. Het is al erg genoeg dat Dealorian en ik het weten. Enfin, Lotte en ik zijn nu dus alleen thuis. Ik lig half op de bank en Lotte zit op de stoel. Of een fauteuil of hoe je zo'n stoel ook noemt. "Stefan?" zegt ze na een tijdje. Ik kijk op. "Ja?"
"Het spijt me, ik.. Ik weet niet wat me bezielde toen ik Mike zoende," ze kijkt me verdrietig aan.
Aha. Die oerang-oetang heet dus Mike.
"Waarom deed je het dan?" vraag ik.
Lotte haalt haar schouders op. "Ik weet het niet.. Ik weet het echt niet! We hadden ruzie en.. Ik zocht bescherming ofzo.."
"Ruzie?!" roep ik verbaasd uit.
"Ja, weet je dat dan niet meer? Ik zou uitgaan die avond en.."
"Oh dat!" onderbreek ik haar. "Maar Lotje, ik was niet bóós op je! Ik was alleen bang voor.. Nou ja, voor wat er eigenlijk is gebeurd!"
Lotte wordt rood. "Sorry Stefan, duizend keer sorry.."
"Ik denk dat dat nu iets te laat is, Lotte. Het spijt me.. Maar.. Ik ben niet meer verliefd op je. Ik heb gevoelens voor een ander meisje,"
Lotte kijkt me aan. "Is het Rosalie? Ben je verliefd op Rosalie?"
Ik zwijg.
"Nou ja.. Het geeft niet. Jullie zijn wel lief samen..." ik zie dat Lotte slikt. Ik loop naar haar toe, trek haar overeind en knuffel haar. Lotte begint te snikken. Ze drukt haar gezicht tegen mijn shirt aan en huilt. Ik wrijf over haar rug om haar te kalmeren. "Sshh.. Stil maar Lotte.." zeg ik zacht. "Shh.."
"Ik.. Be.. Ben zo'n., suhukkel!" snikt ze. Ik wrijf over haar rug. "Shh... Het geeft niet Lotte.. Het geeft niet.. Stil maar.." Mompel ik.
Lottes gesnik wordt steeds minder en na een tijdje stopt het. Ik geef een kus op haar kruin. "Gaat het?" vraag ik zacht.
"Wel beter.. Dankje Stefan," zegt ze terwijl we elkaar loslaten.
"Geen probleem," zeg ik terwijl ik naar haar glimlach.
-

Booya! Volgens mij is het nu wel gelukt, dat lange hoofdstuk. Het is aan jullie om te beslissen of het een mooi hoofdstuk was. Jullie boffen dat ik me niet lekker voel, anders had ik nu afgesproken met m'n beste vriendin om een taart te bakken en dan had ik niet kunnen schrijven. Of typen. Bedankt voor het lezen en tot het volgende hoofdstuk! Vergeet niet te voten en comments te geven!


Vote~comment~Follow (=Follow Back!)