Little Secret (Voltooid)

Hoofdstuk 29- wat is er met Dealorian deel 2

Ik haal mijn schouders op. "Geen idee, zal ik weggaan?"
Precies op het moment dat ik op wil staan tilt Dealorian haar hoofd op.
"Jullie hebben het echt niet door hè?" zegt ze snikkend.

-

{Pov Rosalie}

Ik aai zacht over Dealorians hoofd. Ik blaas heel zacht tegen haar wang aan. Ik weet dat ze daar van houdt. Toen ze klein was deed ik dat ook altijd toen ze moest huilen en dan kalmeerde ze heel snel. Ik druk haar tegen me aan. "Wat hebben we niet door,"
"Hoe-oe.. I-hik m-m-me v-v-voe-hiel bij he-he-hem..!" snikt Dealorian. Ik versta er niet van. Ik aai even over haar rug. "Shh.." zeg ik zachtjes. "Stil maar meisje," ik kijk op naar Sam. Hij staat met een nog witter gezicht dan anders naar Dealorian te kijken. "Sam? Wat is er?" vraag ik.
Sam schud zijn hoofd. "Nee, nee..nee!" zegt hij. Hij deinst achteruit. Ik steek mijn hand naar hem uit en kijk hem smekend aan. "Please, Sam! Zeg me wat er is!" zeg ik.
Sam kijkt me hoofdschuddend aan. Zijn ogen zijn heel donker. Bijna zwart. Dan rent hij achterstevoren naar achter. Zijn ogen zijn de hele tijd gefocust op Dealorian. Met een verwrongen gezicht kijkt hij naar mij, draait zich dan om en verdwijnt tussen de bomen. Ik volg het even niet meer. Wat.. Waarom ging Sam opeens zo overstuur weg? En waarom was hij zo overstuur? Zou het iets met Dealorian te maken hebben?
Ik zet Dealorian op mijn schoot en houd haar als een baby vast. "Stil maar.. Shh.." zeg ik. Ik neurie een liedje die ik laatst op de radio hoorde. "Stil maar Dealorian.."
Ik druk haar stevig tegen me aan. Ik voel hoe haar ademhaling regelmatig wordt. Na een tijdje slaapt ze. Ik til haar op en hou haar stevig vast. Ik ren zachtjes naar huis. Ondertussen denk ik na. Wat zei Dealorian nou net? En waarom rende Sam weg? Was het zo erg? Ik kijk even naar Dealorian die met een verwrongen gezicht in mijn armen ligt te slapen. Haar wangen zijn nog nat van de tranen en haar wimpers zijn aan elkaar geplakt. Ik zucht . Als ik Dealorian zo zie word ik zelf ook verdrietig. Het is raar dat Sam en ik de weg niet wisten- nu ren ik er gewoon in een rechte streep heen. Ik kijk even naar mijn slaapkamerraam. Ik gok de afstand, neem een aanloop en spring naar mijn kameraam. Ik loop door de openstaande 'deuren' en leg Dealorian op mijn bed. Ik leg de deken over haar heen en aai over haar haren. Ik geef een kus op haar voorhoofd. "Slaap lekker, zusje," fluister ik.

{Pov Dealorian}

Ik zie Sam een paar meter voor een afgrond staan. Hij grijnst naar me. "Hey Dealorian!" zegt hij. Ik zit op een wolkje en vlieg naar hem toe, ik glimlach. "Hoi Sam!" zucht ik tevreden en ik wil zijn hand vastpakken. Maar telkens als ik iets dichter naar hem toe ga, gaat hij een stap weg. Ik maak een ontevreden geluid. "Wat is er, lieverd?" vraagt Sam.
"Ik wil naar jou!" zeg ik.
Sam grijnst. Langzaam veranderd zijn gezicht in die van Rosalie. Ze kijkt me boos aan. "DEALORIAN!" schreeuwt ze kwaad.
Ik kijk haar bang aan. "Ik kan er niets aan doen!"
Rosalie zet wat stappen mijn kant op. "Jij klein, irritant zusje! Heb je nou niet door dat ik alles zie?" haar hand komt met een enorme snelheid naar mijn gezicht toe. Ik hou mijn handen voor mijn gezicht. "Nee!" roep ik. Als ik na een tijde niets voel kijk ik door mijn vingers heen. Ik zit opeens in een donkere kamer. Voor me zie ik Sam staan. "Kom dan.." zegt hij verleidelijk. "Kom dan Dealorian,"
Ik sta op en loop naar Sam toe. Sam doet zijn armen open. Ik weet wat hij bedoelt en ik wil mijn armen om hem heen slaan. Maar ik grijp in de lucht. Verward kijk ik op. "Sam?" vraag ik.
Ik hoor gelach en draai me om. "Sam?" vraag ik. "Sam?!"
Het enige wat ik zie is zwart. Alleen de totale duisternis. "Sam?!" roep ik bang. "Sam!"
Dan verschijnt er plotseling een fel licht. "Dealorian..."
Ik tast om me heen. "Ja?
"Dealorian.." hoor ik de stem weer. Het is een zoete stem. Net een zomerbriesje. Nadat ik nog wat om me heen heb getast stoot ik opeens met mijn vinger ergens tegenaan. "Hallo?" vraag ik.
Ik hoor een laag gegrinnik. Ik kijk omhoog. Een zwak licht schijnt op een gezicht. Sterke handen pakken mijn keel vast, ik geef een gil. "Sam!" roep ik bang. "Rosalie, Help! Alsjeblieft! Sam!"

