Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 13- een raar telefoontje.

Hoi mensen!
Ik heb super veel reads!! Dankjulliewel! (Hoe vaak heb ik dat al gezegd?). Ik wou even zeggen dat ik vanuit één persoon per hoofdstuk schrijf. Dit hoofdstuk gaat over Stefan.

Oh en voor ik het vergeet, ik zet iets minder snel een hoofdstuk online omdat ik langere en mooiere hoofdstukken wil maken. Dus ja...dat was het. S(n)orry voor alle spelfouten ofzo!
xSaar

P.s. Je kan me nog steeds volgen op Instagram (xsaarxz), ik volg je altijd terug!


-

Halverwege de weg gaat mijn telefoon. Ik vis hem uit mijn broekzak.
"Met Stefan?" Zeg ik terwijl ik mijn mobiel tussen mijn wang en mijn schouder klem.
"Yo Stef, met mij," hoor ik een bekende stem zeggen.

-

-----------------Stefan------------------

Ik sta stil. Waar ken ik deze stem van? Ik wrijf over mijn kin.
"Hallo?" Hoor ik de stem nog eens.
"Eh.. Ja... Hey. Met wie spreek ik?" Vraag ik voorzichtig.
Ik hoor een mysterieus gegrinnik. "Weet je het echt niet, Stefan?"
"Eh... Nee. Sorry,"
"Hm, wat flauw van je. Dat je me zomaar kan vergeten! Na al die jaren!" zegt de bekende onbekende stem. Hij grinnikt nog even en dan hangt hij op.
Weird. Heel weird. Ik druk op het rode telefoontje.
Ik kijk even om me heen naar het bos. Ik moet echt even opschieten! Het begint al donkerder te worden en ookal ben ik een jongen, ik ben liever niet in een donker bos.
Ik fiets een beetje sneller door het bos als mijn mobiel weer gaat. Ik neem op zonder te kijken. "Met Stefan?" zeg ik.
"Hey Stefan, met mij,"
"Sorry Lotte, ik ga ophang-"
"Stefan please! Luister naar me!" hoor ik een wanhopige meisjesstem.
Ik zucht. "Lotte, serieus. Het kan me niet schelen wat je te zeggen hebt."
"Maar Stefan.."
"Ik heb je met mijn eigen ogen zien zoenen met een ander Lotte. Het is uit, oké? Accepteer het."
"Ik deed het niet expres! Hij zoe-"
Ik onderbreek haar. "Hij zoende jou ja, Ik weet het. Doei Lotte,"
"Stef-" hoor ik Lotte nog zeggen en dan hang ik op.
Ik knijp vermoeit in mijn neusbrug. Lotte is, pardon, wás mijn vriendin. Ik heb haar zien zoenen met een ander toen ik op weg was naar de sportschool. Ik word nog steeds boos als ik eraan denk. Ik vind het wel raar. Lotte is niet zo'n persoon die mensen pijn wil doen. Daarom vond ik haar ook zo leuk. Ze viel me opeens op. Ze zat bij me in de klas, maar ik kende haar niet echt. Lotte was een beetje het stille meisje. Ze had een paar goede vriendinnen met wie ze een sterke band had. Na een tijdje begon ik steeds vaker naar haar te kijken. We waren een half jaar samen, en ik wist zeker dat we voor altijd samen zouden blijven, maar blijkbaar heb ik me daarin vergist. Lotte probeert me echt heel vaak te bellen. Meestal neem ik niet op. Waarom zou ik? Het komt toch niet meer goed.
Opeens voel ik een windvlaag langs mij heen blazen. Ik ril even en trek mijn kraag van mijn jas wat hoger op. Ik trap nog even stevig door. Mijn fiets knarst. Ik voel me niet echt op mijn gemak en kijk om me heen. Alleen bomen. Nog even en je bent thuis, Stefan! Denk ik in mezelf. Doortrappen! Opeens voel ik een druppel op mijn neus. Oh nee... Laat het niet nu, op dit moment gaan regenen! Ik kijk bezorgt naar de lucht die er onheilspellend uitziet. En jawel hoor. Daar komt de regen. Dikke druppels vallen recht naar beneden. Ik fiets zo hard als ik kan, wat nogal moeilijk gaat op een zandpad dat steeds meer op een modderpoel begint te lijken. Ik ga op mijn trappers staan, maar daardoor glij ik bijna uit. Beter ga ik lopen. Ik stap af en begint door de modder te ploegen. Ondertussen blijft het maar door regenen en door regenen. Ik ben echt kletsnat aan het worden.
Klote regen. Ugh wat heb ik een hekel aan regen! Gelukkig zie ik het huisje al opdoemen tussen de bomen. Ik ren het laatste stukje naar het huis en pleur mijn fiets op de grond. Ik zoek de huissleutel. Gevonden! Ik open de deur en stap naar binnen. Ik gooi de deur in het slot. Meteen is het stil.
"Sam?" roep ik. Ik krijg geen antwoord terug. Lekker, even alleen thuis. Ik trap mijn versleten vans uit en gooi mij leren jas op de kapstok. Ik loop met twee treden tegelijk de trap op naar boven en loop naar de badkamer om te gaan douchen.

