Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 37- Mijn excuses en en zoen

Met samengeknepen ogen kijk ik hem aan. "Je wil wat?"
"Ik wil gewoon dat al het slechte stopt, en dat we gewoon opnieuw kunnen beginnen." Stefan kijkt me wanhopig aan.
Ik lik heel even over mijn onderlip. "Oké," zeg ik dan. Ik steek mijn hand uit. "Ik ben Rosalie,"
"Stefan," zegt Stefan grijnzend terwijl hij mijn hand schud.

-

{Pov Sam}

Ik kan het niet. Ik wil het, maar het lukt niet. Ik kan niet boos zijn op Rosalie. Hoe graag ik het ook wil. Ik bedoel? Hallo? Je gaat me toch niet bijten, of ben ik nou de sukkel hier? Waarom zou ze me bijten? Ik hoor af en toe wat gemurmel beneden, maar dat gaat nergens over. Niet over iets wat ik wil horen; dat ze samen zijn. Want dat wil ik. Ik wil van dit gedoe af. Die tortelduifjes draaien er maar omheen.. Hebben zou echt niet door dat ze gewoon hoteldebotel van elkaar zijn? Dat ze gewoon samen moeten kleffen in plaats van.. Dit? Friendzone?
Ik wrijf even met mijn hand over mijn nek. Ik voel de twee stipjes van Rosalie's tanden nog zitten. Ik laat me achterover op mijn bed zakken en doe mijn handen voor mijn ogen. Lichamelijk ben ik niet moe, maar mijn hoofd is zo moe.. Ik heb zo'n zin om te slapen. Zo'n zin.. Ik draai me op mijn buik en zucht. Oké ik ga het gewoon proberen. Ik ga gewoon slapen, nou ja.. Niet slapen, gewoon denken. En doen alsof ik droom. Waarover zou ik willen dromen? Over eten. Taart. Hm.. vroeger hield ik van taart. Het was een van de lekkerste dingen die er bestaat. Nu niet. Nee, geef me nu maar bloed. Het liefst mensenbloed, maar dat kan niet. Ik ga geen mensen doodmaken voor niets. Ik weet dat het hypocriet is, ik vermoord wel andere levende wezens. Maar daar gaat het nu niet om.
Langzaam draai ik me weer om op mijn rug. Wat is mijn plan? Wat ga ik doen? Hoe zorg ik dat Rosalie en Stefan bij elkaar komen? De eerste stap is al gezet zonder dat ik er over na had moeten denken. Rosalie is hier, bij Stefan. En nu? Ik moet zorgen dat er iets gebeurd tussen die twee. Er moet iets gebeuren waardoor ze als het ware samen moeten werken. Maar, voordat ik het vergeet, Stefan moet een vampier worden. Dat heb ik hem beloofd. Niet dat ik het nou zo'n geweldig plan vind. Ik verdoem Stefan naar het eeuwige leven, maar beloofd is beloofd. Ik kan niet terug.
Misschien moet ik hen gewoon laten en me er niet mee bemoeien.