{Pov Rosalie}

Ik hoor Dealorian boven iets schreeuwen. Ik span mijn spieren aan en luister goed. "Sam!" roept ze. Ik vraag me af waarom ze dat zegt. Dan roept ze mijn naam. Ik wacht nog even af. Dan roept ze nog iets. Meteen sta ik op en ren naar boven. Ik doe de slaapkamer deur open. Dealorian ligt met een bezweet voorhoofd in mijn bed. Haar gezicht is rood en ze beweegt wild met haar lichaam. Ik loop voorzichtig naar haar toe en pak haar vast. Met sussende geluiden probeer ik haar te kalmeren. "Dealorian? Lorie! Word wakker, liefje,"
Dealorian begint te gillen. Ze duwt haar gezicht in haar kussen. Ik begin het eng te vinden. "Lorie, Dealorian. Rustig meisje," zeg ik. Ik schud aan haar schouder. Dealorian schiet overeind. Ze begint te huilen. Meteen sluit ik haar in mijn armen. Ik wrijf over haar schokkende, warme rug. Dealorian duwt haar gezicht tegen me aan en huilt. Ze haalt gierend adem. Opeens stopt ze met adem halen. Ik denk even dat ze is gekalmeerd, maar het is wel erg lang stil. Ik duw Dealorian van me af. Ze is helemaal rood aangelopen en haar ogen staan raar. Ik kijk haar geschrokken aan.
"Dealorian!" roep ik geschrokken.
Dealorian wordt steeds witter en witter.
"MAM!" gil ik in paniek. "MAAAM! HELP! DEALORIAN STIKT!"
Ik kijk wanhopig naar Dealorian die een rare blauwe gloed in haar ogen heeft. Waarom schiet mijn moeder niet op? Dan vloek ik. Papa en mama zijn er niet! Ohnee!
Ik til Dealorian op en sla zacht op haar rug. Wat moet ik anders doen? Oh had ik nu maar opgelet bij de EHBO cursus op school! Denk na Rose, denk na! Ik kijk wanhopig naar mij zusje die helemaal paars aangelopen is. Dan wordt ze slap en zakt ze weg in mijn armen.

{Pov Dealorian}

Ik kan.. Het niet meer... Niet meer... Ademhalen... Ik sluit mijn ogen. Ik hoor mijn hart bonken. Rosalie's armen zitten strak om me heen. Het lijkt alsof er een prop in mijn keel zit... Ik doe mijn mond open en weer dicht, net zoals een vis die naar adem hapt. Maar ik kan geen lucht binnen krijgen. Het lijkt... net ... alsof de ....handen van de ......man om mijn...nek. ..... heen zitten. Ik.. Moet.. Lucht....

-

En? Lekker weird hoofdstuk he? Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om dit te schrijven. Maar ja. Het leek me wel leuk :D
Hee guys, zeg even of Q&A een goed idee is of beter niet.
En natuurlijk wat je hiervan vond. Weet je al wat er met Dealorian is? En waar ze van stikt?
ISIS EN DASJA JULLIE HOUDEN JE MOND! (Dat zijn m'n zussen. Ik heb dit hoofdstuk deels met hen bedacht)
xSara
P.s. Dat andere boek van mij, the Balloon, heeft zo'n succes! Echt geweldig! x
P.s. WIE SNAPT DIE NIEUWE 'Discover' ?