Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 19- bloed?

Hey mensen!
Ik wil echt heel graag weten hoe ik die foto's erin kan zetten! Ik heb overal gezocht en ik heb zo'n beetje alle knopjes ingedrukt, maar ik heb geen flauw idee hoe ik het nou moet doen.. Dus als je het weet: kom maar op! Er zijn vast wel meer mensen die het handig vinden om te weten!

Veel plezier met lezen!
xSara

-
James grinnikt. "Arm broertje. Arm, arm broertje. Eerst afgewezen door een meisje, en nu-"
Ik pak hem bij zijn schouder en draai hem naar me toe. Ik buig zo dicht naar hem toe dat onze neuzen elkaar raken.
"Hoe weet je dat?!" sis ik.
James duwt me weg. "Relax broertje,"
"Zeg op! Hoe weet je dat?" snauw ik.
"Rosalie gaat wel met meer mensen om.." grijnst James. Ik kijk hem even in zijn groene ogen aan, en dan loop ik weg.

-

{POV Stefan}

"Hé, broertje!" Hoor ik James roepen. Ik draai me om, maar ik zie James niet. Opeens hoor ik van achter me zijn stem. "Hiero! Man, je bent echt vreemd geworden broertje!"
"Wat bedoel je daarmee?" vraag ik terwijl ik me omdraai. Ik zie niemand. What the...
"Nou, sinds je met Rosalie omgaat ben je wat.. Hm.." ik voel iets langs mijn kin wrijven. James houdt mijn kin met zijn wijsvinger en zijn duim vast en kijkt me onderzoekend aan.
"Afweziger.." zegt hij dan. "Is mijn broertje soms verliefd op Rosalie? Het spijt me dat ik het zeg hoor, maar Wat zou ze in jou zien?"
Ik sla zijn hand weg. "Hou je bek eens man! Jij kent mij helemaal niet! En ik heb je nooit gezien sinds je weg bent gegaan, dus hou je bek over mij!" ik breng mijn gezicht heel dicht bij die van hem. "En laat Rosalie met rust. Als je ook maar met een vinger aan haar zit, krijg je met mij te maken!" schreeuw ik in zijn gezicht.
James kijkt me aan, grijnst en slaat dan keihard in mijn gezicht. In een reflectie stomp ik met mijn vuist in zijn maag. James lijkt het niet erg te vinden en pakt mijn arm, die hij vervolgens op mijn rug draait, zodat ik me wel om moet draaien. Ik kreun van de pijn. James brengt zijn gezicht heel dicht naar mijn oor, zodat ik zijn adem tegen mijn wang voel. "Ik doe wat ik wil, broertje. Heb ik altijd al gedaan, en ik ben niet van plan om dat te veranderen," hij trekt wat harder aan mijn armen. Dan duwt hij me op de grond zodat ik over het asfalt schaaf met mijn gezicht. Ik voel een pijnscheut door mijn wang gaan. James knielt bij me neer. "Oh sorry! Oh. My. God. Ik heb dat nooit willen doen!" zegt hij lachend. Hij staat op en port nog even met zijn voet in mijn gezicht. En dan loopt hij weg.

{POV Rosalie}

Ik loop onrustig door de logeerkamer. Nadat Lotte en ik nog uitgebreid hebben gekletst over van alles en nog wat, (het gesprek begon bij tandpasta en eindigde bij herdershonden. Wattafuq?) zijn we gaan slapen. Nou ja, Lotte is gaan slapen. Ik natuurlijk niet. Duh.
En nu loop ik dus een beetje te stressen in de kamer. Ben ik niet iets te boos geworden op Stefan?
Heb ik niet iets te heftig gereageerd? Ik bedoel, mijn zusje is twaalf, dat is niet echt een heel rare leeftijd om te zoenen.. toch? Jawel Rosalie! Dat is het wel! Stefan is 18 ofzo, dan is het nogal raar als ze.. Gedverdemme. Ik moet er niet aan denken! Stefan zoenend met een ander. Nee, liever niet. Maar hij mag doen wat hij wil. Dat kan ik niet beslissen. Ik zucht onrustig. Weet je wat? Misschien kan ik beter wat gaan rennen. Ik kijk even naar Lotte, die vredig ligt te slapen. Ik loop zacht te kamer uit en sluit de deur achter me. Dan loop ik door de gang naar de trap. Het is zo'n grote eikenhouten trap, pet stevige leuningen. Ik loop zonder geluid te maken van de trap af. Ik steek mijn hoofd om de hoek van de woonkamer. Ik zie Sam aan tafel zitten. Hij leest geïnteresseerd een krant. "Hey, ik ga even naar buiten," zeg ik. Sam knikt zonder om te kijken. "Tot zo,"
Ik loop de woonkamer uit, naar de voordeur. Ik zoek mijn schoenen. Crap. Waar zijn ze nou? Ik zoek even in een grote berg met van alles en nog wat en vind mijn Allstars in een paraplu. Ik schud grinnikend mijn hoofd. Wat een sukkel ben ik. Ik stop mijn voeten in de schoenen en strik de veters. Dan doe ik de voordeur open en ren naar buiten, de avond lucht in.