Ik zit met een beker koffie op de bank voor me uit te staren. Het is koud in huis. Ik hoor de regen tegen het raam tikken. Takken krassen langs het raam. Ik krijg weer het onbehagelijke gevoel van zonet terug. Ik kijk om me heen. Opeens ziet de kamer er iets te donker uit, de regen klinkt te hard en de takken lijken net armen die naar me grijpen. Ik sta op en doe de gordijnen dicht en doe de radio aan op een bekende top-40 zender. Zo. Dat is beter. Ik ga weer op de bank zitten. Opeens hoor ik een geluidje uit mijn mobiel komen. Ik pak hem en kijk er op.
'U heeft een bericht van 06-84632437'

(A/n ik heb maar een nummer verzonnen. R is Rosalie en S is Stefan)

R:Hey Stefan! Ben je nog goed thuisgekomen door de regen? xRosalie
S: ja hoor! Wel zeiknat door de regen, maar ik had het er wel voor over xStefan
R: Awh, sorry Stef! x
S: geeft niet. Hé, weet jij waar Sam is? x
R: eh... Geen idee? Is hij daar niet dan?
S: nope, anders zou ik het jou toch niet vragen :p
R: smart.. Wacht, ik bel je wel ff oké?

Bijna meteen gaat mijn mobiel af.
"Hey!" zeg ik.
"Hey Stefan," hoor ik Rosalie's stem. "Dus Sam is nog niet thuis?"
"Nee, weet je echt niet waar hij is?"
"Hm.. Wacht even.."
"Nee, hij antwoord niet," zegt ze dan na een tijdje.
"Waar antwoord hij niet op?" vraag ik.
"Eh.. Doet er niet toe. Heeft hij verder niets gezegd of geschreven ofzo?"
"Ehm.. Even kijken..." Ik kijk om me heen. "Nope."
Opeens hoor ik een deur dichtvallen en ik hoor wat stemmen. "Hé Bloemetje, ik hoor hem volgens mij al thuiskomen,"
"Oh, mooi zo!"
Op dat moment komen twee mensen de kamer in. Mijn mond valt open als ik zie wie het zijn.

-

Oké. Mislukt. Ik dacht: ik ga eens even een mooi groot hoofdstuk schrijven maar ik ben INSPIRATIELOOS!! Het is dan echt zooo moeilijk om een goed hoofdstuk te schrijven! Dus als je ideeën hebt ben je van harte welkom. Klik daarvoor op het middelste knopje hier onder genaamd "comment" en type daar je idee. Hé! Slim bedacht van mij hè? :D
100 x sorry!

Wie denken jullie wie er binnen komen? Laat het me even weten, ik ben er erg benieuwd naar.
x Sara