{Rosalie}

"Waar is Sam?" vraagt Stefan. Stefan en ik liggen samen op de bank. Stefan ligt links van de bank met zijn benen langs mijn benen. Ik zit rechts op de bank met mijn voeten langs zijn benen.
Ik haal even diep adem via mijn neus. Ik ruik Sam's geur. "Boven," zeg ik. "Ik heb zo'n spijt dat ik hem heb gebeten! Ik weet niet wat me bezielde. Ik ben mezelf niet de laatste tijd!"
Stefan legt zijn hand op mijn scheenbeen. "Beter had je het niet gedaan, dat klopt. Maar waarom ga je nu niet naar Sam toe en biedt je je excuses aan?"
"Ik durf niet.." ik scheur mijn blik los van Stefan en richt hem op de grond. Ik bijt op mijn nagel. Ik durf echt niet naar Sam toe te gaan. Hij is zo lief voor me en ik ben zo'n bitch! Ik heb hem gewoon gebéten!
"Hij vergeeft het je vast als hij ziet dat je het meent.. Ga naar hem toe!" zegt Stefan doordringend.
Ik glimlach voorzichtig. "Ik weet niet.."
Stefan zucht. "Wil je dat het goed komt of niet?"
Ik knik zacht. "Heel graag alleen.. "
"Alleen wat?"
"Ik ben gewoon niet goed! Ik ben fout! Ik heb mijn beste vriend gebeten! Als ik meer gif had gegeven dan.." Ik haal mijn hand gefrustreerd door mijn haar. "Dan was hij dood geweest!"
"Ja, en dus ga je nu naar hem toe en je excuses aanbieden!" Stefan kijkt me streng aan.
"Oké.." zeg ik dan. Ik sta op en druk vlug een kus op Stefans lippen. Dan draai ik me snel om en storm ik naar boven.
Ik klop zacht op Sam's kamerdeur. "Sam..?" vraag ik zacht.
"Ja?" hoor ik Sam's stem.
"Mag ik binnenkomen?" ik bijt aarzelend op mijn nagels.
"Niet op je nagels bijten," zegt Sam. Hij staat in de deuropening.
Ik vlieg hem om zijn hals. "Sorry sorry sorry sorry!" roep ik. "Ik wilde je niet bijten!"
Sam aait even over mijn rug. "Het is al goed. Ik snap het wel,"
"Dankje, Dankje, Dankje!" zeg ik tegen zijn nek aan. Sam duwt me van zich af. "Ja.. Zo is het wel goed. Kom even binnen, ik wil met je praten,"
"Eh.. Oké?" zeg ik aarzelend. Ik loop de kamer in en Sam sluit de deur. Met een klik valt hij dicht.
"Jij en Stefan,"
Meteen krijg ik het warm. "J-ja?" stotter ik.
Sam schiet in de lach. "Doe eens rustig, Rose! Ik vind alleen dat het nu eens klaar moet zijn,"
"Wat?" vraag ik verbaasd.
"Dat gedoe. Waarom zijn jullie nu al niet samen?"
Oh..! Ik dacht.. "Uh.. Omdat hij mij niet leuk vindt!"
"Rose, Rose, Rose.." zegt Sam met zo'n oude oma stem. Dan doet hij weer normaal. "Hij vindt je echt leuk! Lees jij nooit zo'n meidentijdschrift?"
"Uh.. Soms?" ik snap niet waar dit heen gaat.
"Nou, daar staat toch altijd op de cover: 'wat denkt een jongen nou echt about lalalove'" zegt hij met een mierzoet stemmetje.
Ik steek mijn tong uit. "Dus jij leest zo'n meidentijdschrift,"
Sam grijnst. "Misschien.. Maar serieus. Wij, jongens, laten echt niet zo snel merken dat we je leuk vinden. En met je bedoel ik een meisje,"
"En dus? Ik snap niet waar je heen wilt,"
Sam rolt met zijn ogen. "Stefan houdt van je. Ga gewoon naar hem toe en pak hem vol op zijn mond,"
"Sam!" roep ik verontwaardigt.
"Ja wat? Het is toch zo!"
Ik ga recht staan en loop naar de deur. "Oké. Wens me succes,"
"Dus je gaat het echt doen?!" vraagt Sam verbaasd.
Ik draai me om. "Dat wil je toch?"
"Euh.. Ja?"
"Nou dan. Tot zo Sam," ik wil naar de deur lopen, maar draai me om en vlieg in Sam's armen . "Dankje, Sammie,"
Sam knuffelt me terug. "Graag gedaan, Rosie,"
Dan laten we elkaar los en loop ik de deur uit. Ik hoor Sam nog even "succes" roepen. Ik loop zenuwachtig de trap af. Net was ik best zelfverzekerd, maar nu? Alle zelfverzekerdheid is weg.
Toch ga ik het doen. Ik open de woonkamerdeur en plof naast Stefan op de bank.
"En?" vraagt hij aan me.
Ik zucht glimlachend. "Hij accepteerde mijn excuses. Gelukkig," ik haal zenuwachtig mijn hand door mijn haar. "Ik eh.. Ik moet je iets vragen.."
"Eerst wil ik iets proberen," zegt Stefan. "Kom eens dichterbij?"
Ik schuif een beetje naar hem toe. "Wat dan?"
Stefan pakt mijn schouder en draait me naar zich toe. "Ik vind je leuk.. Je bent het eerste meisje na Lotte die ik echt leuk vind... Je bent mooi, grappig, lief, aardig.." hij haalt diep adem. Dan drukt hij zijn lippen op de mijne. Ik verstrak. Het was toch de bedoeling dat ík hem zou zoenen. Dan haal ik in mijn hoofd mijn schouders op. Wat maakt het uit. Stefan kust me, en dat is het belangrijkst. Ik leg mijn hand voorzichtig op zijn wang en kus hem terug.
De kus lijkt eeuwig te duren, maar er komt een einde aan. Stefan laat me hijgend los.
"Holy fack," zeg ik zacht. "Dat was.."
"Het beste wat er ooit is gebeurd, na jou ontmoeten dan," zegt Stefan grijnzend.
Ik lach. "Dank je," zeg ik, tegen Stefan maar ook in mijn hoofd tegen Sam.
"Graag gedaan, Rose" hoor ik van beide terug. Ik glimlach en buig me weer naar Stefan.

-

Heeii Secret Keepers!

Ik haat het om dit te zeggen maar.. HET VOLGENDE HOOFDSTUK IS HET LAATSTE HOOFDSTUK Ö het zal daarom minstens een week duren (denk ikz) voordat het volgende hoofdstuk komt. Die zal echt super lang worden.

Er komt denk ik wel een vervolg, als jullie dat willen. Willen jullie dat? Die zal dan vooral vanuit Sam komen, maar Rose en Stefan komen ook van pas :)

x Sara