Ik ren tussen de bomen langs een rustige weg, waar waarschijnlijk geen auto's komen rond dit tijdstip.. Af en toe klim ik er even in, om mezelf er daarna weer uit te laten vallen. Gewoon, omdat het zo'n fijn gevoel geeft als je haren achter je aan wapperen. Opeens ruik ik een bekende geur. Die geur ken ik uit duizenden: Stefan. Ik begin automatisch wat sneller te lopen. De geur wordt steeds sterker. Dan sta ik stil en kniel neer.Ik kijk naar een heel klein beetje bloed, dat op het asfalt ligt. Ik zit daar als versteend. Nee.. Nee, dit kan niet waar zijn! Ik hoor een auto aankomen en sta op. Ik moet weten wat er gebeurd is.

{Pov Stefan}

Ik sta op en loop weg, wat best lastig gaat omdat mijn enkel nog pijn doet. Zuchtend loop ik verder. Ik moet echt naar de stad. Ik veeg even met mijn t-shirt over mijn wang. Er blijft een rode veeg achter. Bloed. Gadverdamme. Hopelijk zijn er geen bloeddorstige vampiers hier. Ik lach zuur om mijn eigen grapje. Opeens hoor ik in de verte een auto aankomen. Yes! Misschien kan ik met hem meerijden naar de stad! Ik steek mijn duim op en de auto stopt. Een raampje gaat open. "Hey kerel. Meerijden?" ik zie een vriendelijk gezicht. Ik knik opgelucht. "Graag. Gaat u richting de stad?"
"Ja, moet je daarheen?"
"Jep," ik stap aan de andere kant van de auto in en ga zitten. Met een tevreden zucht klik ik mijn gordel vast. De man geeft gas en rijdt weg. "Hoe heet je?" vraagt hij.
"Stefan, en u?"
"Paul. Hoe kom je aan die krassen op je gezicht?"
"Ik.. Ik struikelde over een tak en toen viel ik," lieg ik. Ik ga die vent echt niet vertellen dat het komt door een gewelddadige broer die zomaar uit het niets is opgedoken.
"Hier, een flesje water en wat papier, je hele wang zit onder het bloed," de man geeft me een flesje Spa en een doos tissue's. Dankbaar pak ik ze aan en begin mijn wang zo goed als het kan schoon te maken. "Dankjewel!" zeg ik tegen de man en ik geef hem het flesje en de overgebleven tissues terug. "Geen dank," zegt Paul vriendelijk.

{Pov Rosalie}

Ik ren naar huis. Onderweg kan ik aan niets anders denken dan aan Stefan. Ik kom aan bij het huisje en ruk de deur open. Ik schiet naar de woonkamer. "Sam! Ik heb Stefans bloed gezien!" val ik met de deur in huis. Sam kijkt met een ruk op. "Niet,"
Ik knik. "Jawel!" ik plof neer op de tafel. "Sam, denk je dat er iets ergs is gebeurd met hem?" vraag ik angstig.
Sam kijkt me onderzoekend aan. "Je hebt toch ruzie met hem?"
Ik open mijn mond. "Ja.. Maar.. Ik.."
Sam legt zijn hand op mijn been. "Geeft niet. Ik Heb geen idee wat er is gebeurd. Rook je een vreemde geur?"
Ik denk even na. "Nee, niet op gelet.." zeg ik dan bedachtzaam.


-
vote. Comment. Share!